|
وفیالله سمیعی
فهرست مندرجات
◉ زندگینامه
◉ نگارخانه
◉ يادداشتها
◉ پيوستها
◉ پینوشتها
◉ جُستارهای وابسته
◉ سرچشمهها
◉ پيوند به بيرون
استادان دانشگاه کابل وزیران افغانستان
پروفسور وفیالله سمیعی (به انگلیسی: Professor Wafiullah Samyee) (زادهی ۱۳۱۴ خ - درگذشتهی ۱۳۵۷ خ)، استاد دانشکدهی شرعیات، معاون دانشگاه کابل، معین دوم وزارت معارف، لوی څارنوال (بازرس کل امور قضایی یا مدعیالعموم)، قاضیالقضات، وزیر عدلیه و عضو کمیتهی تسوید (پیشنویس) اولین قانون اساسی دولت جمهوری افغانستان (در سال ۱۳۵۵ خ) بود. او همچنین از فعالان برجستهی نهضت اسلامی افغانستان به پیروی از جنبش اسلامگرای اخوانالمسلمین مصر بهشمار میآید.
▲ | زندگینامه |
وفیالله سمیعی پسر سمیعالله، در سال ۱۳۱۴ خورشیدی، در یک خانوادهی مذهبی، در قریهی آخوندزادههای شهرستان روداتو در استان ننگرهار بهدنیا آمد. آموزشهای ابتدایی را در مدرسه احداد گذراند و دورهی متوسطه را در مدرسهی امام ابوحنیفه، در سال ۱۳۳۴ به پایان برد. سپس، وارد دانشکدهی شرعیات دانشگاه کابل شد و در سال ۱۳۳۸، با کسب مدرک کارشناسی (لیسانس)، از این دانشکده فارغالتحصیل شد. او در همانسال، برای تدریس دانشگاه کابل استخدام شد و در شهریورماه سال ۱۳۴۱، برای ادامهی تحصیلات عالی به مصر رفت و از دانشگاه الازهر، در شهر قاهره، کارشناسی ارشد (فوقلیسانس) در رشتهی حقوق جنایی بهدست آورد. همچنین او در رشتههای حقوق خانواده و جرمشناسی تحصیلات خود را ادامه داد و به درجهی دکترای در فقه حنفی نایل آمد.
سمیعی در مصر، به فعالین جنبش اخوانالمسلمین پیوست و یکی از اعضای رهبری این جنبش شد. زمانیکه او به افغانستان بر میگشت، این سمت را موسی توانا، یکی دیگر از فعالان افغانی جنبش اخوانالمسلمین واگذار کرد. وی در کابل به درجهی استادی دانشکدهی شرعیات رسید و از ماه مردادماه (ماه اسد) سال ۱۳۵۱ تا شهریورماه ۱۳۵۲، مدیر محصلان دانشگاه کابل بود. در اسفندماه سال ۱۳۵۳، در کنار تدریس در دانشکدهی شرعیات، بهعنوان معین دوم وزارت معارف افغانستان منصوب شد.
تصویری از زمان دانشجویی وفیالله سمیعی در فرودگاه قاهره با جمعی از دانشجویان افغان در آن کشور (شنبه ۱۷ سپتامبر ۱۹٦٦ میلادی). ردیف ایستاده از راست به چپ: برهانالدین ربانی، جوهر صدیقی، حبیبالرحمان جدیر، دکتر محمد سعید افغانی، وفیالله سمیعی، حبیبالله غالب و دکتر سیدجان بیان. ردیف نشسته از راست به چپ: استاد عبدالحکیمخان، نعمتالله شهرانی، محمداکبر ضیایی، عبدالرشید ملاخیل، محمدصدیق سیلانی، دکتر احمد خطیبی، استاد یاقوت، محمدحبیب سراج و عبدالجیلی یوسفی.
در سال ۱۳۵۴، وفیالله سمیعی، بهعنوان نمایندهی افغانستان در کنفرانس وزاری خارجه کشورهای اسلامی که در شهر لاهور پاکستان برگزار شده بود، شرکت داشت. در آن کنفرانس، زمانیکه ذالفقارعلی بوتو، نخستوزیر پاکستان که ریاست آنرا بر عهده داشت، به مناسبات دو کشور افغانستان و پاکستان اشاره کرد و دولت افغانستان را مقصر تیرگی روابط دو کشور دانست، پس از پایان سخنان او، سمیعی پشت تربیون رفت، و با زبان عربی، تمام اتهامات بوتو را علیه کشورش با دلایل محکم رد کرد و پاکستان را در این زمینه کاملاً مقصر دانست. این سخنرانی، مورد استقبال بیشتر اعضای کنفرانس که از کشورهای عربی بودند، قرار گرفت.
در سال ۱۳۵۵، دکتر سمیعی، عضو کمیتهی پیشنویس نخستین قانون اساسی دولت جمهوری افغانستان بود و در پایان همان سال، بهجای دکتر عبدالمجید، وزیر دادگستری (وزیر عدلیه)، قاضیقضات و بازرس کا امور قضایی (لوی څارنوال) این کشور شد.
دکتر وفیالله سمیعی، محمدداوود، رئیسجمهور افغانستان را در سفر به کشورهای عربی همراهی میکرد.
سمیعی، در آخرین سفر محمدداوود خان، رئیسجمهور افغانستان، به کشورهای عربستان سعودی، مصر، اردن و سوریه، در فروردینماه ۱۳۵۷، او را همراهی میکرد. در بازگشت از این سفر بود، که کودتای هفتم ثور ۱۳۵۷ بهوقوع پیوست. وی با سایر اعضای دولت جمهوری محمدداوود، دستگیر و در کشتارگاه (پولیگون) زندان پلچرخی بهقتل رسید.
▲ | نگارخانه |
[▲] يادداشتها
[▲] پيوستها
...
[▲] پینوشتها
...
[▲] جُستارهای وابسته
□
□
□
[▲] سرچشمهها
□
□
□
□
[▲] پيوند به بیرون
□ [۱ ٢ ٣ ۴ ۵ ٦ ٧ ٨ ٩ ۱٠ ۱۱ ۱٢ ۱٣ ۱۴ ۱۵ ۱٦ ۱٧ ۱٨ ۱۹ ٢٠]
ردهها │ ...