انسان پیشگام

از: دانشنامه‌ی آریانا

انسان پیشگام

فهرست مندرجات ◉ تاریخچه‌ی کشف ◉ طبقه‌بندی علمی ◉ ریخت‌شناسی ◉ ويژگی‌های زیستی ◉ يادداشت‌ها ◉ پيوست‌ها ◉ پی‌نوشت‌ها ◉ جُستارهای وابسته ◉ سرچشمه‌ها ◉ پيوند به بيرون

فرگشت انسان

انسان‌تباران

انسان پیشگام (به انگلیسی: Homo antecessor)، که به‌عنوان یک گونه از «انسان خردمند باستانی» (Archaic human)، دوره‌ی پارینه‌سنگی زیرین (Lower Paleolithic) مطرح شده است، بین ١،٢ میلیون سال پیش تا ٨٠٠^٫٠٠٠ سال پیش در اروپای غربی (اسپانیا، انگلستان و فرانسه) می‌زیسته است.

▲	تاریخچه‌ی کشف

انسان پیشگام

کاشفان انسان پیشگام، دانشمندان اسپانیایی: اودالد کربونل (Eudald Carbonell)، خوان لوییس آرسواگا (Juan Luis Arsuaga) و خوزه ماریا برمودز دی کسترو (José Maria Bermúdez de Castro) بوده‌اند. آن‌ها در سال ۱۹۹۷ میلادی، این گونه را معرفی کردند، که از نظر آنان یک گونه‌ی منحصر به فرد بین انسان‌های اولیه و مدرن است که قبلاً ناشناخته بود.

این کشف در سیرا دی آتاپوئرکا (Sierra de Atapuerca hills)، منطقه‌ای تپه ماهور در نزدیکی شهر بورگوس در شمال اسپانیا که حاوی مجموعه‌ای از غارهای آهکی کهن - به‌طول بیش از ۴ کیلومتر - است، انجام شد. این غارها در گذشته شواهد فراوان از سکونت انسان کهن به‌دست داده و به‌عنوان یک محوطه‌ی میراث جهانی یونسکو تعیین شده است.

در اواخر قرن نوزدهم، زمانی‌که یک مسیر طولانی در ناحیه‌ی جنوب‌غربی این تپه‌ها برای عبور خط آهن مورد خاک‌برداری قرار گرفت، تعدادی زیادی از غارهایی‌که دارای رسوبات فیسلی بودند، ظاهر شدند. اما اهمیت باستان‌شناسی این حفره‌ها که به‌نام «Trinchera del Ferrocarril» شناخته می‌شوند، تا دهه‌ی ۱۹۶۰ میلادی مورد توجه قرار نگرفت. در این زمان یک تیمی که شامل کاکنان موزه بورگوس (Museum of Burgos) و اعضای گروه غارشناسی ادل‌وایس (Edelweiss Speleological Group) بود به نقشه‌برداری و مطالعه‌ی این محوطه‌ی باستانی پرداخت که در نتیجه ابزار سنگی به‌دست آمد. در سال ۱۹۷۲، یک پژوهشگر به‌نام ترینیداد تورس (Trinidad Torres)، در ناحیه‌ی شمالی دست به حفاری زد که آن‌جا را «گران دولینا» (Gran Dolina) نامید. از سال ۱۹۷۸ تا امروز، گران دولینا، اولین‌بار توسط امیلیانو آگویر (Emiliano Aguirre) و سپس توسط سه دانشمندی که در بالا نامبرده شد (اودالد کربونل، خوان لوییس آرسواگا و جی. ام. برمودز دی کسترو) و سایرین، مورد حفاری‌ها و مطالعات باستان‌شناسی دقیق قرار گرفته است.

در سال ۱۹۹۴، بقایای اولین انسان‌تبار (Hominin) پیدا شد که شامل استخوان یک فک ناقص با ۱۱ دندان بود که از قدیمی‌ترین لایه‌ی گران دولینا به‌دست آمد و دست‌کم متعلق به ۷۸۰ هزار سال پیش شناخته شد. این گونه، در سال ۱۹۹۷، «انسان پیشگام» (Homo antecessor) نام‌گذاری شد. زیرا فسیل‌های آن، نشان‌دهنده‌ی قدیمی‌ترین گونه‌ی انسان (Homo) در اروپا است. پس از آن، قطعات فسیلی بیش‌تری از این گونه در آن‌جا پیدا شده است.

