جستجو آ ا ب پ ت ث ج چ ح
خ د ذ ر ز ژ س ش ص ض ط ظ
ع غ ف ق ک گ ل م ن و ه ی

۱۳۹۳ دی ۱۰, چهارشنبه

نقش نیروهای آلمانی در جنگ افغانستان

از: دویچه‌وله فارسی

نقش نیروهای آلمانی

در کشتن هدفمند شورشیان افغانستان



اسناد محرمانه‌ای که به تازگی از سوی روزنامه‌ی آلمانی «بیلد» افشا شده، نشان می‌دهند که ظاهراً ارتش و سازمان اطلاعات آلمان در عملیات از بین‌بردن هدفمند شورشیان افغان، بیش از آن‌چه که تا کنون تصور می‌شده، نقش داشته‌اند.

ژنرال مارکوس کنایپ

ماه‌ها است که در آلمان بر سر میزان و نوع مشارکت نیروهای آلمانی در عملیات هواپیماهای بی‌سرنشین در افغانستان بحث در جریان است. مخالفان «گشت‌های تجسسی» این‌گونه پهپادها، در این رابطه موضوع «کشتن هدفمند شورشیان افغان» را که در سطح بین‌المللی نیز مناقشه‌برانگیز است، مطرح می‌کنند. این مخالفان به‌کارگیری پهپاد در جنگ را به‌طور کلی رد می‌کنند و معتقدند که «اعمال خشونت و کشتن انسان‌ها بدون شرکت در جنگ و با استفاده از رایانه از قبح این اقدام می‌کاهد.»

روزنامه‌ی آلمانی «بیلد»، اکنون با انتشار گزارشی در باره‌ی نقش ارتش و سازمان امنیت این کشور در این‌گونه عملیات در شماره‌ی سه‌شنبه (۳۰ دسامبر) خود، دامنه‌ی این بحث را گسترده‌تر کرده است.


ردیابی اهداف انسانی

این روزنامه با استناد به اسناد محرمانه‌ی ارتش آلمان می‌نویسد که ژنرال مارکوس کنایپ، در مقام فرماندهی نیروهای آلمانی در مزار شریف در سال ۲۰۱۱ در افغانستان، شخصاً در انتخاب «اهداف انسانی» شرکت کرده است. بر پایه‌ی این اسناد، طبق ساختار سازمانی این فرماندهی، یک «واحد پشتیبانی از هدف» وجود داشته که وظیفه‌ی آن «گردآوری اطلاعات در جهت تعیین اهداف احتمالی انسانی» بوده است.

مارکوس کنایپ و وزیر پیشین دفاع آلمان (چپ) توماس دمزیر

بر پایه‌ی گزارش «بیلد»، سربازان این واحد می‌بایست یک «دوسیه‌ی اهداف» تهیه کنند و آن را به اطلاع و تایید کنایپ برسانند. این روزنامه به نقل از صورت جلسه‌ی ماه مه سال ۲۰۱۱ می‌نویسد که ژنرال کنایپ در این نشست از سربازان خواسته بود، بازداشت یا «خنثی‌کردن» یک شورشی به‌نام «قاری حفیظ» را در «اولویت» قرار دهند. همین گزارش حاکی از آن است که شرکت‌کنندگان در جلسه، در رابطه با «از بین‌بردن» سایر شورشیان ابراز نگرانی کرده بودند. به‌نظر آنان این کار، «از آن‌جا که شورشیان، از قدرت، اسلحه، پول و مواد مخدر برخوردارند، به ایجاد خلاء قدرت» می‌انجامد.


