فسیل ۴٧ میلیون ساله موجودی شبیه به میمون پوزه‌دار ماداگاسکار که به طرز خارق‌العاده‌ای سالم باقی مانده است در آمریکا رونمایی شده است.
این فسیل به قدری سالم مانده که می‌توان رد به جا مانده از پوستش بر سنگ را دید و حتی آثار آخرین غذایی که خورده پیداست.
ادعا می‌شود این فسیل که "آیدا" نامگذاری شده "حلقه گمشده" میان پستانداران عالی امروزی - میمون ها و انسان - و خویشاوندان دورتر آنهاست.
اما برخی کارشناسان مستقل به دیده تردید به این ادعا می‌نگرند و به علاوه به سر و صدای زیاد پیرامون معرفی آیدا انتقاد داشته‌اند.
این فسیل در موزه تاریخ طبیعی آمریکا در نیویورک و توسط شهردار این شهر رونمایی شد.
هرچند جزئیات فسیل به تازگی در یک نشریه علمی - PLoS One - چاپ شده است یک برنامه تلویزیونی و کتاب مرتبط با آن آماده انتشار است.
آیدا در دهه ١٩٨٠ در گودالی به نام "مسل پیت" در نزدیکی شهر دارمستات در آلمان که یک گنجینه ارزشمند فسیلی توصیف می‌شود پیدا شد.
این فسیل در بخش اعظم زمانی که از کشف آن می‌گذرد جزو یک مجموعه خصوصی بوده است.
تحقیق درباره اهمیت این فسیل تحت سرپرستی یورن هوروم از موزه تاریخ طبیعی در اسلو پایتخت نروژ انجام شد.
وی گفت که این موجود فسیلی "نزدیک‌ترین چیزی است که می‌توان به یک جد مستقیم" پستانداران عالی پیدا کرد و کشف آن را "تحقق یک رؤیا" توصیف کرد.
این موجود ماده در دوره‌ای از تاریخ زمین موسوم به اییوسین که در شکل‌گیری پستانداران عالی اولیه نقش اساسی داشت زندگی می‌کرد و در نگاه اول شبیه یک لیمور (میمون پوزه‌دار ماداگاسکار) به نظر می‌رسد.
اما این موجود فاقد مشخصات بدوی مثل "شانه دندان" است؛ مشخصه‌ای که در آن دندان‌های پایینی بخش جلو مانند دندان برش و نیش کشیده و در هم و به طرف جلو منحرف هستند. این موجود همچنین فاقد یک پنجه مخصوص برای تمیز و مرتب کردن موهاست.
تیم محققان نتیجه‌گیری کرد که این موجود یک لیمور نبوده بلکه یک گونه دیگر است. آنها این موجود را به مناسبت دویستمین سالگرد تولد چارلز داروین و محل کشف، "داروینیوس ماسیلا" نامگذاری کرده‌اند.
دکتر ینز فرانزن متخصص فسیل‌های "مسل پیت" و عضو تیم تحقیق، آیدا را به دلیل کامل بودن اسکلت "مثل هشتمین شگفتی جهان" (اشاره به عجایب هفتگانه) توصیف کرد.
- وی گفت این فسیلی است که "فسیل شناسان معمولا تنها می‌توانند خوابش را ببینند."
وی گفت به علاوه آیدا به خاطر داشتن ناخن به جای پنجه، دستی با قابلیت گرفتن و یک انگشت شست روبرویی - مثل انسان و برخی دیگر از پستانداران عالی - "شباهت نزدیکی به خود ما دارد." اما وی گفت که برخی جنبه‌های دندان نشان می‌دهد که جد مستقیم پستانداران عالی نیست و بیشتر مثل "عمه" است تا "مادربزرگ".
وی گفت: "او به گروهی تعلق دارد که پستانداران عالی‌تر و انسان‌ها از آن تکامل یافتند اما برداشت من این است که روی خط مستقیم نیست."
کارشناسان مستقل بی‌صبرانه منتظر دیدن این فسیل هستند اما به هرگونه ادعایی در مورد اینکه این یک "حلقه گمشده" است تا حدودی به دیده تردید می‌نگرند.
دکتر هنری جی از سردبیران مجله "نیچر" گفت که این اصطلاح گمراه کننده است و اینکه جامعه علمی باید اهمیت این یافته را ارزیابی کند.
وی گفت: "خیلی عالی است که یافته ای جدید داریم و خوب مورد مطالعه قرار خواهد گرفت."
اما وی افزود که بعید است این یافته در طراز کشفیات عمده‌ای چون "آدم فلورز" یا دایناسور پردار قرار گیرد.[*]