با این وجود، مباحثات باستان‌شناسی و انسان‌شناسی مختلفی در مورد این‌که چگونه انسان پیشگام به سایر گونه‌های انسان در اروپا مربوط می‌شود، انجام گرفته‌است که برخی از آن‌ها عنوان می‌کنند که این گونه یک رابط تکاملی بین انسان کارورز (Homo ergaster) و انسان هایدلبرگی (Homo heidelbergensis) بوده‌ است. در حالی که ریچارد جی. کلین (Richard G. Klein)، دیرین‌مردم‌شناس آمریکایی، استاد زیست‌شناسی و انسان‌شناسی در دانشگاه استنفورد معتقد است که انسان پیشگام یک گونه‌ی مجزاست که از انسان هایدلبرگی تکامل پیدا کرده‌ است. اما پژوهشگران دیگر بر این باور هستند که انسان پیشگام یک گونه‌ی جداگانه نیست، بلکه شکل اولیه‌ی همان انسان هایدلبرگی یا یک گونه‌ی اروپایی هومو ارکتوس است، که از ٦٠٠^٫٠٠٠ تا ٢٥٠^٫٠٠٠ سال جلوتر در دوره‌ی پلیستوسن در اروپا می‌زیسته است.

▲	طبقه‌بندی علمی

انسان پیشگام (براساس طبقه‌بندی برمودز دی کسترو در سال ۱۹۹۷ میلادی)، با نام علمی دوجمله‌ای (Binomial name) «هومو آنتی‌سیسور» (Homo antecessor) شناخته شد، از فرمانرو (Kingdom) جانوران (Animalia)، شاخه‌ی (Phylum) طنابداران (Chordate)، رده‌ی (Class) پستانداران (Mammalia)، راسته‌ی (Order) نخستی‌سانان (نخستی‌ها یا پریمات‌ها) (Primate)، زیرراسته‌ی (Suborder) خشک‌بینیان (Haplorhini)، فروراسته‌ی (Infraorder) میمونان (Simiiformes)، خانواده‌ی (Family) انسانیان (هومونیدها) (Hominidae)، زیرخانواده‌ی (Subfamily) انسان‌ساییان (Homininae)، تبار (Tribe) انسان‌تباران (Hominini)، سرده‌ی (Genus) هومو یا انسان‌نما (Homo)، و گونه‌ی (Species) انسان پیشگام (Homo antecessor) است.

▲	ریخت‌شناسی

تاکنون اسکلت کامل انسان پیشگام به‌دست نیامده است. با وجود این، از قسمت‌های بازمانده‌ی بدن او مانند جمجمه، قفسه سینه و پاها که در مجموعه‌ی فیسل‌های «گران دولینا» (Gran Dolina) گردآوری شده‌اند، می‌توان تا اندازه‌ای ساختار بدن او را تشخیص داد. در مجموع این فیسل‌ها نشان می‌دهند که انسان پیشگام گرچه از لحاظ قد و هیکل با انسان مدرن شباهت داشت، اما با این تفاوت که او دارای شانه پهن و سینه‌ی فراخ‌تر بود. با این حال، به‌نظر می‌رسد که وزنش بین ۶۰ تا ۹۰ کیلوگرم و میانگین اندازه‌ی قدش بین ۱،۶ تا ۱،۸ متر و اندازه‌ی مغز او بین ۱۰۰۰ تا ۱۱۵۰ سانتی‌مترمکعب، که کوچک‌تر از میانگین مغز انسان مدرن (۱۳۵۰ سانتی‌مترمکعب) بوده است. هم‌چنین با آن‌که چهره‌ی انسان پیشگام تقربیاً شبیه به انسان مدرن می‌باشد، اما چانه‌ی کوچک‌تر داشته است.