موافقت سازمان اطلاعات و امنیت آلمان

در این گزارش هم‌چنین آمده است که سازمان اطلاعات آلمان (BND) موافقت کرده، در صورت وجود خطری فوری در رابطه با کشتن «هدفمند»، بتوان از اطلاعات گردآوری‌شده از سوی این سازمان استفاده کرد. روزنامه‌ی «بیلد» به نقل از گزارشی از BND در باره‌ی یک فرمانده‌ی طالبان به‌نام قاری یوسف در اوت ۲۰۱۱ می‌نویسد: «استفاده (از اطلاعات گردآوری‌شده) در عملیات خشونت‌باری که به مرگ ختم می‌شود، تنها در صورت و در زمانی مجاز است که یک حمله‌ی متقابل یا خطری بلافاصله وجود داشته باشد.» افزون بر این، شماره تلفن‌هایی که در ردیابی محل اقامت قاری یوسف می‌توانستند مفید واقع شوند، نیز در گزارش سازمان امنیت آلمان ثبت شده بودند.


پایان ماموریت

در ۱۳ سال گذشته که نیروهای بین‌المللی به رهبری ناتو، مبارزه علیه طالبان را در افغانستان پیش بردند، پیش از همه نیروهای ایالات متحده‌ی امریکا بر فراز افغانستان و پاکستان پرواز کردند و فرماندهان طالبان و دیگر شورشیان را مورد حمله قرار دادند.

ماموریت نیروهای بین‌المللی، در آخرین روز سال جاری (۳۱ دسامبر) به‌طور رسمی پایان می‌گیرد. در این ماموریت، ۵ هزار سرباز آلمانی شرکت داشتند. بر اساس تصمیم پارلمان آلمان، در سال ۲۰۱۵، ۸۵۰ نظامی دوباره به افغانستان اعزام می‌شوند تا نیروهای نظامی و انتظامی این کشور را آموزش دهند.


[] يادداشت‌ها




[] پی‌نوشت‌ها

نقش نیروهای آلمانی در کشتن هدفمند شورشیان افغانستان، دویچه‌وله فارسی: سه‌شنبه ٣٠ دسامبر ٢٠۱۴ - ۹ دی ۱٣۹٣


[] جُستارهای وابسته






[] سرچشمه‌ها

وب‌سایت دویچه‌وله فارسی



باغ بابر

از: دانشنامه‌ی آریانا


باغ بابر


فهرست مندرجات
[کابل][باغ‌های کابل]

باغ بابر (به انگلیسی: Gardens of Babur؛ به پشتو: بابر بڼ) یا باغ آرامگاۀ بابر، از جمله آثار باقی‌مانده از کابل کهن و در واقع، تنها میراث فرهنگی به‌جا مانده از دوره‌ی حاکمیت ظهیرالدین محمد بابر، بنیان‌گذار سلسله «گورکانیان هند»، در این شهر است که در سال ۱۵۲۸ میلادی (۹٣۵ هجری قمری)، به‌دستور بابر شاه، در شهر کابل، ساخته شد.

این اثر باستانی، که سبک معماری و آرامگاه بابر، بر جذابیت آن افزوده است، با مختصات: ٣۴،۵٠٣° شمالی ٦۹،۱٦° شرقی، در جنوب غرب شهر کابل، بر فراز دامنه‌ی غربی کوه شیردروازه، در طرف راست رودخانه‌ی کابل جایی‌که به‌نام گذرگاه شهرت دارد، واقع است. این موقعیت جغرافیایی، نیز به اهمیت باغ بابر افزوده است و این باغ، چشم‌انداز قشنگی به‌سوی شهر دارد. بخش وسیعی از غرب شهر کابل و هم‌چنین قسمت‌هایی از رودخانه‌ی کابل، که از دامنه باغ بابر می‌گذرد، از این باغ به‌خوبی دیده می‌شوند.


نمای کلی باغ بابر، از فراز کوه شیردروازه، در سال ٢٠٠۹ م.

احتمالاً موقعیت زیبای این منطقه باعث شده بود که ذوق طبیعت‌گرای بابر برانگیخته شود و دست به ساختن باغی در آن‌جا بزند که این باغ پس از تأسیس آن، تا حدود بیش از چهارصد سال دیگر تفرجگاه فرمانروایان و شاهان مختلف بود.


پیشینه‌ی تاریخی



سبک معماری



آرامگاه بابر



مسجد



کاروان‌سرا



موزه



[] يادداشت‌ها




[] پيوست‌ها

...
...


[] پی‌نوشت‌ها

...


