جستجو آ ا ب پ ت ث ج چ ح
خ د ذ ر ز ژ س ش ص ض ط ظ
ع غ ف ق ک گ ل م ن و ه ی

۱۳۹۳ شهریور ۳۱, دوشنبه

میراث حکومت سیزده ساله حامد کرزی

از: صفحه ویژه بی بی سی

میراث حکومت سیزده ساله حامد کرزی

افغانستان؛ از کنفرانس بن تا امروز

فهرست مندرجات

[قبل][بعد]



[↑] افغانستان؛ از کنفرانس بن تا امروز

به‌دنبال حملات هوایی نیروهای ائتلاف بین‌المللی به‌رهبری آمریکا به افغانستان در سال ۲۰۰۱ و سقوط حکومت طالبان، این کشور وارد دوره جدیدی از تاریخ خود شد.


دسامبر ۲۰۰۱

نمایندگان گروه‌های مختلف سیاسی و نظامی افغان که برای بحث بر روی تشکیل ساختار حکومتی که قرار بود پس از طالبان، قدرت را در افغانستان به‌دست بگیرد، در شهر بن آلمان گرد هم آمده بودند، به توافق رسیدند. بر اساس توافق شرکت‌کنندگان در اجلاس بن، حامد کرزی که تا آن‌زمان چهره چندان شناخته شده‌ای نبود، برای یک دوره شش ماهه قدرت را در افغانستان به‌دست گرفت.

در همین ماه، حامد کرزی در کابل به‌عنوان رئیس اداره موقت افغانستان، سوگند یاد کرد و قدرت را از برهان‌الدین ربانی، رئیس دولت مجاهدین تحویل گرفت.


ژانویه ۲۰۰۲

اولین گروه از نیروهای حافظ صلح به‌رهبری ناتو وارد افغانستان شدند. این نیروها به‌نام نیروهای بین‌المللی کمک به امنیت یا آیساف خوانده می‌شوند. با ورود این نیروها به افغانستان، جنگ دوازده ساله نیروهای بین‌المللی علیه شورشیان وابسته به گروه طالبان آغاز شد.


آوریل ۲۰۰۲

محمدظاهر، شاه سابق افغانستان پس از حدود ۳۰ سال تبعید، به این کشور برگشت اما گفت که تصمیمی برای بازگشت به قدرت ندارد. او در سال ۲۰۰۷ در کابل، چشم از جهان فرو بست.


ژوئن ۲۰۰۲

شرکت‌کنندگان در لویه‌جرگه (شورای بزرگان) اضطراری در کابل، پس از یک ماه بحث و گفت‌وگو، حامد کرزی را برای دو سال دیگر به‌عنوان رئیس دولت انتقالی افغانستان برگزیدند. کرزی و دولت انتقالی افغانستان، باید زمینه را برای برگزاری انتخابات ریاست جمهوری در این کشور در سال ۲۰۰۴ میلادی فراهم می‌ساختند.


آگست ۲۰۰۳

نیروهای ناتو، مسئولیت تأمین امنیت شهر کابل، پایتخت افغانستان را بر عهده گرفتند. این نخستین ماموریت عملیاتی ناتو در خارج از اروپا بود.


ژانویه ۲۰۰۴

لویه‌جرگه قانون اساسی در کابل، پیش‌نویس قانون اساسی جدید افغانستان را تصویب کرد. در قانون اساسی جدید، اختیارات بیشتری به رئیس جمهور داده شده بود.


اکتوبر ۲۰۰۴

برگزاری نخستین دوره انتخابات ریاست جمهوری در افغانستان، در این دور از انتخابات ۱۸ نفر خود را نامزد پست ریاست جمهوری کرده بودند. بنابر اعلام «کمیته مشترک تنظیم انتخابات»، بیش از ۸ میلیون و ۱۰۰ هزار نفر از واجدان شرایط رای‌دهی، در این دوره از انتخابات اشتراک کردند. در این سال برای اولین‌بار یک زن خود را نامزد رسیدن به بالاترین مقام اجرایی افغانستان کرد.


نوامبر ۲۰۰۴

حامد کرزی، با کسب ۵۵،۴ درصد آرا به‌عنوان برنده نخستین دوره انتخابات ریاست جمهوری افغانستان اعلام شد. از میان رقیبان کرزی در این انتخابات محمدیونس قانونی و محمد محقق به‌ترتیب با به‌دست آوردن ۱۶،۳ و ۱۱،۷ درصد آرا دوم و سوم شدند.


