فهرست مندرجاتنگاهی به یک دهه ماموریت ناتو در افغانستان
[قبل] [بعد]
۲۰۱۴، سال خروج کامل نیروهای ناتو از افغانستان است. قرار است آخرین نفرات تا کمتر از چهارماه دیگر افغانستان را ترک کنند. فقط در صورت امضای توافق‌نامه امنیتی با آمریکا، گفته می‌شود بیش از ده هزار سرباز آمریکایی در افغانستان باقی بمانند. طاهر قادری نگاهی کرده است به یک دهه ماموریت ناتو در افغانستان.
[↑] نگاهی به یک دهه ماموریت ناتو در افغانستان
انتقال تجهیزات نظامی قبل از خروج کلی؛ روندی که برای همه کشورها، به‌خصوص برای آمریکا و بریتانیا، پر دردسر و پر هزینه است. ناتو می‌گوید بیش از چندصد هزار خودرو و کانتینر پر از تجهیزات نظامی قرار است تا چهار ماه ِ دیگر از افغانستان انتقال بیابد.
پایان مأموریت پر از فراز و نشیب که از بن آغاز شد. کنفرانس بن، سال ۲۰۰۱ میلادی، آن‌جا تصمیم گرفته شد تا نیروهای خارجی برای تأمین امنیت وارد افغانستان شوند. مأموریتی که بعد از دو سال گسترش یافت و بر اساس پیشنهاد سازمان ملل متحد و دولت افغانستان یک‌صد و چهل هزار سرباز آیساف یا نیروهای یاری بین‌الملی به‌عنوان یکی از زیرمجموعه‌های سازمان ناتو در پنج منطقه‌ی افغانستان مستقر شدند. منطقه‌ی شرقی با فرماندهی آمریکا که ۱۴ ولایت را تحت پوشش قرار داده، منطقه‌ی غربی با فرماندهی ایتالیا، شمال با فرماندهی آلمان، جنوب و جنوب‌غرب با فرماندهی آمریکا و پایتخت با فرماندهی فرانسه.
در اوج جنگ، ناتو حدود ۱۴۰ هزار نفر نیرو در افغانستان داشت؛ نیروی که حالا بیش از ۴۴ هزار تقلیل یافته است. در طول بیش از یک دهه حضور ناتو در افغانستان در مجموع ٣ میلیون نفر از ۵۰ کشور در این مأموریت نقش داشته‌اند.
ناتو با سه هدف وارد افغانستان شد. تأمین امنیت، بازسازی و تقویت حکومتداری. عتیق‌الله بریالی، معاون پیشین وزیر دفاع افغانستان می‌گوید:
«علی‌الرغم دستاوردهای چشم‌گیر ناتو و دولت افغانستان، و مشخصاً در سکتور امنیت، این مأموریت، مآموریت ناتمام است. در او من دت، دو وظیهۀ روشن به ناتو متوجه می‌شد. اول این‌که این‌ها تا زمانی‌که دولت افغانستان توانمندی دفاع و تأمین امنیت مستقل را بگیرد، باید در مقابل طالبان بجنگند و قدم دوم هم که هم‌زمان باید صورت می‌گرفت، در واقع، احیای نهادهای امنیتی بود.»
ناتو در اوج مأموریتش در سال ۲۰۰٣، حدوداً ٨۵۰ پایگاه نظامی ایجاد کرد، که از آن‌ها فقط ۴۰ پایگاه باقی مانده است. حالا با گذشت بیش از یک دهه حضور، ظاهراً به‌همان اندازه‌ی ورود، خروج نیروهای ناتو از افغانستان هم دردسرهای دارد. مهم‌ترین آن حمل و نقل نیروها و تجهیزات نظامی است. خروج از افغانستان برای بریتانیا ۵۰۰ میلیون دلار هزینه دارد. برای آمریکا، اما این خروج پر هزینه‌تر است؛ بین ۵ تا ٧ میلیارد دلار، که این هزینه‌ها صرف انتقال تجهیزات و خروج سربازان از سه راه خواهد شد: زمینی؛ یکی از طریق شمال افغانستان و از ازبکستان و قزاقستان و دیگری از جنوب از مسیر پاکستان از طریق کشتی از بندر کراچی و هوایی، پرواز به پایگاه‌های در دریای مدیترانه یا خلیج فارس و از آن‌جا ادامه مسیر از راه دریا.
ماموریت نظامی ناتو در ٣۱ دسامبر ۲۰۱۴، تمام می‌شود و ادامۀ تعهدات کشورهای عضو این سازمان بستگی به امضای توافق‌نامه‌ی امنیتی با آمریکا دارد.
عتیق‌الله بریالی می‌گوید: «چنانچه در وضع موجود، همان‌طوری که مسودۀ این توافق متکی با سه اصل وظیفوی: آموزش، حمایت و مشاره‌ی ناتو به نیروهای امنیتی افغانستان است، اگر امضأ شود، أر آن‌صورت شکی نیست که ناتو هم عین برنامه را در حمایت از آمریکایی‌ها و نیروهای افغانستان انجام خواهند داد. اما اگر این توافق با آمریکا امضأ نشود، در آن‌صورت هم شک وجود ندارد که ناتو همان‌‌ظوری که قبل از آمریکایی‌ها در افغانستان حضور نداشت، بعد از خروج آمریکایی‌ها هم در افغانستان ماموریتی را برای خودش که جدا از استراتژی آمریکا باشد، تعریف نخواهد کرد.»
اگر این توافق‌نامه امضأ شود، احتمال دارد که حداقل دوازده هزار سرباز خارجی در افغانستان باقی بمانند. مأموریتی که خط عملیاتی متفاوتی خواهد داشت.[۱]
[↑] يادداشت‌ها
يادداشت ۱: اين مقاله برای دانشنامهی آريانا توسط مهدیزاده کابلی بازنویسی شده است.
[↑] پی‌نوشت‌ها
[۱]- طاهر قادری، نگاهی به یک دهه ماموریت ناتو در افغانستان، بی بی سی: سه شنبه ۰۲ سپتامبر ۲۰۱۴ - ۱۱ شهریور ۱٣۹٣
[↑] جُستارهای وابسته
□
□
□
[↑] سرچشمه‌ها
□ وب‌سایت فارسی بی بی سی (بخش ویدیو)