[] جُستارهای وابسته






[] سرچشمه‌ها







[] پيوند به بیرون

[۱ ٢ ٣ ۴ ۵ ٦ ٧ ٨ ٩ ۱٠ ۱۱ ۱٢ ۱٣ ۱۴ ۱۵ ۱٦ ۱٧ ۱٨ ۱۹ ٢٠]

رده‌ها:جغرافیای افغانستانشهرهای افغانستانکابلباغ‌های کابل

۱۳۹۳ دی ۹, سه‌شنبه

آثار تاریخی شهر کابل

گردآوری از: دانشنامه‌ی آریانا

آثار تاریخی کابل

از قصر پادشاه سابق افغانستان تا تخریب کابل




آثار تاریخی کابل

٣   آذر   ۱۳۹۳
کابل شهری‌ست، با قدمت چندین هزار ساله، و ترکیبی از شهر کهنه با نو. این شهر، به‌عنوان پایتخت افغانستان، رویدادهای تاریخی بسیار و دوران پُر فراز و نشیبی را در مدت حیات خود به‌چشم دیده و تجربه کرده، و صدها آثار تاریخی، مانند دیوارهای روی کوه شیردروازه و آسمایی، قصرها، معابد و مساجد، آرامگاه‌ها، زیارتگاه‌ها، منارها، بازارها و محلات تفریحی، در دل خود جا داده است.

ابن بطوطه، در سفرنامه‌ی خود می‌نویسد: «کابل در گذشته شهر بزرگی بوده و اکنون قریه‌ای از آن باقی مانده است. طایفه‌ای از عجم که «افغان» نامیده می‌شوند، در آن سکونت گزیده‌اند. افغانان کوهستان‌ها و گردنه‌های مستحکمی در اختیار دارند، مردمی بسیار قوی هستند.»

اما، پس از ایلغار نادر افشار، ترکیب و ساختار جمعیت شهر کابل تغییر کرد، چنان که، بر اساس تحقیقات «لوی دوپره»، محقق آمریکایی که در سال ۱۹٧۵ در مورد ساختار جمعیت شهر کابل انجام داده است: نیمی از اهالی شهر کابل را در آن زمان فارسی‌زبانان «تاجیک» و «قزلباش» و یک چهارم آن را «هزاره‌ها» تشکیل می‌دادند که آنان نیز به زبان دری صحبت می‌کردند.

طبق این تحقیقات که در کتاب شناسنامه افغانستان، نوشته‌ی بصیراحمد دولت‌آبادی، منتشر شده، یک چهارم از مردم کابل را در آن‌سال قوم پشتون تشکیل می‌داد.


بنای جدید شهر کابل در دوره امان‌الله خان با تأسیس بلدیه (شهرداری) رونق تازه‌ای به‌خود گرفت. در سال ۱٣٠٢ خورشیدی «نظام‌نامه بلدیه (شهرداری)» و مدتی بعد نظامنامه شهر کابل منتشر شد و همه شهروندان موظف شدند که بر اساس نقشه شهرداری کابل اقدام به ساخت خانه کنند و قبل از ساخت بنا، شهرداری را باخبر سازند.

با روی کار آمدن حکومت «امان‌الله خان در فاصله ٨ کیلومتری جنوب غربی کابل «شهرک دارالامان» بنیاد شد و مدتی به‌عنوان منطقه‌ای نوساز مورد توجه اشراف شهر قرار داشت.


قصر دارالامان قبل و بعد از جنگ‌های داخلی مجاهدین افغان

در سال ۱٣۱٢ خورشیدی، محمدظاهر شاه در کابل به سلطنت رسید، از عمده تغییراتی که در زمان او در کابل صورت گرفت انتخاب شهردار کابل بود که با رأی مردم این شهر انتخاب شد.

شهردار جدید کابل چهره عمرانی شهر را تغییر داد و از بزرگترین دستاورهای وی احداث و تعمیر خیابان‌ها و توسعه امور شهری بود که این فعالیت‌ها تا زمان کودتای سال ۱٣۵٧ خورشیدی در کابل ادامه داشت.

