دانشنامۀ آريانا

▼

۱۳۸۸ دی ۲۲, سه‌شنبه

پدران اولیه‌ی کلیسا

از: مهديزاده کابلی


فهرست مندرجات


پدران اولیه‌ی کلیسا (از ۱۰۰ تا ۴۵۱ میلادی)، اغلب افرادی به‌شمار می‌آیند که در دوران رسولی زیسته و پس از مرگ رسولان (حواریون) رسیدگی و رهبری کلیسا را بر عهده گرفته‌اند. این پدران شامل قدیس کلمنت که به‌عنوان پلی مابین دوران رسولی و پدران اولیه کلیسا محسوب می‌گردد، شهید ایگناتویس (اواسط قرن ۱ ميلادی - اوایل قرن ۲ میلادی) اسقف انطاکیه و شاگر یوحنای حواری، پلیکارپ شهید (۶۹-۱۵۵ م) شاگرد یوحنای رسول، به‌همراه کشیش هرماس می‌باشند. قدیمی‌ترین اثر از این دوران رسالهٔ اول کلمنت است. همچنان هفت رسالهٔ ایگناتیوس، رسالهٔ پلیکاپ به فیلیپیان، رساله دوم کلمنت و رسالهٔ کشیش هرماس از دیگر آثار این دوره می‌باشند.[۱]


دوره‌ای كه آن را "دوره پدران كليسا" می‌نامند، از زمان خاتمه نگارش عهد جدید (حدود ۱٠٠ ميلادی) آغاز و به شورای كالسدون (Chalcedon) (سال ۴۵۱ ميلادی) ختم می‌شود. این دوره، به این سبب "دوره پدران كليسا" نام گرفته كه در آن زمان، چهره‌های برجسته‌ای نظير ژوستين شهيد، ایرنيوس، اَریجن، ترتوليان، و آگوستين می‌زیستند، که همه عنوان "پدر كليسا" داشتند.[٢] اين پدران اوليه کليسا را می‌توان به دو دسته: يهودی و غير يهودی دسته‌بندی کرد.



[↑] کلمنت

سنت کلمنت اول (Pope Saint Clement I) يا (Clement of Rome)، نخستين پدر کليسا (بين سال‌های ٨٨-۹٧ م يا ۹٢-۱٠۱ م)[٣]، در اواخر قرن اول ميلادی، نقشی مهم و هدایتگر در کليسای روم داشت. رساله اول کلمنت، که در سال ٩۶ ميلادی، از کليسای روم خطاب به کليسای قرنتس به نگارش در آمده، منسوب به او است.

در این زمان، کليسای قرنتس همه رهبران خود را از مقامات‌شان برکنار کرده بودند و کلمنت این رساله را در واکنش نسبت به اختلافات پدید آمده در این کليسا به نگارش درآوررد. در این رساله، بر اهميت نظم در کليسا تاکيد بسيار می‌شود که این تاکيد مبتنی بر ارزش‌های سنتی رومی و نيز ارزش‌های کتاب مقدس است. کلمنت همچنين بر نياز به رعایت ترتيب صحيح جانشينی در خدمت مسيحی تاکيد می‌کند. خدا مسيح را فرستاد و او نيز رسولان تعيين کرد. سپس آنان نيز به نوبه خود جانشينان خود را تعيين کردند و کسانی که به‌شکل صحيح به جانشينی آنان تعيين شده‌اند، نباید بدون دليل از مقام و خدمت خود کنار گذاشته شوند. بنابراین، قرنتيان باید رهبران برکنار شده خود را به‌خدمت بگمارند. هر چند کلمنت اهميت جانشينی و توالی خدمت در کليسا را تعليم می‌داد، توجه به این نکته نيز اهميت دارد که او، از الگوی خدمت در دوران پس از خود، که خدمت اسقف، مشایخ و شماسان را شامل می‌شد، آگاهی نداشت. در رساله اول کلمنت همچون عهد جدید، واژهای "شيخ" و "اسقف"، اشاره به یک شخص واحد داشت و به یک معنی بود.


[↑] ایگناتيوس (ایگناتویس)

ایگناتيوس در اوایل قرن دوم اسقف انطاکيه بود که به روم برده شد و در آنجا شهيد گشت.

او طی سفر خود به روم، هفت نامه به پنج کليسای آسيای ميانه، کليسای روم و پوليکارپ اسقف اسميرنا نوشت. ایگناتيوس نخستين نویسنده‌ای است که به روشنی سه شکل خدمت را بيان می‌کند: یک اسقف در یک کليسا با مشایخ و شماسان خود. او با حدت و شوق از این الگو دفاع می‌کند، و این را دليلی بر این امر می‌توان دانست که چنين الگویی هنوز کاملا برقرار نشده بود. در نامه اول به روم هيچ اشاره‌ای به اسقف واحد در آنجا وجود ندارد و این نشان می‌دهد که الگوی خدمت اشکال سه‌گانه هنوز به غرب راه نيافته بود. توجه اصلی ایگناتيوس به اتحاد کليسا بود؛ اسقف به‌عنوان عامل محوری و وحدت آفرین در برابر فرقه‌گرایی و بدعت در نظر گرفته می‌شد. اندیشه شهادت عميقاً فکر او را به‌خود مشغول کرده بود و او این امر را مهر تایيدی بر اصالت پيروی‌اش از مسيح می‌دانست.


