جستجو آ ا ب پ ت ث ج چ ح
خ د ذ ر ز ژ س ش ص ض ط ظ
ع غ ف ق ک گ ل م ن و ه ی

۱۳۸۹ اردیبهشت ۲۹, چهارشنبه

على‏اصغر حکمت شیرازی و تأسیس فرهنگستان

از: دکتر منصور رستگار فسایی


فهرست مندرجات



[] تأسیس فرهنگستان در ایران

حکمت در شرح احوال مرحوم محمّدعلى فروغى می‌نویسد: "... یکى از آثار ارجمند او، تأسیس فرهنگستان ایران (یعنى آکادمى زبان ایران) بود... و این بنده خود شاهد و عامل آن و به نوبت خود دستیار ایشان بودم..." "او در سال ١٣١۴ یکى از بزرگترین خدمتهاى خود را با تأسیس فرهنگستان زبان و ادبیات انجام داد..." "... سزاوار است که حکایت آن انجمن بزرگ را... امروز بنویسیم... از اوایل سال ١٣١۴ ه'.ش... جنبش و نهضتى در مقامات رسمى و محافل ادبى به قصد تصفیه زبان فارسى از کلمات بیگانه به ظهور رسید... بعضى از مجامع سعى می‌کردند لغات خارجى مخصوصا کلمات عربى را از السنه و مکاتبات رسمى برداشته و به جاى آنها، لغات و واژه‌هاى غیرمأنوس باستانى بگذارند یا واژه تازه‏اى بى اصل وضع کنند، بعضى دیگر هم... به قصد استفاده شخصى و تقرب به مقامات عالیه می‌کوشیدند که از این نهضت ملى به نفع خود بهره‏بردارى کنند و به حدى راه افراط و مبالغه بپیمودند که بیم آن می‌رفت بناى رفیع و عالیقدر زبان شیرین فارسى که از مفاخر این قوم و ملت است، واژگون شود و جلوگیرى از تندرویهاى آنها اندک‏اندک مشکل گردد... و حتى وقتى یکى از آن محافل که بعضى کلمات تازه وضع کرده بود، براى کلمه "امضاء" واژه "دستینه" را پیشنهاد کرده بود... این بنده نویسنده که در آن موقع متصدى وزارت معارف بودم... براى جلوگیرى از آن افراط کاریها، مشغول کار شدم، ابتدا در ضمن بخشنامه‏اى به تمام وزارتخانه‏ها اعلام داشتم که در موضوع زبان هر ملت که از مسائل مهمّه اجتماعى است... بایستى از هرگونه عجله و شتاب‏زدگى در تغییر و تبدیل کلمات و اصطلاحات خوددارى کرد تا با مطالعه و تعمق خاص، وزارت معارف، برحسب وظیفه اقدام نماید و اکنون در نظر دارد که انجمن مخصوصى مرکب از دانشمندان و اهل ادب و تحقیق تشکیل دهد که موضوع را مورد بحث و شور قرار دهند و نتیجه مطالعات و تحقیقات آن انجمن گزارش شود... این اخطار در ابتدا با مقاومت شدید اشخاص افراطى یا متعصب و همچنین کسانى که این امر را محلّ استفاده می‌خواستند قرار بدهند، واقع شد ولى این نویسنده... پیشنهاد خود را به تصویب رسانید. در همان‏حال براى جلوگیرى از آن‏گونه اشخاص به یارى و مساعدت [مرحوم‏] فروغى که ریاست دولت را داشتند، متوسل شدم و آن مرد دانشمند و ادب‏دوست نیز استمداد بنده را اجابت کرد و بدون این‏که دقیقه‏اى فرصت را از دست بدهد، یا اندکى ملاحظه، از افراد ذینفع نماید، جدّا درخواست وزارت معارف را پشتیبانى فرمود و با تدابیر عاقلانه از تشبثات آنها جلوگیرى کرد، وزارت معارف در اوایل سال ١٣١۴ ه'.ش کارخانه لغت‏سازى آن اشخاص را متوقف ساخته و آن انجمن ادبى که برحسب پیشنهاد این بنده به نام "فرهنگستان" موسوم گردید، به صورت رسمى تشکیل یافت و به دستیارى و هم‏قدمى نخبه‏اى از افاضل و ادبا، اولین جلسه فرهنگستان در عمارت سابق مدرسه حقوق لاله‏زار، کوچه (اتابک) در تاریخ [شنبه ١٢] خرداد ١٣١۴ در تحت ریاست خود مرحوم فروغى [و با شرکت ٢۴ عضو پیوسته‏] انعقاد یافت... و تا مدّتى بعد از سوم شهریور ...١٣٢٠ به کار و خدمت خود مشغول بود و صدها لغت و اصطلاح که اکنون متداول است وضع کرده و در مجموعه‏اى آن‏را چاپ کردند..."

فروغى در دو خطابه با عناوین "معرفى فرهنگستان" و "پیام من به فرهنگستان" هدفهاى تأسیس فرهنگستان و ضرورتها و فواید آن‏را شرح می‌دهد و اظهار عقیده می‌کند که: "باید مصمّم شویم که [آنچه‏] را فرهنگ می‌گوییم، کاملا ایرانى باشد، زیرا هویت هر قوم بسته به فرهنگ خود آنهاست... و یکى از مؤسسات که بالاختصاص براى حفظ فرهنگ و میراث ادبى و هنرى مملکت ما و ملت ما، تأسیس‏شده همین فرهنگستان است."

