 |
|
انسان پکن
فهرست مندرجات
◉ تاریخچه‌ی کشف
◉ طبقه‌بندی علمی
◉ ويژگی‌های بدنی
◉ وضع زندگی
◉ يادداشت‌ها
◉ پيوست‌ها
◉ پی‌نوشت‌ها
◉ جُستارهای وابسته
◉ سرچشمه‌ها
◉ پيوند به بيرون
فرگشت انسان انسان راست‌قامت
انسان پکن یا «مرد پکن» (به انگلیسی: Peking Man؛ به چینی: 北京猿人) که انسان چین هم خوانده شده است، با نام علمی «هومو ارکتوس پکن»[۱] (Homo erectus pekinensis)، یک نمونه‌ای از انسان‌های راست‌قامت بودند که حدود ۶۸۰ تا ۷۸۰ هزار سال پیش در چین زندگی می‌کردند[٢]. فسیل‌های انسان پکن در دهه‌ی بیست میلادی (بین سال‌های ۱۹٢٣-۱۹٢٧) در غاری در نزدیکی شهر پکن پایتخت چین پیدا شد[٣]. نمونه‌هایی مشابه با انسان پکن از جاوه و افریقای شرقی نیز به‌دست آمده است[۴].
| ▲ | تاریخچه‌ی کشف |
 |
یکی از نمونه‌های «هومو ارکتوس» (انسان راست‌قامت)، در سال ۱۹٢٧ میلادی، در غار «زوکودیان»[۵] در نزدیکی شهر پکن یافت شد. این نمونه، یکی از نخستین نمونه‌های «هومو ارکتوس» بود که در چین کشف شد و لقب «مرد پکن» یا «انسان پکن» را گرفت. در ابتدا، قدمت این یافته‌ها حدود ٧۵٠ هزار سال تخمین شد و اکنون سن آن‌ها، حدود ٦۸۰ تا ۷۸۰ هزار سال پیش، تاریخ‌گذاری شده است[٦].
در آغاز، دکتر «دیویدسون بلاک»[٧]، یک دیرین‌مردم‌شناس[٨] کانادایی، رئیس بخش آناتومی (کالبدشناسی) در دانشکده‌ی پزشکی شهر پکن، این یافته‌های سنگواره‌ای را به‌عنوان یک گونه‌ای جدید از سرده‌ی انسان شناسایی کرد و آن‌را «سینانتروپوس پکیننسیس»[۹] نام گذارد که امروزه به‌نام «هومو ارکتوس پکن»[۱٠] یا «انسان پکن»[۱۱] نامیده می‌شود[۱٢].
تیم بین‌المللی حفاری در سایت (ساحه‌ی) زوکودیان در دهه‌ی ١٩٣٠
بین سال‌های ١٩۲٩ و ١٩٣٧، از لایه‌ی پاینین محل ١ مرد پکن در ساحه‌ی زوکودیان، ١۵ بخش از جمجمه، ١١ تکه آروارۀ پاینی، تعداد فراوان دندان‌ها، پاره‌هایی از استخوان‌های اسکلت بدن و تعداد زیادی از ابزارهای سنگی یافت شد که سن آن‌ها بین ۵٠٠،٠٠٠ و ٣٠٠،٠٠٠ سال تخمین زده می‌شود. از لایه‌های بالای همین محل، در سال ١٩٣٣، سنگواره‌های انسان مدرن نیز یافت به‌دست آمد[۱٣].
همه نمونه‌های کامل‌تری سنگواره‌های کاسه‌سر (قسمت بالایی جمجمه)[۱۴] که تاکنون پیدا شده‌اند، عبارت اند از:
- جمجمه‌ی یک نوجوان که در سال ١٩۲٩ کشف شد و اندازۀ مغز او ٩١۵ ساتنی‌مترمکعب است.
- جمجمه دوم، که ظاهراً متعلق به‌یک فرد بزرگسال یا نوجوان بوده است، در سال ١٩۲٩ به‌دست آمد و در سال ١٩٣٠ به‌رسمیت شناخته شد. حجم مغز او ١٠٣٠ سانتی‌مترمکعب است.
- در سال ١٩٣٦، سه جمجمه دیگر کشف شد، که آن‌ها متعلق به‌یک مرد بزرگسال، یک زن بزرگسال و یک جوان بزرگسال بوده‌اند و اندازۀ حجم مغز آن‌ها، مغز ١۲۲۵ سانتی‌مترمکعب، ١٠١۵ سانتی‌مترمکعب و ١٠٣٠ سانتی‌مترمکعب است.
- سپس، دو تکه جمجمه در سال ١٩٦٦ یافت شد که با نمونه‌هایی که در سال‌های ١٩٣۴ و ١٩٣٦ پیدا شده بودند، مطابق بود و اندازه‌ی مغز آن ١١۴٠ سانتی‌مترمکعب است. این تکه‌های اخیر، از سطح بالایی به‌دست آمده‌اند و از سایر نمونه‌های یافت‌شده‌ی کاسه‌ی سر‌ها جدیدتر به‌نظر می‌رسند[۱۵].
