فهرست مندرجاتنقض حقوق بشر
بچه‌بازی در افغانستان
[بچه‌بازی] [نقض حقوق بشر در افغانستان]
مقامات کمیسیون حقوق بشر افغانستان اعلام کردند که افزایش پدیده‌ی «بچه‌بازی» یا سوی‌استفاده جنسی و بدرفتاری با کودکان و نوجوانان، در این کشور موجب شده تا برای یافتن راهکارهای مبارزه با این پدیده، تحقیق ملی را راه‌اندازی کند.
[↑] بچه‌بازی چیست؟
بچه‌بازی، در افغانستان یک پدیده‌ی ناپسند، اما گسترده اجتماعی است. برای مفهوم «بچه‌بازی» تعریف رسمی در قوانین افغانستان وجود ندارد و به‌همین دلیل ابهامات در مورد آن مطرح است.
از نظر اجتماعی در افغانستان، «بچه‌بازی» نوعی استفاده از پسران خردسال و نوجوان برای «عیاشی و خوشگذرانی» و گاهی هم برای برقراری روابط جنسی است.
این «عیاشی و خوشگذرانی»، شامل پوشاندن لباس دخترانه به این پسران، بستن زنگ به پاهایشان، رقصاندن‌شان در «محافل بچه‌بازی» و محافل عروسی، نگهداری آن‌ها در خانه برای خوش نگهداشتن و گاهی ماساژ دادن فرد، و گشت و گذار همیشگی با او است.
در مواردی «بچه» مورد سوءاستفاده جنسی نیز قرار می‌گیرد. این بخش از مفهوم بچه‌بازی به‌عنوان سوءاستفاده جنسی از کودکان در قوانین جزایی افغانستان جرم پنداشته می‌شود.
اما بقیه رفتارهای که زیر نام بچه‌بازی با کودکان صورت می‌گیرد، با آن‌که غیر اسلامی پنداشته می‌شود، از نظر قانونی هنوز در افغانستان جرم به‌شمار نمی‌رود.
«بچه‌بازان» معمولاً زورمندان و فرماندهان محلی، زمین‌داران، ثروتمندان و دیگر افراد با نفوذ هستند. در بسا موارد مردان «بچه‌باز» ازدواج کرده‌اند و در کنار آن «بچه» هم نگهداری می‌کنند. گاهی هم حتی خانم‌ها و اعضای خانواده‌ی این افراد از این موضوع آگاه‌اند اما واکنش‌شان طوری است که گویا این یک موضوع عادی است.
از سوی دیگر، مردم این عمل را ناپسند می‌دانند، اما افراد «بچه‌باز» در افغانستان با واکنش شدید جامعه روبر نیستند و چه‌بسا دیده شده که شماری در محافل بچه‌بازی شرکت می‌کنند، در مورد آن صحبت می‌کنند و با آن‌که آن را محکوم می‌کنند، اما به آن به‌عنوان یک «خوشگذرانی» معمولی نگاه می‌کنند.
از سوی دیگر، در مواردی در افغانستان مفهوم «بچه‌بازی» با «همجنس‌گرایی» به اشتباه گرفته می‌شود. در حالی‌که همجنس‌گرایی به رابطه دو فرد همجنس بالغ براساس رضایت خودشان گفته می‌شود، بچه‌بازی معمولاً رابطه است که بنیاد آن را سوءاستفاده از کودکان تشکیل می‌دهد[۱].
[↑] بچه‌بازی نقض حقوق بشر است
سیما سمر، رئیس کمیسیون حقوق بشر افغانستان، در مراسم آغاز این تحقیق ملی، این پدیده را «تخطی آشکار حقوق بشری» خواند و از نهادهای دولتی، رسانه‌ها، جامعه مدنی و «افرادی که احساس مسئولیت می‌کنند» خواست که در روند انجام این تحقیق همکاری کنند.
در افغانستان، زنان اجازه ندارند در ملأ عام برقصند، اما به‌جای آن، پسران خردسال و نوجوان در حالی که لباس زنانه به‌تن دارند، برای مردان می‌رقصند.
