گشایش معمای زمان
آمیزش انسان و نئاندرتال
فهرست مندرجات
آمیزش انسان و نئاندرتال | ▲ |
پروفسور پابو با استخوان انسان ۴۵ هزار ساله
گشایش معمای زمان آمیزش انسان و نئاندرتال
تحلیل دیانای یک انسان که ۴۵ هزار سال قبل میزیست به دانشمندان کمک کرده دریابند اجداد ما اولینبار چه زمانی با نئاندرتالها آمیزش داشتند.
تعیین آرایش پایههای دیانای بهدست آمده از یک استخوان ران کشف شده در سیبری نشان میدهد که اولین مورد آمیزش میان این دو گروه ۵۰ هزار تا ۶۰ هزار سال قبل اتفاق افتاده بود.
استخوان ران متعلق به یک شکارچی مرد است که یکی از قدیمیترین انسانهای مدرن کشف شده در اروسیا است.
نتایج این مطالعه که در نشریه نیچر چاپ شده همچنین موید این یافته است که گونه ما احتمالاً حدود ۶۰ هزار سال قبل از آفریقا خارج شد و بعد در سراسر جهان پراکنده شد.
سوانت پابو از موسسه ماکس پلانک در لایپزیگ آلمان - که مطالعه تازه را انجام داده - در سالهای اخیر با تحقیقات ژنتیکی خود در حال بازنویسی تاریخ انسان بوده است.
پروفسور پابو و همکارانش پیشگام شیوه استخراج دیانای از بقایای انسان کهن و تحلیل مواد ژنتیکی آن بودهاند.
او با استفاده از تحلیل این مواد ژنتیکی توانسته است بیش از پیش معمای سرگذشت انسان مدرن و مهاجرت آن به اطراف زمین را باز کند.
پروفسور پابو به بیبیسی نیوز گفت: «حیرتانگیز اینکه کیفیت مواد ژنتیکی این انسان ۴۵ هزار ساله خوب است، کسی که بهجد همه انسانهای امروزی خارج از آفریقا نزدیک است.»
این مرد در مقطعی مهم در تاریخ بشر در سیبری غربی زندگی میکرده است، زمانی که انسان در آستانه پراکندهشدن به اروپا و آسیا بود.
این یافته ممکن شد چون بخشهای بزرگی از دیانای اینگونه که اکنون منقرض شده سالم مانده است.
پروفسور پابو میگوید: «تحلیل ما نشان میدهد که انسان مدرن قبل از آنزمان با نئاندرتالها جفتگیری کرده بود و ما اکنون میتوانیم تاریخ اولین آمیزش را دقیقتر از قبل تعیین کنیم.»
پابو و تیمش در سال ۲۰۱۰ تحقیقاتی را منتشر کردند که نشان میداد تمام انسانهای غیرآفریقایی امروز حاوی دیانای نئاندرتالها هستند.
آنها اکنون با تحلیل تازه مواد ژنتیکی این موجود میگویند که آمیزش میان دو گونه ابتدا ۵۰ تا ۶۰ هزار سال قبل رخ داد.
پروفسور کریس استرینگر از موزه تاریخ طبیعی در لندن میگوید این یافته شاید نشاندهنده زمانی باشد که انسانهای شکل گرفته در خارج از آفریقا برای اولین بار این قاره را ترک کرد.
پروفسور استرینگر جزو کسانی بود که میگویند اجداد انسان امروزی ابتدا حدود ۱۰۰ هزار سال قبل آفریقا را ترک کردند. اما یافتههای مطالعه پروفسور پابو اکنون او را بهسوی این ایده سوق داده که این مهاجرت دیرتر اتفاق افتاد.
او میگوید که حالا فکر میکند شاید مهاجرت انسان به خارج از آفریقا حدود ۶۰ هزار سال قبل روی داده باشد.
مطالعه پروفسور پابو نشان میدهد که انسان ۴۵ هزار ساله سیبری از لحاظ ژنتیکی چیزی بین اروپاییها و آسیاییها بوده است که نشان میدهد او نزدیک به دورهای زندگی میکرد که گونه ما دو دسته شد و به شرق و غرب رفت تا دو نژاد مختلف شکل گیرد.
بهعلاوه یافتههای او این احتمال را پیش میکشد که اولین گونه از دودمان انسان ابتدا ۱۰ یا ۱۱ میلیون سال قبل از میمونها جدا شد و نه پنج یا شش میلیون سالی که تاکنون تصور میشد.
با این حال او تأکید میکند که مطالعه خیلی بیشتری برای یافتن پاسخی روشن به این سوالات لازم است.[۱]
بقایای انسان ۴۵ هزار ساله در بستری در غرب سیبری پیدا شد
[↑] يادداشتها
يادداشت ۱: اين مقاله برای دانشنامهی آريانا توسط مهدیزاده کابلی ارسال شده است.
[↑] پینوشتها
[۱]- پالاب گش، گشایش معمای زمان آمیزش انسان و نئاندرتال، وبسایت فارسی بی بی سی: پنجشنبه ٢٣ اکتبر ٢٠۱۴ - ٠۱ آبان ۱٣۹٣
[↑] جُستارهای وابسته
□
□
□
[↑] سرچشمهها
□ وبسایت فارسی بی بی سی