فهرست مندرجاتارتش آلمان در افغانستان
آغاز خروج نیروها و تجهیزات
- مزار شریف به‌عنوان مسیر اصلی
- چه چیزی باقی می‌ماند و چه چیزی منتقل می‌شود؟
- يادداشت‌ها
- پی‌نوشت‌ها
- جُستارهای وابسته
- سرچشمه‌ها
[قبل] [بعد]
حدود ۲۰۰ تانک و دیگر وسایل نقلیه نیروهای ارتش آلمان که در افغانستان استفاده می‌شدند، روز دوشنبه برای انتقال به آلمان در بندر طرابزون ترکیه در دریای سیاه در کشتی بار زده شدند.
اگر چه ارتش جمهوری فدرال آلمان در ماموریت‌های مختلف خارجی تجربه کسب کرده است، اما انتقال وسایل و تجهیزات از افغانستان، در نوع خود به‌مثابه چالشی بزرگ در برابر این کشور است. به گفته مقامات ارتش آلمان، تا پایان سال ۲۰۱۴ میلادی، حدود ۱۲۰۰ وسیله نقلیه زره‌پوش و ۴۸۰۰ کانتینر با سلاح، مهمات، کامپیوتر و دیگر وسایل باید به آلمان انتقال داده شوند.
نیروهای آلمانی پایگاه کوچک‌تر خود در فیض‌آباد، مرکز ولایت بدخشان را در ماه‌های اخیر ترک گفته‌اند. در ولایت کندوز نیز سربازان آلمانی آمادۀ ترک پایگاه‌اند. آلمان می‌خواهد نیروهایش را قبل از این که زمستان فرا برسد و وضعیت آب و هوا باعث مشکلات بیشتری در روند خروج سربازان گردد، از این ولایت خارج کند.
[↑] مزار شریف به‌عنوان مسیر اصلی
در حال حاضر اولین وسایل نقلیه ارتش آلمان در مسیر راه به‌سوی کشورشان‌اند. سربازان و تجهیزات این کشور فاصله هوایی ۵۰۰۰ کیلومتری را در پیش دارند. پیش از آن نیروهای آلمان، باید ۲۵۰ کیلومتر جاده خاکی به سوی مزار شریف، قرارگاه اصلی نیروهای آلمانی را بپیمایند. به‌دلایل امنیتی، تاریخ دقیق حرکت این سربازان و تجهیزات اعلام نشده است و به‌همین دلیل این کاروان وسایل نقلیه زره‌پوش، از طریق هوا نیز محافظت می‌شود.
مزار شریف مسیر اصلی برای انتقال سربازان و تجهیزات نیروهای آلمانی از کندوز به‌شمار می‌رود. چالش بزرگی که هنگام انتقال تجهیزات و سربازان آلمانی در برابر آلمان قرار دارد این است که افغانستان هیچ راه دریایی ندارد. به‌جای این که همه تجهیزات از طریق کشتی‌های باربری انتقال داده شوند، باید از راه‌های دیگر برای حمل و نقل استفاده کرد. برخی تجهیزات نظامی حساس، از طریق هوایی به‌صورت مستقیم به لایپزیگ آلمان انتقال می‌یابند. ارتش آلمان برآورد کرده است که ۱۵۰ میلیون یورو تنها هزینه این پروازها خواهد بود.
مواد و تجهیزات باقی‌مانده از سه مسیر به آلمان انتقال داده می‌شوند: مسیر شمالی، توسط راه آهن از طریق ازبکستان، قزاقستان، روسیه و کشورهای حوزه بالتیک. مسیر جنوبی، از طریق زمین یا هوا به بندر کراچی در پاکستان و سپس توسط کشتی. و مسیر اصلی از مزار شریف از طریق هوا به بندر طرابزون ترکیه در دریای سیاه است.
تجهیزات ارتش آلمان از بندر طرابزون ترکیه توسط کشتی‌های غیرنظامی از طریق پل بسفر، تنگه جبل‌الطارق و کانال مانش به آلمان انتقال داده می‌شوند.
[↑] چه چیزی باقی می‌ماند و چه چیزی منتقل می‌شود؟
هستند مواد یا تجهیزاتی که به‌دلایل اقتصادی، نظامی یا سیاسی به آلمان انتقال داده نمی‌شوند. برنامه‌موسوم به «برنامه انتقال وسایل یا تجهیزات»، آلمان را با چالش بزرگی روبه‌رو کرده است. همه وسایل باید طبقه‌بندی و در یک فهرست گنجانده شوند. پس از آن تصمیم می‌گیرند که این وسایل در محل به فروش برسند، به شرکای افغان داده شوند یا به آلمان انتقال یابند.
