در جريان جنگ جهانی دوم، هنگامی که منشور ملل متحد در دست تدوين بود، احترام به حقوق بشر و آزادی‌های سياسی مورد توجه نمايندگان کشورهای مختلف جهان واقع شد. پس از چندی، سازمان مل متحد تصميم گرفت که اين حقوق، همه جا و برای همه ملت‌ها قابل اجرا باشد. در ادامه، کميسيون حقوق بشر در ژانويه سال ۱٩۴٧ ميلادی شروع بکار کرد و پس از مدتی مطالعه و بررسی در قوانين اساسی کشورها و بحث و گفتگو در کميسيون‌های مختلف، نتيجه مطالعات خود را به صورت لايحه‌ای به مجمع عمومی تقديم کرد.
مجمع مزبور در دهم دسامبر ۱٩۴٨ ميلادی (۱٩ آذر ۱۳٢٧ ش) با ۴٨ رأی مثبت و ٨ رأی ممتنع، اعلاميه جهانی حقوق بشر را تصويب کرد و اين روز به عنوان روز جهانی حقوق بشر نامگذاری گرديد. اين اعلاميه شامل يک مقدمه و سی ماده می‌باشد و در ماده اول آن به برابری افراد بشر و حاکميت روح برادری در ميان آنها اشاره شده است. علی‌رغم تصويب اعلاميه جهانی حقوق بشر، واقعيت در عمل به گونه‌ای ديگر شکل گرفت. نگاهی گذرا به رويدادهای سياسی و نظامی جهان پس از پايان جنگ دوم جهانی، تصويری از وقايع اسفبار را نشان می‌دهد که دقيقاً بيانگر فاصله زياد ميان اهداف با عملکرد جامعه بين‌المللی در دفاع از حقوق بشر است. به علاوه بر خلاف تصور اوليه، شعار دفاع از حقوق بشر، عملاً به ابزاری در جهت اعمال فشارهای سياسی و اقتصادی دولت‌های غربی بر کشورهای مستقل جهان برای پيشبرد منافع استعماری اين دولت‌ها، مبدل شده است. هم اکنون بسياری از کشورهای جهان، با توجه به اين واقعيت تلخ و همچنين بدليل ناهم خوانی برخی بندهای اعلاميه حقوق بشر با اعتقادات، فرهنگ و رسوم آنان، خواستار تغيير در اين بندها و جلوگيری از استفاده ابزاری از اين اعلاميه هستند.
بدنبال تصويب اعلاميه جهانی حقوق بشر در دهم دسامبر ۱٩۴٨ ميلادی توسط مجمع عمومی سازمان ملل متحد و تأييد حقوق طبيعی و اجتماعی افراد بشر توسط اين سازمان بين المللی، روز دهم دسامبر (برابر با ۱٩ آذر ۱۳٢٧ش) به عنوان روز جهانی حقوق بشر نامگذاری شده است.[۱]
جُستارهای وابسته
__________________________________________
□
□
منابع
__________________________________________
پيوند به بیرون
__________________________________________