بیش‌تر این نمونه‌ها را دکتر دیویدسون بلاک، تا هنگام مرگ خود در سال ١٩٣۴، مورد مطالعه قرار داد. سپس، «پیر تیلهارد دو شاردن»[۱٦] کار او را ادامه داد تا زمانی که «فرانتس وایدن‌رایش»[۱٧] جای او را گرفت. وایدن‌رایش، نیز مطالعه روی سنگواره‌ها را تا سال ۱۹۴۱ که چین را ترک گفت، دنبال کرد. در سال ۱۹۴۱، در جریان جنگ جهانی دوم، بسیاری از این نمونه‌های ارزشمند فُسیلی انسان پکن گم شدند. اما نوارکست‌ها و توضیحات مهم دانشمندان برجا ماندند[۱٨].
| ▲ | طبقه‌بندی علمی |
انسان پکن (براساس رده‌بندی دکتر دیویدسون بلاک در سال ١٩۲٧ میلادی میلادی)، از فرمانرو جانوران[۱۹]، شاخه‌ی طنابداران[٢٠]، رده‌ی پستانداران[٢۱]، راسته‌ی نخستی‌سانان (نخستی‌ها یا پریمات‌ها)[٢٢]، خانواده‌ی انسان‌سانان[٢٣]، سرده‌ی انسان[٢۴]، گونه‌ی هومو ارکتوس[٢۵] و زیرگونه‌ی هومو ارکتوس پکن[٢٦] است.
| ▲ | ويژگی‌های بدنی |
حجم کاسه‌ی سر در انسان‌های پکن از ٨۵٠ تا ۱٣٠٠ سانتی‌مترمکعب است. دندان‌های این انسان از دندان‌های انسان امروزی بزرگتر بوده و بلندی آن‌ها را بین ۱۵٠ تا ۱٦۵ سانتی متر حدس زده‌اند.[٢٧].
| ▲ | وضع زندگی |
انسان‌های پکن به‌صورت دسته‌جمعی زندگی می‌کردند. آن‌ها به کمک یکدیگر به‌وسیله‌ی سنگ‌های دیگر سنگی را می‌تراشیدند و از آن ابزارهای کوچکی می‌ساختند و از آتش برای پختن گوشت و گیاهان خوراکی استفاده می‌کردند.
[▲] يادداشت‌ها
يادداشت ۱: اين مقاله برای دانشنامهی آريانا توسط مهدیزاده کابلی برشته‌ی تحرير درآمده است.
[▲] پيوست‌ها
پيوست ۱:
پيوست ٢:
[▲] پی‌نوشت‌ها
[۱]-
[٢]-
[٣]-
[۴]-
[۵]- «زوکودیان» (Zhoukoudian) یا «چوکوتین» (Chou K'ou-tien)، غارهایی در پکن هستند که اکتشافات باستان‌شناسی بسیاری در آن‌ها صورت گرفته است؛ از جمله اکتشافات در این غارها یکی از اولین نمونه‌های هومو ارکتوس که لقب «مرد پکن» را به‌خود گرفته، به‌دست آمده است. مرد پکن، حدود ۷۵۰٫۰۰۰ تا ۲۰۰٫۰۰۰ سال پیش در این غارها زندگی می‌کرده است. این مکان باستان‌شناسی اولین‌بار توسط «یوهان گونار اندرسون» (Johan Gunnar Andersson)، باستان‌شناس، دیرین‌شناس و زمین‌شناس سوئدی، در سال ۱۹۲۱ کشف شد و در بین سال‌های ۱۹۲۱ و ۱۹۲۳ موفق به کشف دو دندان انسان شد.«یوهان گونار اندرسون» و «والتر ویلیز گرنجر» (Walter Willis Granger)، دیرین‌شناس آمریکایی در جستجو سنگواره‌های پیش از تاریخ، در سال ۱۹۲۱ به زوکودیان رفتند. زمانی که اندرسون به کشور خود بازگشت، طی یک سخنرانی به همکاران خود بیان داشت: «در آن‌جا یک انسان بدوی است؛ اکنون همۀ ما ناگزیریم او را پیدا کنیم!»[٦]- Dr. Davidson Black[۱۹]-
[٧]- »Peking Man«, From Wikipedia, the free encyclopedia
[٨]- Palaeoanthropologist
[۹]- Sinanthropus pekinensis
[۱٠]- Homo erectus pekinensis
[۱۱]- Peking Man
[۱٢]- »Rediscovering Peking Man: New Discoveries & the Canadian Connection«, Royal Ontario Museum (An agency of the Government of Ontario)
[۱٣]- »Peking Man«, From Wikipedia, the free encyclopedia
[۱۴]- calvariae
[۱۵]- »Peking Man«, From Wikipedia, the free encyclopedia
[۱٦]- Pierre Teilhard de Chardin
[۱٧]- Franz Weidenreich
[۱٨]- »Peking Man«, From Wikipedia, the free encyclopedia
[٢٠]-
[٢۱]-
[٢٢]-
[٢٣]-
[٢۴]-
[٢۵]-
[٢٦]-
[٢٧]- فورد، توماس، پیدایش و تکامل انسان، ترجمه‌ی کاوه برزگر، ص ۴٨
[▲] جُستارهای وابسته
□
□
□
[▲] سرچشمه‌ها
□ فورد، توماس، پیدایش و تکامل انسان، ترجمه‌ی کاوه برزگر، تهران: بنگاه مطبوعاتی گوتنبرگ - شاهرضا روبروی دانشگاه، بی‌تا
□
□
□
[▲] پيوند به بیرون
□ [۱ ۲ ۳ ۴ ۵ ٦ ٧ ٨ ٩ ۱٠ ۱۱ ۱٢ ۱٣ ۱۴ ۱۵ ۱٦ ۱٧ ۱٨ ۱۹ ٢٠]
رده‌ها │ انسان‌شناسی
