[۱] فرود آمد یسوع از کوه و عبور نمود تنها و شبانه به جانب اقصی، از کنارهٔ رود اردن.
[۲] روزه داشت چهل روز و چهل شب و نخورد چیزی را نه شب و نه روز. زاری‌کنان بود همیشه به سوی پروردگار برای خلاص طایفهٔ خود که فرستاده او را خدای به سوی ایشان.
[۳] پس چون چهل روز به سر رفت گرسنه شد.
[۴] ظاهر شد بر او این زمان شیطان و تجربه نمود او را کلمات بسیاری.
[۵] لیکن یسوع راند او را با نیروی کلمات خدای.
[۶] پس چون شیطان رفت، فرشتگان آمدند و تقدیم نمودند برای یسوع هر آن چه محتاج بود.
[۷] اما یسوع پس برگشت به نواحی اورشلیم و یافتند او را طایفه بار دیگر به خوشی بزرگ.
[۸] آن گاه خواهش نمودند از او که بماند با ایشان؛ زیرا کلمات او مثل کلمات کاتبان نبود، بلکه اثرکننده بود؛ زیرا آن‌ها تأثیر کرد در دل.
[۹] پس چون یسوع دید گروهی که برگشتند به سوی او تا در شریعت خدای سلوک نمایند گروه بسیاری است، به کوه بالا رفت و بماند تمام شب به نماز.
[۱۰] چون خورشید طالع شد، فرود آمد از کوه و دوازده نفر انتخاب فرمود که ایشان را رسولان نامیدند، که یکی از ایشان یهودا است که به دار زده شد.
[۱۱]اما اسامی ایشان این است.
[۱۲] اندریاس[۱] [=أندراوس] و برادرش پطرُس شکارگر.
[۱۳] و بَرنابا که این را نوشته، و متی[٢] که باجگیر بود و می‌نشست برای گرد آوردن باج.
[۱۴] یوحنا و یعقوب، پسران زبدی[٣].
[۱۵] تدی [=تداوس] و یهودا.
[۱۶] برتولما [=برتولماوس] و فیلّپس.
[۱۷] یعقوب و یهودای اسخریوطی خیانتکار.
[۱۸] پس بر اینان آشکار می‌نمود پیوسته اسرار الهیه را.
[۱۹] اما یهودای اسخریوطی پس او را وکیل قرار داد بر آن چه داده می‌شد برای صدقات، که او پس می‌ربود ده یک را از هر چیزی.
پی‌نوشت‌ها
[۱]- به معنی صاحب مروت. (لغت‌نامه دهخدا به نقل از قاموس کتاب مقدس)
[۲]- خوانده می‌شود: مَت تا.
[۳]- به فتح "ز" و "ب". به‌معنای خداداد
<برگشت به بالا><گفت و گو و نظر کاربران در بارهٔ مقاله>