الرِّجَالُ قَوَّامُونَ عَلَى النِّسَاء بِمَا فَضَّلَ اللّهُ بَعْضَهُمْ عَلَى بَعْضٍ وَبِمَا أَنفَقُواْ مِنْ أَمْوَالِهِمْ فَالصَّالِحَاتُ قَانِتَاتٌ حَافِظَاتٌ لِّلْغَيْبِ بِمَا حَفِظَ اللّهُ وَاللاَّتِي تَخَافُونَ نُشُوزَهُنَّ فَعِظُوهُنَّ وَاهْجُرُوهُنَّ فِي الْمَضَاجِعِ وَاضْرِبُوهُنَّ فَإِنْ أَطَعْنَكُمْ فَلاَ تَبْغُواْ عَلَيْهِنَّ سَبِيلًا إِنَّ اللّهَ كَانَ عَلِيًّا كَبِيرًا (سوره‌ی النساء: آیه‌ی ۳۴)
ترجمه: «مردان سرپرست زنانند به‌دليل آن‌كه خدا برخى از آنان را بر برخى برترى داده و [نيز] به‌دليل آن‌كه از اموال‌شان خرج می‌كنند پس زنان درستكار فرمانبردارند [و] به پاس آنچه خدا [براى آنان] حفظ كرده اسرار [شوهران خود] را حفظ می‌كنند و زنانی را كه از نافرمانی آنان بيم داريد [نخست] پندشان دهيد و [بعد] در خوابگاه‌ها از آنان دورى كنيد و [اگر تاثير نكرد] آنان را بزنيد؛ پس اگر شما را اطاعت كردند [ديگر] بر آن‌ها هيچ راهى [براى سرزنش] مجوييد كه خدا والاى بزرگ است.»