سپتامبر ۲۰۰۵

برگزاری نخستین انتخابات پارلمانی در افغانستان پس از ۳۰ سال. بیش‌ترین کرسی‌ها در این دوره از شورای ملی را چهره‌های با نفوذ و قدرتمند سیاسی، نظامی و قومی به‌دست آوردند.


دسامبر ۲۰۰۵

شورای ملی افغانستان افتتاح شد. محمدیونس قانونی به‌عنوان رئیس مجلس نمایندگان و صبغت‌الله مجددی به‌عنوان رئیس مجلس سنا انتخاب شدند.


اکتوبر ۲۰۰۶

نیروهای ناتو مسئولیت تامین امنیت در سرتاسر افغانستان را برعهده گرفتند.


آگست ۲۰۰۷

بر اساس گزارش‌های منتشر شده از سوی سازمان ملل متحد، تولید مواد مخدر در افغانستان به بالاترین حد خود رسید.


ژوئن ۲۰۰۸

حامد کرزی، رئیس جمهور افغانستان تهدید کرد که اگر اسلام‌‌آباد اقدامی جدی در برابر شبه نظامیان وابسته به گروه طالبان نکند، نیروهای افغانستان برای مقابله با این شبه نظامیان وارد خاک پاکستان خواهند شد.


ژوئیه ۲۰۰۸

به‌دنبال وقوع یک حمله انتحاری در برابر سفارت هندوستان در کابل، بیش‌تر از ۵۰ نفر کشته شدند. سفارت هندوستان در کابل در یکی از خیابان‌های مرکزی این شهر قرار دارد که به‌شدت از آن محافظت می‌شود. تعدادی از نهادهای امنیتی از جمله وزارت داخله (کشور) افغانستان در همین خیابان قرار دارند.


سپتامبر ۲۰۰۸

جورج بوش، رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا، دستور اعزام ۴۵۰۰ نیروی اضافی به افغانستان را صادر کرد. بوش از اعزام این نیروها با عنوان «افزایش آرام» یاد کرد.


ژانویه ۲۰۰۹

رابرت گیتز، وزیر دفاع ایالات متحده به اعضای کنگره این کشور از افغانستان به‌عنوان بزرگ‌ترین امتحان برای دولت آمریکا نام برد.


فوریه ۲۰۰۹

کشورهای عضو ناتو بر سر افزایش نیروی نظامی و تعهدات دیگر خود در افغانستان به توافق رسیدند. این توافق به‌دنبال اعلام تصمیم آمریکا برای اعزام ۱۷۰۰۰ نیروی نظامی دیگر به افغانستان، صورت می‌گرفت.


مارس ۲۰۰۹

باراک اوباما، رئیس جمهوری ایالات متحده آمریکا استراتژی جدید این کشور در قبال افغانستان و پاکستان را اعلام کرد. این استراتژی شامل اعزام ۴۰۰۰ نیروی اضافی برای آموزش و پشتیبانی از ارتش و پلیس افغانستان و نیز کمک به توسعه در عرصه‌های غیر نظامی بود.


آگست ۲۰۰۹

دومین دوره انتخابات ریاست جمهوری و شوراهای ولایتی افغانستان در میان حملات متعدد و گسترده شورشیان مسلح مخالف برگزار شد. مشارکت افغان‌ها در این دور از انتخابات چندان چشم‌گیر نبود و مطرح‌شدن ادعاهای جدی در رابطه با تقلب، اعتبار آن را زیر سئوال برد. پس از بررسی‌های صورت گرفته و رسیدگی به شکایت‌های مطرح شده، حامد کرزی و عبدالله عبدالله به دور دوم رفتند.


اکتوبر ۲۰۰۹

به‌دنبال انصراف عبدالله عبدالله از شرکت در دور دوم انتخابات ریاست جمهوری، کمیسیون مستقل انتخابات افغانستان، حامد کرزی را برنده انتخابات و رئیس جمهور آینده این کشور اعلام کرد. عبدالله، اعضای کمیسیون‌های برگزار کننده انتخابات را به جانب‌داری از دولت و کرزی متهم می‌کرد و خواهان برکناری آن‌ها شده بود. پس از آن‌که این درخواست عبدالله از جانب حکومت پذیرفته نشد، او از حضور در دور دوم انتخابات انصراف داد.