در این زمان نقشه‌ای جدید از شهر تهیه شد و خیابان «میوند» که هم اکنون نیز در این شهر وجود دارد در دل شهر کشیده شد و یک خیابان دیگر از شمال به جنوب امتداد یافت.

جادۀ میوند قبل و بعد از جنگ‌های داخلی مجاهدین افغان

هر چند بر اثر تصمیمات تازه شهرداری کابل، که تا آن‌زمان با نام «بلدیه» از آن یاد می‌شد، برخی آثار و محله‌های تاریخی کابل مانند «گنبد کوتوالی» و قسمت زیادی از خانه‌های قدیمی نیز از بین رفت. اما، شهرداری، در مناطق مختلف این شهر، مانند «کارتۀ پروان»، «کاراته چهار»، «سید نور محمدشاه مینه»، «شهر نو» و «کوته سنگی» بین مردم کابل زمین توزیع کرد و در همین دوران، کارته پروان در شمال کابل بین خیرخانه و شهرآرا و کارته چهار بین خیابان دارالامان و مجتمع دانشگاه ایجاد شد و بعد از سال‌های ۱۹٣۴ مناطق مسکونی زیادی در نواحی غرب و شرق و شمال شهر ساخته شدند.

در منطقه شهر نو کابل نیز منازل با شکوهی ساخته شد و در کنار ویلاهای شخصی اشراف کابل سفارت‌خانه‌ها و باغ‌های وسیعی به‌وجود آمد.

منطقه «وزیر اکبر خان»، نیز از محله‌های جدید کابل بود که در شمال شرقی شهر نو در سال ۱۹٧٠ بنیاد نهاده شد. این منطقه از زمان ساخت تا کنون از مناطق اعیان‌نشین کابل محسوب می‌شود و اکثر خانه‌های آن به دیپلمات‌ها خارجی و مسئولان کشوری تعلق دارد.


نمای هوایی کابل

بنابراین، به‌تدریج خانه‌های جدیدی با معماری روز در کابل رو به افزایش نهاد و در سنت‌ها و عادات مردم شهر تغییراتی حاصل شد.

جمعیت شهر کابل در این دوره بالغ بر ٦٠٠ هزار نفر بود.

مردم کابل از گذشته تاکنون، بیشتر به‌زبان دری صحبت می‌کنند و این شهر را یک شهر فارسی‌زبان به‌حساب می‌آورند. چنان‌که حتی پشتون‌های این شهر نیز اکثراً به زبان دری سخن می‌گویند و از نظر مذهبی و قومی در طول قرن‌های گذشته شیعه و سنی و اقوام گوناگون در این شهر در کنار هم می‌زیسته‌اند.

از اقلیت‌های بارز و شناخته‌شده‌ی شهر کابل قزلباش‌های شیعه هستند که بیشتر در منطقه «چنداول» زندگی می‌کنند، این مردم، در گذشته اغلب پست‌های ساده و متوسط اداری را در اختیار داشتند.

مردم هزاره که آن‌ها نیز شیعه مذهب هستند و امروزه نیز در بیشتر مناطق کابل حضور دارند؛ به‌ویژه در مناطق «دهمزنگ»، «کارته پنج» سکونت اختیار کرده‌اند.

منطقه چنداول، «دشت برچی»، «تیمنی»، «قلعه شهاده» و «کارته سخی»، از دیگر مناطق شیعه‌نشین کابل است.

کارته سخی از نظر شیعیان آن دیار به‌خاطر زیارت سخی مورد احترام است و شیعیان زیادی در این منطقه زندگی می‌کنند.

با کودتای کمونیستی سال ۱٣۵٧ و به‌دنبال آن تجاوز شوروی به خاک افغانستان، رشد و توسعه شهر کابل متوقف شد و بسیاری از شهرواندان کابل توسط نیروهای دولت کودتا به شهادت رسیدند و بخشی از مردم نیز آواره شدند.

پس از سقوط رژیم دکتر نجیب‌الله، و با روی‌کار آمدن حکومت مجاهدین جنگ‌های داخلی آغاز شد، و شهر کابل به‌شدت آسیب دید و بیش از ٨٠ درصد این شهر ویران شد و بیش از ده‌ها هزار نفر در این شهر کشته شدند.


