بَرمَکیان یا فرزندان برمک (بر گرفته از واژه سانسکریت پاراماکا (प्रमुख)، در عربی برامکه)، خاندان بلخی بودند که نخستين وزيران خلفای عباسی از ميان آنان برخاستند. نخستين فرد مهم اين خاندان يحيی بود که در دربار عباسيان مقام وزارت داشت. پسران او فضل و جعفر نيز در حکومت دست داشتند. با افزايش نفوذ و قدرت برمکيان خلفا از آنان ترسيدند و جعفر در ماه صفر سال ۱٧٨ هـ.ق به دستور خليفه کشته شد. کمی بعد يحيی و ديگر پسرانش نيز دستگير شدند و اموال‌شان مصادره شد. وزيران بلخی دستگاه عباسيان خدمات بسياری انجام دادند و مدير و گرداننده اصلی کارها بودند. سرنوشت بيشتر آنان نيز مانند برمکيان بود.
تبار برمکيان به گردانندگان بودایی معبد نوبهار در بلخ می‌رسید. نام‌آورترین این خاندان خالد پسر برمک و فرزندش یحیی پسر خالد برمک بودند که در سده هشتم میلادی در شهر بغداد اعتبار بسیار یافته بودند. در زمان هارون‌الرشید تمام آن‌ها را عباسیان نابود کردند؛ زیرا اداره بیش‌تر امور کشور دست آن‌ها بود و خليفه، فقط یک مقام تشریفاتی داشت.
جُستارهای وابسته
__________________________________________
