جستجو آ ا ب پ ت ث ج چ ح
خ د ذ ر ز ژ س ش ص ض ط ظ
ع غ ف ق ک گ ل م ن و ه ی

۱۳۹۰ دی ۳, شنبه

نظريه تكامل

از: دانش‌نامه‌ی آريانا


فهرست مندرجات

[...][...]


در بسيارى اديان، از جمله در اسلام، حيوان‌ها و انسان‌ها مخلوق مداخله الهى پنداشته شده‏‌اند. اما نظريه تكاملى چارلز داروين، بر عكس انديشه دينی، تكامل انواع حيوانى و انسانى را عارى از هر منظورى مى‏‌داند كه در نتيجه فرايندى اتفاقى پديد آمده است. تكامل نتيجه چيزى است كه داروين آن را انتخاب طبيعى ناميد. مفهوم انتخاب طبيعى اين است كه همه موجودات زنده براى زنده ماندن نيازمند غذا و منابع ديگرى مانند حفاظت در برابر شرايط نامساعد اقليمى هستند. اما منابع كافى براى نگهدارى همه انواع حيوانى كه در هر مرحله زمانى معين وجود دارند، موجود نيست، زيرا زاد و ولد آن‌ها به مراتب بيشتر از آن است كه محيط بتواند غذاى آن‌ها را فراهم كند. آن‌ها كه بهتر با محيط‌شان انطباق يافته‌‏اند باقى مى‏‌مانند، در حالى كه ديگران، كه كمتر توانايى مقابله با شرايط محيطى (مبارزه براى بقا) را دارند، نابود مى‏‌شوند.

اگرچه نظريه تكامل از زمان داروين تاكنون اصلاح گرديده، نكات اصلى نظريات او هنوز وسيعاً پذيرفته می‏‌شوند. نظريه تكامل به ما امكان می‏‌دهد درك روشنى از ظهور انواع گوناگون و رابطه آن‌ها با يكديگر به‌دست آوريم.


[] آفرينش از دیدگاه علمی

اكنون عموما پذيرفته شده است كه تكامل حيات در اقيانوس‌ها آغاز گرديد. در حدود چهار صد ميليون سال پيش، نخستين موجودات زمينی پديدار گرديدند. برخی از اينان به‌تدريج به‌صورت خزندگان بزرگ در آمدند، كه بعداً پستانداران جای آن‌ها را گرفتند. پستانداران جانوران خونگرم هستند كه از طريق آميزش جنسی توليد مثل می‏‌كنند. اگرچه پستانداران از نظر اندازه بدنی بسيار كوچكتر از خزندگان عظيم‏‌الجثه بودند، اما با هوش‏‌تر بوده و قدرت مانور بيشتری داشتند. پستانداران بيش از حيوانات ديگر استعداد يادگيری از تجربه دارند، و اين استعداد در نوع انسان به بالاترين حد تكامل خود رسيده است. انسان‌ها بخشی از يك گروه پستانداران عالی‏‌تر يعنی نخستی‏‌ها هستند كه در حدود هفتاد ميليون سال پيش به‌وجود آمدند.

نزديكترين خويشاوندان ما در ميان انواع حيوانی شمپانزه، گوريل و اورانگوتان هستند. اما اينكه گفته شود انسان از نسل ميمون است، برداشت نادرست از درك مفهوم تكامل است. انسان‌ها از نسل ميمون‌ها پديد نيامده‏‌اند. منشأ تكامل انسان‌ها و ميمون‌ها همگی به گروه‌های بسيار ابتدايی‏‌تری از انواع پيشين كه ميليون‌ها سال قبل زندگی می‏‌كردند برمی‏‌گردد.

اجداد انسان‌ها نخستی‌‏ها بودند كه راست راه می‏‌رفتند و بدنشان احتمالاً كم مو بود، اما از لحاظ ديگر بيشتر شبيه ميمون بودند تا انسان. انواع گوناگون ديگر هومی‏‌نيد (موجودات متعلق به خانواده انسانی) بين اين دوره و ظهور نوع انسان امروزی می‏‌زيستند. انسان‌هايی كه مشخصاً از همه لحاظ شبيه خود ما بودند در حدود پنجاه‏هزار سال پيش پديد آمدند. مدارك كافی حاكی از آن است كه تكامل فرهنگی مقدم بر تكامل نوع انسان بوده و احتمالاً به آن شكل داده است. استفاده از ابزار و توسعه شكل‌های نسبتاً پيشرفته ارتباطات، همراه با تشكيل گروه‌های اجتماعی، تقريباً به‏‌طور مسلم نقش عمده‏‌ای در فرايند تكاملی بازی كرده است. اين تحولات ارزش بقای بيشتری نسبت به‌حيوانات ديگر در دسترس اجداد نوع انسان قرار دادند. گروه‌هايی كه از اين پيشرفت‌ها بهره‌‏مند بودند نسبت به گروه‌های بی‏‌بهره از آن، تسلط مؤثرتری بر محيط‌شان داشتند. اما با ظهور نوع انسان بود كه توسعه فرهنگی تشديد شد.


[] انتخاب طبیعی




[۱]
[٢]
[٣]
[۴]
[۵]
[٦]
[٧]
[٨]
[۹]
[۱٠]
[۱۱]
[۱٢]
[۱٣]
[۱۴]
[۱۵]
[۱٦]
[۱٧]
[۱٨]
[۱۹]
[٢٠]


[] يادداشت‌ها


يادداشت ۱: اين مقاله برای دانش‌نامه‌ی آريانا توسط مهدیزاده کابلی برشتۀ تحرير درآمده است.



[] پيوست‌ها

پيوست ۱:
پيوست ٢:
پيوست ۳:
پيوست ۴:
پيوست ۵:
پيوست ۶:



[] پی‌نوشت‌ها

[۱]-
[٢]-
[٣]-
[۴]-
[۵]-
[٦]-
[٧]-
[٨]-
[۹]-
[۱٠]-
[۱۱]-
[۱٢]-
[۱٣]-
[۱۴]-
[۱۵]-
[۱٦]-
[۱٧]-
[۱٨]-
[۱۹]-
[٢٠]-



[] جُستارهای وابسته







[] سرچشمه‌ها








[] پيوند به بیرون

[1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20]