تصویر شبیه‌سازی‌شده‌ی چهره‌ی انسان پیشگام از کتاب «تکامل: داستان انسان» (EVOLUTION The Human Story)، نوشته‌ی دکتر آلیس روبرتس (Dr. Alice Roberts).

▲	ويژگی‌های زیستی

باستان‌شناسان نشانه‌هایی از عادت یا رسم آدم‌خواری (Cannibalism) را در انسان پیشگام یافته‌اند. محققان زمانی به این موضوع پی بردند که متوجه شدند فسیل‌های به‌دست آمده از انسان پیشگام همراه با استخوان‌های گونه‌های دیگر مخلوط شده‌اند. آن‌ها روی این استخوان‌ها برش‌هایی غیرمعمول پیدا کردند؛ برش‌هایی که حاکی از «قصابی‌شدن» یک جسد است.

سمت راست: مدلی از یک انسان پیشگام نر و سمت چپ: مدلی از یک انسان پیشگام ماده در آتاپوئرکا در حال آدم‌خواری (موزه‌ی آیبیاس، بورگوس، اسپانیا)

این استخوان‌ها به وضوح نشان می‌دهند، که بدن قربانیان انسان پیشگام، که انسان‌تبار (Hominin) بوده‌اند، مُثله و گوشت از استخوان جدا شده است. جای ضربه‌ها و برش‌های متعددی روی این استخوان‌ها مشهود است. به‌گفته‌ی انسان‌شناسان، انسان پیشگام هر جور گوشتی (از جانوران یا انسان‌تباران) که در دسترس بود، استفاده می‌کردند.

جای برش‌های روی استخوان که برای جداکردن گوشت از استخوان با ابزار سنگی تیز انجام شده، کاملاً مشهود است

[▲] يادداشت‌ها

[▲] پيوست‌ها

پل رینکون، کشف کهن‌ترین بقایای انسان در غرب اروپا

[▲] پی‌نوشت‌ها

انسان پیشگام (Homo antecessor)، از ویکی‌پدیا، دانشنامه‌ی آزاد (به‌زبان انگلیسی).
همان‌جا. اما دکتر آلیس روبرتس می‌نویسد: «با وجودی این‌که انسان پیشگام یک گونه‌ی بحث‌برانگیز است، فیسل‌های او به انسان‌تباران (Hominins) مربوط است که دست‌کم ۷۸۰ هزار سال پیش در غرب اروپا می‌زیستند.» رجوع شود به:

Roberts, Alice, EVOLUTION The Human Story, p. 128.
Bermudez de Castro; Arsuaga; Carbonell; Rosas; Martinez; Mosquera (1997). “A hominid from the Lower Pleistocene of Atapuerca, Spain: possible ancestor to neandertals and modern humans”. Science. 276 (5317): 1392–1395.

پل رینکون، کشف کهن‌ترین بقایای انسان در غرب اروپا، وب‌سایت فارسی بی‌بی‌سی: چهارشنبه ۲۶ مارس ۲۰۰۸ - ۷ فروردین ۱۳۸۷.

Roberts, Alice, EVOLUTION The Human Story, p. 130.
Wayman, Erin. “Homo antecessor: Common Ancestor of Humans and Neanderthals?”. Smithsonian: November 26, 2011
Klein, Richard. 2009. “Hominin Disperals in the Old World” in The Human Past, ed. Chris Scarre, 2nd ed., p. 108.

انسان پیشگام (Homo antecessor)، از ویکی‌پدیا، دانشنامه‌ی آزاد (به‌زبان انگلیسی).
انسان پیشگام، از ویکی‌پدیا، دانشنامه‌ی آزاد.

[▲] جُستارهای وابسته

□
□
□

[▲] سرچشمه‌ها

□
□
□
□

[▲] پيوند به بیرون

□ [۱ ٢ ٣ ۴ ۵ ٦ ٧ ٨ ٩ ۱٠ ۱۱ ۱٢ ۱٣ ۱۴ ۱۵ ۱٦ ۱٧ ۱٨ ۱۹ ٢٠]

رده‌ها │ ...