[انسان‌های اولیه] [نئاندرتال]
جمعی از پژوهشگران ادعا می‌کنند برای اولین بار به شواهدی دست یافته‌اند که نشان می‌دهد انسان‌های نخستین نئاندرتال برای اولین در ۵٠ هزار سال پیش بدن خود را نقاشی می‌کردند.
گزارش این تیم تحقیقاتی که در آکادمی علوم ملی (PNAS) منتشر شده، نشان می‌دهد صدف‌های به‌دست آمده که شامل بقایایی از رنگدانه‌هاست، احتمالا به عنوان جعبه‌های لوازم آرایش توسط نئاندرتال‌ها استفاده می‌شده است.
دانشمندان این صدف‌ها را در دو محل باستانی در استان مورسیا در جنوب اسپانیا کشف کرده‌اند.
این تیم تحقیقاتی می‌گوید یافته‌های به‌دست آمده نشان دهنده این دیدگاه است که نئاندرتال‌ها برخلاف تصور کاملا بی‌هوش نبودند و قادر به‌نوعی فکر کردن سمبولیک بوده‌اند.
پروفسور جوائو زیل‌هائو از باستان‌شناسان دانشگاه بریستول در بریتانیا، که سرپرستی این تیم تحقیقاتی را برعهده دارد گفته است او و تیم تحقیقاتی اش صدف‌هایی را که زمانی به عنوان جعبه‌هایی برای ترکیب و ذخیره کردن این رنگدانه‌ها استفاده می‌شده، مورد بررسی قرار داده‌اند.
تکه‌های سیاهی از رنگدانه‌های منگنز که احتمالا توسط نئاندرتال‌ها برای نقاشی کردن بدن مورد استفاده قرار می‌گرفته، پیش از این در افریقا کشف شد.
به‌گفته دکتر زیل‌هائو این اولین باری است که شواهدی مبنی بر استفاده نئاندرتال‌ها از مواد آرایشی به‌دست می‌آید.
در جریان این تحقیقات دانشمندان همچنین به رنگدانه‌های زردی دست یافتند که به گفته آنها احتمالا به‌عنوان کرم پودر استفاده می‌شده است.
آنها همچنین به پودر قرمزی دست یافتند که با یک ماده معدنی براق سیاه ترکیب شده بود.
نئاندرتال‌ها احتمالا از بعضی از صدف‌های شفاف رنگی به‌عنوان زیورآلات استفاده می‌کردند.
تا کنون بسیاری از پژوهشگران براین باور بوده‌اند که این تنها انسان امروزی است که از مواد آرایشی برای زیبایی استفاده می‌کند.
زمانی در دوره پالئولتیک، نئاندرتال‌ها و بشر احتمالا با هم همزیستی داشته‌اند، اما پروفسور زیل‌هائو معتقد است که یافته‌های تیم تحقیقاتی او به ده هزار قبل از این همزیستی برمی گردد.
پروفسور کریس استرینگر، از دیرین‌شناسان موزه تاریخ ملی در لندن معتقد است این یافته‌ها، این دیدگاه را که نئاتدرتال‌ها ازبهره هوشی کمی برخوردار بودند، رد می‌کند.
آقای استرینگر همچنین می‌افزاید: "بسیار دشوار است تا تصویر وحشی‌گری را که از نئاندرتال‌ها در اذهان وجود دارد، محو کرد."
[↑] پسر دو رگه؟
در تحقیقی دیگر هم که توسط آکادمی علوم ملی منتشر شده به شواهدی درباره ارتباط بین بشر و نئاندرتال‌ها اشاره شده است.
یک تیم تحقیقاتی بین‌المللی تحقیقاتی را برروی دندان‌های جمجمه یک بچه انسان که در اواخر دهه ۱۹۹٠ در پرتغال کشف شد، انجام داد.
براساس این تحقیق، جمعی از پژوهشگران در آن زمان گفتند این اسکلت که مربوط به دوره پالئولتیک یعنی در حدود ۱٠ تا ۴٠ هزار سال پیش است، احتمالا محصول آمیزش انسان و نئاندرتال بوده است.
پژوهشگران دریافتند که دندان‌های این جمجمه بیشتر دارای اشکالی است که به نئاندرتال‌ها شبیه است تا انسان.
هرچند این تحقیق نتوانست به بحث دراین باره که آیا این جمجمه متعلق به موجودی دورگه است، خاتمه بدهد. اما به گفته پژوهشـگران این تحقیق نشـان داد که انسـان‌های متعلـق بـه دوره پالئـولتیـک صـرفا گونـه قدیمی‌تـر انسـان امـروزی نیسـتند.[۱]
[↑] يادداشت‌ها
يادداشت ۱: اين مقاله برای دانشنامهی آريانا توسط مهدیزاده کابلی ارسال شده است.
[↑] پی‌نوشت‌ها
[۱]- نئاندرتال‌ها باهوش‌تر از آن هستند که تصور می‌شد، بخش فارسی بی بی سی (فن و دانش): شنبه ٠۹ ژانويه ٢٠۱٠ - ۱۹ دی ۱٣٨٨
[↑] جُستارهای وابسته
□ انسان‌های اولیه
□ انسان نئاندرتال
□ هنر و موسیقی انسان نئاندرتال
□ ژن‌های نئاندرتال‌ها در ما زنده است
□ نئاندرتال‌ها سبزیجات پخته مصرف می‌کرده‌اند
□ انسان نئاندرتال ایرانی
□ ۴۱ هزار سال سکونت انسان مدرن در اروپا
□ آلمان از نخستین ساکنان تا جنگ جهانی اول
[↑] سرچشمه‌ها
□ بخش فارسی بی بی سی