کابل بعد از جنگ‌های داخلی مجاهدین افغان

بخشی از مردم این شهر نیز به خارج از کابل آواره شدند که این روند با روی‌کار آمدن حکومت طالبان رو به افزایش گذاشت.

با آغاز تحولات جدید و روی‌کار آمدن حکومت حامد کرزی در افغانستان، بازگشت مردم افغانستان به کابل آغاز شده است و بر اساس برخی از آمارها در حال حاضر کابل بیش از ۴ میلیون جمعیت را در خود جای داده است که این میزان جمعیت، گنجایش شهری چون کابل را ندارد.

بر همین اساس قرار است «شهر نو» در منطقه شمال کابل ساخته شود و نقشه این شهر در سال ٢٠٠۹ به تصویب دولت افغانستان رسیده و دولت ژاپن نیز قرار است در این طرح به افغانستان کمک کند.

اکنون، کابل با جمعیتی ۴ میلیون نفری تبدیل به شلوغ‌ترین شهر افغانستان شده است. دویچه‌وله فارسی، در صفحه‌ی ویژه‌ی خود، زیر نام «از دریچه دوربین شما» و هم‌چنین خبرگزاری فارس، چندین عکس از این شهر باستانی و آثار تاریخی آن را منتشر کرده‌اند.


نگارخانه

دانشنامۀ آریانا، با گردآوری عکس‌ها از دوره‌های مختلف، تاریخ این شهر کهن را به تصویر کشیده است. هر چند در روزگار نه چندان دور، در کابل سروهای کهن‌سال، باغ‌ها و عمارت‌های زیادی وجود داشت که نشانه‌هایی از غنای تاریخی و هنر معماران بزرگ و چیره‌دست این شهر بودند. اما آنچه در زیر آمده است، تنها میراث باقی‌مانده از گذشته تاریخی این شهر است و امروزه از بافت قدیمی و با شکوه کابل آثار زیادی به‌جا نمانده است.

دیواری که به‌نام‌ دیوار شیردروازه مشهور است، گفته می‌شود صدها سال قبل، در زمان پادشاهی زنبورک شاه برای محافظت شهر کابل در برابر تهاجم کشورهای بیگانه اعمار شده و پس از آن در قرن پنجم میلادی بازسازی شده‌ است.
این دیوار، که به‌عنوان هویت کهن و تاریخی و نماد مقاومت مردم افغانستان در برابر تجاوز بیگانگان محسوب می‌شود، اکنون در حال فروپاشی‌ست. آخرین‌بار، این دیوار در زمان شاه امان‌الله تعمیر شده بود.

دیوار شیردروازه با گل پخته ساخته شده است که تا به امروز پا برجاست. گفته می‌شود، قدمت ساخت آن، به دو قرن قبل از اسلام می‌رسد. محققان اکادمی علوم افغانستان می‌گویند، در زمان کابل‌شاهان، که کابل مرکز تجارتی و نظامی بود، این دیوار، به‌منظور پاسداری و جلوگیری از حملات بیگانه‌ها اعمار شده است. به روایتی، این دیوار با نام‌های زنبیل‌شاه، رتبیل‌شاه و زنبورک‌شاه پیوند خورده و بیانگر فصلی از تاریخ افغانستان است که از سقوط کوشانیان بزرگ تا ظهور کابل‌شاهان داستان دارد. به روایت دیگر، وقتی سپاهیان اسلام از جانب غوربند به‌سوی کابل متوجه می‌شوند، ناگزیر پایتخت به کابل انتقال می‌یابد، در آن‌جا دیواری را به‌خاطر دفاع شهر - در زمان کابل‌شاهان - اعمار می‌کنند.

بالاحصار کابل، از قرن دوم تا پنجم میلادی، بر روی پشته بالاحصار به شکل دژ مذهبی بنیاد شد، که نظر به شواهد نقاط مجاور، می‌توان آن را نیایشگاه بودایی خواند؛ اما احتمالاً می‌تواند اولین قلعه جنگی بوده باشد که در آن زمان به‌دست یکی از شاهان هپتالی (هون) ساخته شد.