در همین ماه، نشر اخباری در رابطه با آتش‌زدن یک جلد قرآن توسط سربازان آمریکایی در ولایت وردک، اعتراض‌هایی را در شهرهای مختلف افغانستان از جمله کابل برانگیخت. دست‌کم شانزده سرباز افغان در این اعتراض‌ها زخمی شدند.


دسامبر ۲۰۰۹

باراک اوباما، رئیس جمهوری ایالات متحده، از افزایش نیروهای نظامی این کشور در افغانستان خبر داد. بر اساس تصمیم تازه دولت آمریکا، قرار شد تا ۳۰۰۰۰ نیروی اضافی به افغانستان اعزام شود که به این ترتیب مجموع نیروهای آمریکایی حاضر در افغانستان به ۱۰۰۰۰۰ تن می‌رسید. اوباما هم‌زمان اعلام کرد که ایالات متحده آمریکا، برنامه خروج تدریجی نیروهای خود از افغانستان را از سال ۲۰۱۱ آغاز خواهد کرد.

در همین ماه، حمله انتحاری در داخل یک پایگاه آمریکایی در ولایت خوست در جنوب شرق افغانستان، ۷ مامور اطلاعاتی آمریکایی وابسته به سازمان سیا را کشت. این حمله به‌وسیله یک جاسوس دوجانبه عضو گروه القاعده انجام شد.


ژانویه ۲۰۱۰

نشست یک روزه‌ای با شرکت کشورهای درگیر در مساله افغانستان در لندن برگزار شد. در این نشست دولت افغانستان متعهد شد تا طی پنج سال آینده کنترل امنیتی مناطق زیادی از کشور، به‌ویژه مناطق ناآرام را خود بر عهده بگیرد. کشورهای کمک‌کننده به افغانستان هم تعهد کردند که صدها میلیون دلار برای کمک به ایجاد ثبات و امنیت به افغانستان کمک کنند.


فوریه ۲۰۱۰

آغاز عملیات مشترک ناتو و نیروهای افغان در جنوب افغانستان. این عملیات با هدف پاک‌سازی ولایت هلمند از وجود افراد وابسته به گروه طالبان اجرا شد.


ژوئن ۲۰۱۰

ژنرال دیوید پترائوس، فرماندهی نیروهای آمریکایی و نیروهای بین‌المللی کمک به امنیت (آیساف) مستقر در افغانستان را بر عهده گرفت، او جانشین ژنرال استنلی مک کریستال شد که در مصاحبه‌ای جنجالی با مجله رولینگ استون به‌شدت از دولت آمریکا انتقاد کرده بود.


ژوئیه ۲۰۱۰

کنفرانس بین‌المللی کابل با شرکت دبیرکل سازمان ملل متحد و مقام‌های بیش از هفتاد کشور جهان در پایتخت افغانستان برگزار شد. این نشست با هدف بحث بر روی مسایل امنیتی و اقتصادی در افغانستان دایر شده بود.

در همین ماه وب‌سایت افشاگر ویکی لیکس، هزاران سند طبقه‌بندی‌شده ارتش آمریکا در ارتباط با افغانستان را منتشر کرد.


آگست ۲۰۱۰

حامد کرزی، رئیس جمهوری افغانستان اعلام کرد که نهادهای امنیتی خصوصی دیگر حق ادامه فعالیت در این کشور را ندارند. کرزی این نهادها را متهم کرد که در برابر فعالیت‌های خود، به‌هیچ کس پاسخگو نیستند. رئیس جمهور افغانستان هرچند این فرمان را در چند مورد دیگر نیز تکرار کرد اما به‌نظر می‌رسید دیگر آن جدیت اولیه را ندارد.

در همین ماه، کشور هلند، نیروهای نظامی خود را از افغانستان بیرون کشید.


سپتامبر ۲۰۱۰

انتخابات پارلمانی در میان موجی از خشونت و حملات شورشیان مسلح مخالف برگزار شد. مطرح‌شدن ادعاهای گسترده و جدی در مورد تقلب، باعث تاخیری طولانی در اعلام نتایج این انتخابات شد.


نوامبر ۲۰۱۰

کشورهای عضو ناتو، در نشست لیسبون بر سر برنامه‌ای برای انتقال مسئولیت‌های امنیتی افغانستان به نیروهای افغان تا پایان سال ۲۰۱۴ میلادی به توافق رسیدند.


ژانویه ۲۰۱۱

حامد کرزی، رئیس جمهور افغانستان برای دیدار از روسیه به این کشور سفر کرد. این اولین دیدار رسمی یک زمامدار افغان از روسیه از زمان پایان اشغال نظامی افغانستان به وسیله نیروهای اتحاد جماهیر شوروی سابق در سال ۱۹۸۹ میلادی بود.


