فهرست مندرجاتتکامل انسان
پاسخ دانشمندان به چگونگی تکامل مغز بزرگ انسان
[قبل] [بعد]
دو عصب‌شناس از دانشگاه هاروارد موفق به ارائه یک توضیح قوی اما ساده به پرسش دیرینه دانشمندان درباره تأثیر افزایش اندازه مغز در افزایش توانایی‌های انسان شدند.
[↑] چگونگی تکامل مغز بزرگ انسان
به گزارش مهر، نکته‌های بسیار متعددی وجود دارد که انسان را به یک گونه منحصر به فرد تبدیل کرده است اما در میان تمام این موارد مغز و ذهن ما در صدر این فهرست قرار می‌گیرند. ذهن انسان می‌تواند کارهای شناختی چون استفاده از زبان، تجسم آینده دور و پی بردن به تفکر دیگران و حدس آن را انجام دهد که سایر حیوانات نمی‌توانند.
دانشمندان از مدت‌ها پیش تصور می‌کردند که مغز بزرگ و ذهن قدرتمند به‌هم مرتبط هستند. از سه میلیون سال پیش فسیل اقوام باستانی ما نشان‌دهنده یک افزایش چشمگیر در اندازه مغز بوده است. وقتی که رشد جمجمه‌ای انسان صورت گرفت نشانه‌هایی از شکل‌گیری ذهن پیچیده هم مشاهده شد و این نشانه‌ها در ساخت ابزارهای سنگی پیچیده‌تر و نقاشی روی دیوارهای غارها قابل مشاهده است.
دانشمندان از مدت‌ها قبل در تلاش بودند به این نکته پی ببرند که چگونه یک افزایش ساده در اندازه مغز می‌تواند به تکامل این توانایی‌ها منتهی شود. اکنون دو عصب‌شناس از دانشگاه هاروارد یک توضیح قوی اما ساده برای این موضوع ارائه کرده‌اند. این محققان استدلال کرده‌اند که در نیاکان ما که مغزهای کوچک‌تری داشتند عصب‌ها به‌شکل ساده‌تری با یکدیگر ارتباط داشتند، وقتی که مغز نیاکان ما بزرگ‌تر شد این ارتباط‌ها از بین رفت و موجب شد که عصب‌ها مدارهای جدیدی تشکیل دهند.
دکتر راندی ال باکنر و دکتر فنا کرینن ایده خود را فرضیه افسار نام‌گذاری کرده و آن را طی مقاله‌ای در مجله گرایش‌های علوم شناختی منتشر کردند. این محققان نظریه خود را پس از تهیه نقشه‌های جزئی از ارتباط‌های مغزی انسان و پستانداران با استفاده از اسکنرهای f.M.R.I ارائه کردند. وقتی که آن‌ها نقشه‌های خود را از گونه‌های دیگر با مغز انسان مقایسه کردند تفاوت‌های چشمگیری قابل مشاهده بود.
لایه خارجی مغز پستانداران به دو منطقه قشری حسی و حرکتی تقیسم شده است. برای مثال قشر بینایی پشت مغز را اشغال کرده است که در این قسمت عصب‌ها سیگنال‌های چشم را پردازش می‌کنند و لبه‌ها، سایه‌ها و سایر ویژگی‌های بصری را تشخیص می‌دهند. برای سایر حس‌ها هم قشر در نظر گرفته شده است. قشرهای حسی به سیگنال‌های مناطق قشرهای حرکتی متکی هستند. قشرهای حرکتی فرمان صادر می‌کنند. این مدار و اتصال برای کنترل رفتار اولیه پستانداران مناسب است. این رفتار نسبتاً ساده چگونگی سیم‌کشی عصب‌های ما را توضیح می‌دهد. عصب‌ها در این منطقه عمدتاً ارتباط‌های کوتاهی با منطقه همسایه ایجاد می‌کنند. آن‌ها سیگنال‌ها را در مغز سلسله‌وار و به‌شکل دست به‌دست از قشرهای حسی گرفته و به قشرهای حرکتی منتقل می‌کنند.
پس از تولد پستانداران تجارب آن‌ها این سیم‌کشی‌ها را تقویت می‌کند. برای مثال هنگامی که پستانداران دنیا را مشاهده می کنند عصب‌های قشر بصری ارتباط‌های بیشتری را برای قشرهای حرکتی ایجاد می‌کنند تا این حرکت سلسله‌وار سریع‌تر و موثرتر انجام شود. مغز انسان‌ها متفاوت است، هر چه بزرگ‌تر شود، قشرهای حسی و حرکتی آن‌ها به‌ندرت گسترش می‌یابد و به‌جای آن مناطق میانی که به آن‌ها قشرهای ارتباطی گفته می‌شود گسترش می‌یابد. قشرهای ارتباطی ما برای انواع تفکر که ما در آن نسبت به حیوانات برتری می‌یابیم حائز اهمیت است. درمیان سایر کارهایی که این قشر ارتباطی انجام می‌دهد، تصمیم‌گیری، بازیابی خاطره‌ها و تعمق درباره خود از مهم‌ترین کارها به‌شمار می‌آید.
در مغز انسان، عصب‌ها سیگنال‌های شیمیایی دریافت می‌کنند که موجب می‌شود کارهای سلسله‌وار از قشرهای حسی به حرکتی انجام گیرد اما به‌علت اندازه مغز انسان، برخی از عصب‌ها به‌قدری از سیگنال‌ها دور هستند که نمی‌توانند فرمان‌ها را دنبال کنند، همین موجب می‌شود که این عصب‌ها از سایرین جدا شده و یک مدار جدید را تشکیل دهند. این سیم‌کشی جدید برای تکامل ذهن انسان مهم است. قشرهای ارتباطی انسان، ما را از پاسخ‌های سریع که در مغز سایر پستانداران وجود دارد دور نگاه می‌دارد. این مناطق جدید مغزی می‌تواند بدون هیچ ورودی از دنیای خارج کار کند و بینش‌های جدیدی نسبت به محیط و خود ایجاد کند.[۱]
[↑] يادداشت‌ها
يادداشت ۱: اين مقاله برای دانشنامهی آريانا توسط نیلوفر مهدیزاده کابلی ارسال شده است.
[↑] پی‌نوشت‌ها
[۱]- سام، پاسخ دانشمندان به چگونگی تکامل مغز بزرگ انسان، وب‌سایت علمی بیگ بنگ: ٦ دی ۱۳۹۲
[↑] جُستارهای وابسته
□
□
□
[↑] سرچشمه‌ها
□ وب‌سایت علمی بیگ بنگ؛ برگرفته از:
Carl Zimmer, »In the Human Brain, Size Really Isn’t Everything«, The New York Times, December 26, 2013