یورک فرایر فون ریشنبرگ، فرمانده گروه بازسازی ولایتی یا «پی آر تی» در کندوز می‌گوید: «چیزهایی که هزینه حمل و نقل آن بسیار زیاد باشد، در اینجا در ولایت کندوز فروخته می‌شوند.»
او می‌گوید که این وسایل، سلاح یا وسایل نقلیه نظامی نیستند، بلکه «تنها موادی هستند که برای استفاده غیرنظامی به‌کار می‌آیند، از جمله ژنراتورهایی که برق تولید می‌کنند، یا موبایل.»
بیمارستان مدرن سیاری که دو سال پیش به هزینه شش میلیون یورو ساخته شد، با دستگاه سردکننده هوا، اما بدون وسایل آن نیز به نیروهای ارتش و پلیس افغانستان واگذار می‌شود.
فون ریشنبرگ در این باره می‌گوید: «وسایل و دستگاه‌های طبی دوباره به آلمان انتقال داده می‌شوند. اگر ما این وسایل را در کندوز بگذاریم، باید دو سال ضمانت این دستگاه‌ها را به‌عهده بگیریم، که این کار را نمی‌توانیم بکنیم.»
به همین دلیل همه دستگاه‌های طبی این بیمارستان سیار به آلمان منتقل می‌شوند. فون ریشنبرگ می‌افزاید: «ما می‌توانیم از این دستگاه‌ها در مواردی در همکاری‌های مبادلاتی یا ماموریت‌های خارجی استفاد کنیم.»
در کنار مرکز آموزشی پلیس، بخشی از ارتش ملی افغانستان نیز جایگزین نیروهای آلمانی در این قرارگاه می‌شود، اما نه در زیر یک سقف. به گفته فون ریشنبرگ، این قرارگاه با نیازمندی‌های ارتش و پلیس افغانستان هماهنگ می‌شود و آن را با یک دیوار در وسط به دو بخش تقسیم می‌کنند. ارتش و پلیس آشپزخانه‌های جداگانه خواهند داشت و برق دیگر از طریق ژنراتورها تولید نمی‌شود، بلکه به شبکه برق ولایت کندوز وصل می‌شود که ارزا‌ن‌تر است. افزون بر این، هر یک از این نیروها سیستم‌های تولد گرما و آب‌رسانی ویژه خود را خواهند داشت. هم‌چنین ورودی مراکز ارتش و پلیس نیز جداگانه خواهند بود. به گفته منابع ارتش آلمان، بازسازی این قرارگاه میلیون‌ها یورو هزینه برمی‌دارد.
ماموریت فون ریشنبرگ در واقع به پایان رسیده، اما او موافقت کرده است که تا خروج نیروهای آلمانی از کندوز، در این ولایت باقی بماند. او بر این باور است که نیروهای امنیتی افغان، می‌توانند بدون نیروهای آلمانی در انجام مسئولیت‌های امنیتی در این ولایت موفق باشند.
ژنرال خلیل اندرابی، فرمانده پلیس ملی افغانستان در ولایت کندوز، بر این نظر است که با وجود آمادگی‌ها، هنوز هم پلیس با فقدان آموزش‌های لازم، سلاح‌های با کیفیت بالا و حمایت هوایی روبه‌رو است. او می‌افزاید: «این همه باعث می‌شود تا کار ما در کندوز دشوارتر شود. خروج نیروهای آلمانی از این ولایت کمی زود صورت می‌گیرد. دوستان آلمانی ما می‌توانستند حداقل تا بعد از انتخابات ریاست جمهوری در سال ۲۰۱۴ صبر کنند.»[۱]
[↑] يادداشت‌ها
يادداشت ۱: اين مقاله برای دانشنامهی آريانا توسط مهدیزاده کابلی ارسال شده است.
[↑] پی‌نوشت‌ها
[۱]- آغاز خروج تجهیزات نیروهای آلمانی از افغانستان، بخش جهانی دویچه وله فارسی: ٢۹ ژوئیه ٢٠۱٣
[↑] جُستارهای وابسته
□ 1
□
□
[↑] سرچشمه‌ها
□ وب‌سایت دویچه وله فارسی (صدای آلمان)