زمانی که تیمورشاه درانی، پایتخت افغانستان را از قندهار به کابل انتقال داد، در بالاحصار کابل جاگزین شد و تا عصر سلطنت امیر عبدالرحمن خان پایتخت در آن‌جا بود.

...

...

...

برگزیده از سری عکس: آثار تاریخی شهر کابل، قصر پادشاه سابق افغانستان (قصر دارالامان). عکاس: محمدجواد مشتاق

برگزیده از سری عکس: آثار تاریخی شهر کابل، نمایی از داخل قصر دارالامان. عکاس: محمدجواد مشتاق

گفته می شود، باغ بابر، در سال ۱۵۲۸ میلادی، به دستور بابر شاه، پادشاه گورکانی هند، در شهر کابل ساخته شد. هنگامی که بابر در سال ۱۵۲۹ میلادی در دهلی، پایتخت هندوستان، چشم از جهان فروبست، فرزندانش او را به‌طور موقت در «باغ نور افشان» آگره به‌خاک سپردند. بعدها جلال‌الدین اکبر، سال ۱۵٨٨ به کابل آمد، این باغ را بنا نهاد و مقبره‌ی بابر را بر فراز دامنه کوه شیردروازه در وسط باغ قرار داد. سبک معماری و مقبره بنیان‌گذار سلسله «گورکانیان» بر جذابیت این اثر باستانی افزوده است.

برگزیده از سری عکس: آثار تاریخی شهر کابل، نمایی از ساختمان موزه باغ بابر (بابر شاه). عکاس: محمدجواد مشتاق



[] يادداشت‌ها

يادداشت ۱: اين مقاله برای دانش‌نامه‌ی آريانا توسط مهدیزاده کابلی ارسال شده است. طراحی صفحه نیز توسط نامبرده صورت گرفته است.



[] پی‌نوشت‌ها

[۱]- از قصر پادشاه سابق افغانستان تا تخریب کبوترخانه دینان، وب‌سایت فارسی دویچه‌وله: دوشنبه ٢۴ نوامبر ٢٠۱۴ - ٠٣ آذر ۱٣۹٣
[٢]- کابل، شهری با تاریخی کهن، وب‌سایت خبرگزاری فارس: پنج‌شنبه ۱۹ سپتامبر ٢٠۱۴ - ٢٨ شهریور ۱٣۹٣



[] جُستارهای وابسته

1





[] سرچشمه‌ها

وب‌سایت فارسی دویچه‌وله
وب‌سایت خبرگزاری فارس



کالبدشناسی پشت

از: دانشنامه‌ی آریانا

کالبدشناسی پشت


فهرست مندرجات
[کالبدشناسی انسان][کالبدشناسی تنه]

کالبدشناسی پشت (به انگلیسی: Back anatomy یا Anatomy of the Back)، به مطالعه‌ی بخشی از اندام فوقانی، شامل استخوان‌ها، مفاصل و رباط‌ها، عضلات، عروق خونی و لنفاوی، اعصاب و احشأ می‌پردازد که در قسمت بالایی تنه واقع شده‌اند.. آگاهی از کالبدشناسی سطح پشت، برای معاینه بالینی بسیار مهم است؛ در تصویر زیر نقاط کلیدی مختلف، روی سطح پشت مشخص شده است.

کالبدشناسی پشت


[] يادداشت‌ها




[] پيوست‌ها

...
...


[] پی‌نوشت‌ها

...


[] جُستارهای وابسته




[] سرچشمه‌ها




[] پيوند به بیرون

[۱ ٢ ٣ ۴ ۵ ٦ ٧ ٨ ٩ ۱٠ ۱۱ ۱٢ ۱٣ ۱۴ ۱۵ ۱٦ ۱٧ ۱٨ ۱۹ ٢٠]

رده‌ها:علوم پایه پزشکیکالبدشناسیکالبدشناسی انسانکالبدشناسی تنه