فوریه ۲۰۱۱

یک نهاد حقوقی به‌نام «بررسی حقوقی افغانستان»، با انتشار گزارش در کابل گفت که میزان تلفات غیر نظامیان افغان در سال ۲۰۱۰ به بالاترین حد خود از زمان مداخله نظامی نیروهای بین‌المللی در سال ۲۰۰۱ رسیده است.


آوریل ۲۰۱۱

آتش‌زدن قرآن توسط یک کشیش آمریکایی، باعث اعتراضان گسترده خیابانی در شهرهای مختلف افغانستان شد. به‌خشونت کشیده‌شدن این اعتراض‌ها، منجر به کشته‌شدن شماری از افغان‌ها و چند کارمند خارجی سازمان ملل متحد شد.

در همین ماه حدود ۵۰۰ عضو زندانی گروه طالبان، با حفر تونلی از زندان قندهار فرار کردند.


ژوئن ۲۰۱۱

باراک اوباما، رئیس جمهوری آمریکا، از خروج ۳۳ هزار سرباز این کشور از افغانستان تا اواخر سال ۲۰۱۲ میلادی خبر داد.


ژوئیه ۲۰۱۱

احمدولی کرزی، برادر ناتنی حامد کرزی، رئیس جمهور افغانستان، در دفتر کارش به‌قتل رسید. هرچند گروه طالبان مسئولیت قتل او را بر عهده گرفتند اما برخی نیز این امکان را مطرح می‌کردند که در پشت ماجرای کشته‌شدن احمدولی کرزی گروه‌های مافیایی باشند.


سپتامبر ۲۰۱۱

برهان‌الدین ربانی، رئیس جمهور پیشین افغانستان، در خانه‌اش ترور شد. ربانی در هنگام مرگ ریاست شورای عالی صلح افغانستان را بر عهده داشت که مسئولیت گفت‌وگوهای صلح با مخالفان مسلح دولت این کشور را بر عهده دارد. گفته می‌شود فردی که ربانی را به قتل رساند، خود را فرستاده گروه طالبان معرفی کرده بود و در هنگام ملاقات با ربانی، مواد منفجره‌ای را که در دستارش جاسازی کرده بود، منفجر ساخت.


اکتوبر ۲۰۱۱

افغانستان و هندوستان، پیمان همکاری‌های استراتژیک امضا کردند. این پیمان شامل ادامه همکاری‌ در بخش‌های امنیتی و توسعه است. امضای این پیمان هم‌زمان بود با تیره‌تر شدن روابط میان افغانستان و پاکستان. افغانستان، همسایه جنوبی‌اش را به حمایت از گروه‌های شورشی مسلحی متهم می‌کرد که دست به خشونت و انجام حملاتی در داخل خاک افغانستان می‌زدند.


نوامبر ۲۰۱۱

حامد کرزی، رئیس جمهوری افغانستان، توانست نظر مساعد بزرگان و نمایندگان اقوام مختلف افغانستان را که در لویه‌جرگه کابل گرد هم آمده بودند، برای آغاز مذاکرات در مورد همکاری‌های ده ساله نظامی با ایالات متحده آمریکا، جلب کند. باقی ماندن نیروهای آمریکایی در افغانستان بعد از سال ۲۰۱۴، یکی از مواردی بود که در این مذاکرات به آن پرداخته می‌شد.


دسامبر ۲۰۱۱

در دو حمله جداگانه به مساجد شیعیان در کابل و مزار شریف، دست کم ۵۸ نفر کشته شدند. این حملات در روز دهم ماه محرم که از روزهای مقدس برای شیعیان است انجام شد.

در همین ماه، پاکستان و گروه طالبان، کنفرانس موسوم به نشست بن دوم را که قرار بود در شهر بن آلمان دایر شود، تحریم کردند. این تصمیم پاکستان پس از آن اعلام شد که ۲۴ سرباز پاکستانی در اثر حمله هوایی نیروهای ناتو در مرز این کشور با افغانستان کشته شدند. به‌دنبال این حمله، پاکستان مسیر تدارکاتی نیروهای ناتو را نیز بست.


ژانویه ۲۰۱۲

گروه طالبان با گشایش دفتری در شهر دوحه در قطر که از آن‌ها در گفت‌وگوهای صلح میان این گروه و دولت‌های افغانستان و آمریکا نمایندگی کند، موافقت کردند.