"... معارف و فرهنگ، باید با روزگار حاضر متناسب شود، مقصودم این نیست که تقلید و تبعیت صرف از زبانهاى اروپایى بکنیم یا زبان عربى که جزءِ میراث زبان فارسى است و ایرانیان هزار سال در آن کار کرده و کتابهاى بى شمار به آن زبان تحریر کرده‏اند، به کلّى متروک بداریم، ادبیات عرب هم مثل ادبیات ملل دیگر مخصوصا براى ما با این سوابق ممتد و طولانى ادبى و فرهنگى که داریم محلّ استفاده است و به منزله زبان لاتین است براى اروپاییها و بنا بر این بدون عربیت، ادبیات ما ناقص خواهد بود و مقاصد و معانى بزرگان و گویندگان خود را نمى توانیم درک نماییم..."

"فرهنگستان اول، در بهمن‏ماه ١٣١۵، نظام‏نامه‏اى براى "بازبینى در اصطلاحات علمى" تصویب کرد و در آن راه و روش و ضوابط معادل‏یابى را مقرر داشت. از جمله در ماده دهم این نظام‏نامه، پیش‏بینى شده بود که "اگر در برابر هر اصطلاحى، لفظ فارسى مأنوسى که متداول و مسلم و معتبر و ریشه آن معلوم و اشتقاق آن درست باشد، پیدا شود، آن لفظ مرجّح شناخته شود و اگر پیدا نشود" براى معانى نزدیک به ذهن، الفاظ مأنوس یا مصطلح عربى یا الفاظ مرکب از عربى و فارسى و "براى معانى دور از ذهن کلمات فارسى مهجورى، به همان معنى یا به معنى نزدیک آن، اختیار گردد. سرانجام اگر بدین وسایل هم چیزى به دست نیامد، از ریشه فارسى، مطابق قواعد قطعى و حتمى زبان فارسى، اشتقاق تازه‏اى که موافق طبع مردم ایران باشد بسازند چنان‏که آن مفهوم از آن لفظ بیرون آید... و بالاخره اگر از این وسیله هم چیزى فراهم نشد، همان اصطلاح خارجى را به شرط آن‏که... بین‏المللى بوده و به زبان خاصى منحصر نباشد، اختیار کنند..."

"بدین‏سان فرهنگستان اول، طریقى سالم و معتدل، دور از تعصب عربى زدایى و منطبق با طبیعت زبان انسانى و ناموس تحول و تطور آن، در پیش گرفت و از این‏رو در واژه‏گزینى نسبتا موفق از کار درآمد، میزان قبول عامى که لغات و اصطلاحات مصوب فرهنگستان اول پیدا کرد، در نتایج مطالعه جالب یکى از محققان جوان منعکس شده است اگر بخواهیم منصفانه قضاوت کنیم باید بگوییم که فرهنگستان اول در پى‏گیرى به موقع، از آفتى که به زبان فارسى روى آورده بود، وظیفه خود را ادا کرد و چون اعضاى برجسته آن که ارکان آن سازمان بودند، اصولا اعتقادى به واژه‏سازى نداشتند، در فضاى فرهنگى نسبتا سالمى که پدید آورده بودند، نیازى به فعالیت پى‏گیر احساس نکردند و رفته‏رفته فرهنگستان از پویایى افتاد و دچار رکود شد و رضاشاه هم در هفتم اردیبهشت ١٣١٧ [آن‏]را منحل ساخت و هفته بعد فرمان داد از نو تشکیل شود و وزیر معارف ریاست آن‏را بر عهده گیرد."

نخستین جلسه عمومى فرهنگستان، پس از انحلال و تشکیل مجدد، روز چهارشنبه ٢١ اردیبهشت ١٣١٧ به ریاست على‏اصغر حکمت وزیر معارف تشکیل شد، این‏بار عده‏اى دیگر از استادان بنام (از جمله على‏اکبر سیاسى، محمود حسابى ، ابراهیم پورداود...) به عضویت پیوسته فرهنگستان منصوب شدند... چند ماه پس از تجدید سازمان فرهنگستان در پى کناره‏گیرى حکمت از وزارت معارف، اسماعیل مرآت... اداره فرهنگستان را بر عهده گرفت...

اعضاى پیوسته فرهنگستان اول عبارت بودند از:

١- بهار ٢- دهخدا ٣- محمّدعلى فروغى ۴- ابوالحسن فروغى ۵- سعید نفیسى ٦- سیّدنصراللّه تقوى ٧- رضازاده شفق ٨- بدیع‏الزمان فروزانفر ٩- على‏اصغر حکمت ١٠- عبدالعظیم قریب ١١- گل‏گلاب ١٢- رشید یاسمى ١٣- رهنما ١۴- ادیب‏السلطنه سمیعى ١۵- صدیق اعلم‏ ١٦- فاطمى ١٧- عصار[۱]


[] يادداشت‌ها


يادداشت ۱: اين نوشتار برای دانش‌نامه‌ی آريانا به نقل از کتاب على‏اصغر حکمت شیرازی، تألیف دکتر منصور رستگار فسایی، بازنويسی شده است.



[] پی‌نوشت‌ها

[۱]- رستگار فسایی، منصور، على‏اصغر حکمت شیرازی، تهران: انتشارات طرح نو، ١٣٨۵ خ، ص ١۵٨



[] جُستارهای وابسته







[] سرچشمه‌ها




[برگشت به بالا] [گفت و گو و نظر کاربران در بارهٔ مقاله]