[↑] پوليکارپ

پوليکارپ برای ساليان متمادی اسقف اسميرنا بود. او در سنين جوانی نزد یوحنای رسول به تلمذ پرداخته و همچنين با ایرنيوس مهمترین شخصيت مسيحی قرن دوم ميلادی ملاقات کرد. هنگامی که وی هنوز اسقفی جوان بود، نامه‌ای از ایگناتيوس دریافت کرد و بعدها خود نامه‌ای به کليسای فيليپی نوشت. پوليکارپ در سال ١۵۵ ميلادی (یا احتمالا بين سالهای ١۶۶ تا ١٧٧ ميلادی) در سنين پيری شهيد شد. نحوه شهادت او به شکل مبسوطی در نامه مسيحيان اسميرنا در مورد شهادت پوليکارپ آمده است. حاکم رومی سعی کرد پوليکارپ را ترغيب کند تا ضمن ناسزاگویی به مسيح، او را انکار کند و بدین‌سان، آزادی خود را به‌دست آورد، اما پوليکارپ پاسخ داد: "٨۶ سال خادم او بوده‌ام و هيچ بدی از او ندیده‌ام. حال چگونه می‌توانم به پادشاه و سرور خود که مرا نجات داده است کفر گویم؟"[پروفسور تونی لین، تاريخ تفکر مسيحی، انتشارات ایلام ۲۰۰۸]


[↑] ژوستين شهيد (یوستینوس شهید)

ژوستين شهيد (Justin Martyr) (به لاتين: Iustinus Martyr، یوستینوس شهید) (۱٠٠-۱٦۵ م)، را شاید بتوان از بزرگ‌ترین آبای مدافع ایمان خواند. منظور از آبای مدافع ایمان، نویسندگان مسیحی قرن دوم است که می‌کوشیدند از مسیحیت در برابر حملات بی‌امان کفار دفاع کنند. ژوستین در رساله‌ی موسوم به دفاعیه‌ی اول می‌گوید: "رگه‌های حقیقت مسیحی را می‌توان در آثار نویسندگان برجسته‌ی دوران باستان نیز سراغ جست". ژوستین بر اساس آموزه‌اش موسوم به لوگوس بذر افشان (Logos Spermatikos) چنین استدلال می‌کند که خدا در فلسفه‌ی باستان اشاراتی در مورد حقیقت خود آورده و بدین ترتیب زمینه را برای مکاشفه‌ی نهایی این حقیقت در عیسی مسیح هموار ساخته است. ژوستین یکی از نخستین نمونه‌های مهم از الاهی‌دانانی است که کوشیده‌اند میان پیام انجیل و نگرش فلسفی یونان پلی ایجاد کنند، رویه‌ای که به‌ویژه در کلیسای شرق محبوبیت داشت.[1][2]


[↑] :



[↑] :



[↑] :



[↑] :



[↑] :



[↑] :



[↑] :



[۴]
[۵]
[٦]
[٧]
[٨]
[۹]
[۱٠]

[۱۱]
[۱٢]
[۱٣]
[۱۴]
[۱۵]
[۱٦]
[۱٧]
[۱٨]
[۱۹]
[٢٠]

[٢۱]
[٢٢]
[٢٣]
[٢۴]
[٢۵]
[٢٦]
[٢٧]
[٢٨]
[٢۹]


[↑ ] يادداشت‌ها


يادداشت ۱: اين مقاله برای دانش‌نامه‌ی آريانا توسط … برشتۀ تحرير درآمده است.



[↑] پيوست‌ها

پيوست ۱:
پيوست ٢:
پيوست ۳:
پيوست ۴:
پيوست ۵:
پيوست ۶:



[↑] پی‌نوشت‌ها

[۱]-
[۲]- تام هاکسلی، سیر اندیشه‌ در دنیای الهیات مسیحی، مجلۀ کلمه، شمارۀ ۶
[۳]- سرواژۀ "سنت کلمنت اول"، دانشنامۀ بريتانيکا
[۴]-
[۵]-
[۶]-
[٧]-
[۸]-
[۹]-
[۱٠]-
[۱۱]-
[۱۲]-
[۱۳]-
[۱۴]-
[۱۵]-
[۱۶]-
[۱٧]-
[۱۸]-
[۱۹]-
[٢٠]-
[٢۱]-
[٢۲]-
[٢۳]-
[٢۴]-
[٢۵]-
[٢۶]-
[٢٧]-
[٢۸]-
[٢۹]-



[↑] جُستارهای وابسته

□
□
□



[↑] سرچشمه‌ها

□
□
□
□



[↑] پيوند به بیرون

□ [1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20]
□
□


<برگشت به بالا><گفت و گو و نظر کاربران در بارهٔ مقاله>