او با اشاره به این‌که «بچه‌بازی»، از نظر اسلام ممنوع و مذموم است، گفت که سخن گفتن از این پدیده اکنون در جامعه به‌عنوان «تابو» قلمداد می‌شود. او گفت که بعد از انجام این تحقیق سفارش‌هایی نیز به نهادهای مربوطه برای انجام اقدامات لازم صورت خواهد گرفت.
خانم سمر تأکید کرد که استفاده جنسی و جسمی از کودکان مانند رقصاندن، پوشاندن لباس زنانه و بسته‌کردن زنگ در پای آن‌ها شخصیت‌کشی است و این افراد بعد از این عمل در جامعه با این نام زندگی می‌کنند و بزرگ می‌شوند.
رئیس کمیسیون حقوق بشر افغانستان گفت که تعدادی از این کودکان از روی اجبار و برای پیدا کردن نان و پول دست به این کار می‌زنند که باید جلو آن گرفته شود.
او افزود که در گذشته بچه‌بازی یک پدیده منفور در جامعه افغانستان بود و اکنون کم کم قباحت گذشته را ندارد و کمیسیون حقوق بشر تلاش دارد که این عمل به‌دلیل این‌که یک پدیده‌ی غیر اخلاقی و تحقیر کودکان است باید جرم پنداشته شود.
خانم سمر افزود که این روند باعث شده تا کودکانی که برای این کار استفاده می‌شوند، عقده‌ای بار بیایند. به گفته او وقتی این کودکان بزرگ شدند، برای این‌که بتوانند گذشته خود را جبران کنند، خود به نگهداری بچه مبادرت می‌ورزند تا انتقام خود را گرفته باشند و یک دور باطل ایجاد و باعث ترویج بیشتر این پدیده شوم می‌شود.
او گفت که کمیسیون حقوق بشر تلاش خواهد کرد که بعد از نشر این تحقیق این عمل را به‌عنوان جرم در قانون افغانستان بگنجاند که بعد از آن موضوع تطبیق آن نیز باید پی‌گیری شود.
رئیس کمیسیون حقوق بشر افغانستان توضیح داد که اکنون افراد «بچه‌باز» در مراسم عروسی و نامزدی، پسران جوان را می‌آورند و می‌رقصانند و در بخش‌هایی از جامعه نیز افراد «بچه‌باز» مورد احترام قرار می‌گیرند.
او گفت بعضی مردم آن‌ها را در صدر مجلس می‌نشانند و بر سر بچه‌هایی که در حال رقص هستند، پول می‌اندازند و کف می‌زنند.
خانم سمر تاکید کرد که اکنون افرادی که چندین «بچه» را با خود می‌گردانند، مجرم پنداشته نمی‌شوند. «بچه‌ها» در ابتدا مجبور به این عمل می‌شوند و بعد به یک عادت تبدیل می‌شود و باید این کار یک تخطی حقوق بشری و جرم پنداشته شود.
ثریا صبحرنگ، رئیس بخش امور زنان این کمیسیون نیز در این مراسم گفت که بررسی‌های اولیه نشان می‌دهد که افرادی که دارای قدرت و پول هستند و مربوط به طبقه بالای جامعه هستند، دست به این کار می‌زنند.
او تاکید کرد که داشتن «بچه‌های» بیشتر نماد از قدرت و موقف مالی آنان به‌حساب می‌آید ولی این عمل در حقیقت شخصیت‌کشی این افراد است.
در حال حاضر صدها ویدئو از مراسم «بچه‌بازی» در کابل و دیگر شهرها فروخته می‌شود که صورت این افراد به‌طور واضح نمایان است[٢].
[↑] يادداشت‌ها
يادداشت ۱: اين مقاله برای دانشنامهی آريانا توسط مهدیزاده کابلی ارسال شده است.
[↑] پی‌نوشت‌ها
[۱]- ضیا شهریا، بچه‌بازی چیست؟، وب‌سایت فارسی بی بی سی (بخش افغانستان): چهارشنبه ٣٠ اکتبر ٢٠۱٣ - ٠٨ آبان ۱٣۹٢
[٢]- کمیسیون حقوق بشر افغانستان: بچه‌بازی، نقض حقوق بشر است، همان‌جا
[↑] جُستارهای وابسته
□
□
□
[↑] سرچشمه‌ها
□ وب‌سایت فارسی بی بی سی (بخش افغانستان)
