جلال‌الدین صدیقی در سال ۱۳٢۰ ش (مطابق ۱٩٤۱ م) در هرات بدنیا آمد؛ وی تاریخ نگار، ادب پژوه و روزنامه‌نگار افغانستانی بود. در ۱٩۶۶ م، رشته‌ی ادبیات پارسی دانشگاه کابل، در ۱٩۶٩ م رشته‌ی علوم انسانی دانشگاه عثمانی هندوستان و در ۱٩٧۵ رشته‌ی ادبیات فارسی دانشگاه تهران را به پایان رساند. در ۱٩٨۱ م در دانشگاه کابل به درجه‌ی پروفسوری رسید.
وی آثاری چند در باره‌ی تاریخ کهن و نوین افغانستان و کشورهای همسایه، تاریخ مدنیت، زندگی نامه و آثار فردوسی، کمال‌الدین بهزاد، امیرعلی شیر نوایی، بابر، بیدل، غبار، فکری و جز آنها تالیف کرده است. صدیقی در ۱٩٨۳ م به یاری دکتر قربان بابایوف "افغانستان در دایرةالمعارف تاجیک" را تالیف نمود و در ۱٩٨۵ م "تاجیکان" نوشته‌ی باباجان غفوروف را در کابل ترجمه و منتشر کرد. صدیقی بیش از ۳۰۰ مقاله‌ی علمی نوشته است. از دیگر آثارش: با سرزمین نورستان آشنا شوید (کابل، بی تا)[۱]
جُستارهای وابسته
منابع