فوریه ۲۰۱۲

انتشار اخباری مبنی بر سوزاندن چند نسخه از قرآن در پایگاه نیروهای آمریکایی در فرودگاه بگرام، اعتراضات خشونت‌باری را برانگیخت که در نتیجه آن دست‌کم ۳۰ غیر نظامی و دو سرباز آمریکایی کشته شدند. مقام‌های آمریکایی بر این باور بودند که نسخه‌های سوزانده شده، قرآن نه بلکه متن‌های بنیادگرایانه‌ای بودند که اعضای زندانی گروه طالبان از آن‌ها برای انتقال پیام‌های خود استفاده می‌کردند.

در همین زمان باراک اوباما رئیس جمهوری آمریکا با ارسال یک نامه رسمی، از حامد کرزی و مردم افغانستان به‌دلیل سوزانده‌شدن قرآن و متون مقدس در پایگاه هوایی نیروهای آمریکایی در بگرام، عذرخواهی کرد و گفت که این اتفاق عمدی نبوده است.


مارس ۲۰۱۲

گروهبان روبرت بیلز، به قتل ۱۶ غیر نظامی در ولسوالی پنجوایی در ولایت قندهار متهم شد. به گفته مقام‌های آمریکایی، این گروهبان ارتش، صبح بسیار زود وارد منزلی در نزدیکی پایگاه نظامی آمریکا در این ولسوالی شد و بر روی اعضای این خانواده که در خواب بودند، آتش گشود.


مه ۲۰۱۲

برنامه خروج نیروهای عملیاتی کشورهای عضو ناتو تا پایان سال ۲۰۱۴ از افغانستان، به تأیید نشست این سازمان رسید.

از سوی دیگر فرانسوا اولاند، رئیس جمهور تازه انتخاب شده فرانسه در همین ماه گفت که این کشور نیروهای عملیاتی خود را یک‌سال زودتر از برنامه قبلی و تا پایان سال ۲۰۱۲ میلادی از افغانستان خارج خواهد کرد.

در همین ماه ارسلا رحمانی، عضو شورای عالی صلح در کابل هدف حمله افراد مسلح قرار گرفت و کشته شد. رحمانی در دوران حاکمیت گروه طالبان بر افغانستان برای مدتی معاون وزیر تحصیلات عالی بود و این مساله او را به فردی کلیدی برای برقراری ارتباط با فرماندهان شورشی تبدیل کرده بود. گروه طالبان مسئولیت قتل رحمانی را نپذیرفت.


ژوئیه ۲۰۱۲

کنفرانس توکیو با شرکت کشورهای کمک‌کننده به افغانستان برگزار شد. در این کنفرانس پرداخت ۱۶ میلیارد دلار کمک غیر نظامی به افغانستان تا پایان سال ۲۰۱۶ میلادی به تصویب رسید. کشورهای آمریکا، ژاپن، آلمان و بریتانیا مسئولیت بخش عمده این کمک‌ها را بر عهده گرفتند. افغانستان با شرایط تازه کشورهای کمک‌کننده برای مبارزه با فساد اداری موافقت کرد.


آگست ۲۰۱۲

ارتش ایالات متحده آمریکا، ۶ سرباز این کشور را به دلیل سوزاندن غیر عمدی نسخه‌هایی از قرآن و دیگر متون مذهبی در افغانستان، تنبیه انضباطی کرد. هیچ ادعای جرمی علیه آن‌ها مطرح نشد. در همین زمان ۳ تفنگدار دریایی ارتش آمریکا نیز به دلیل ادرار کردن بر جنازه‌های چند عضو گروه طالبان، تنبیه شدند.


سپتامبر ۲۰۱۲

آمریکا مسئولیت زندان بگرام را به حکومت افغانستان واگذار کرد. با این حال کنترل شماری از زندانیان خارجی این زندان تا ماه مارس ۲۰۱۳ همچنان در اختیار آمریکا باقی ماند.

هم‌زمان به‌دنبال وقوع یک رشته حمله بر جان نیروهای خارجی از سوی سربازان ارتش و پلیس افغانستان، آمریکا برنامه آموزش سربازان تازه استخدام شده پلیس افغانستان را به‌حالت تعلیق درآورد. آمریکا دلیل این تصمیم را بررسی ارتباط احتمالی شماری از نیروهای افغان با شورشیان وابسته به گروه طالبان اعلام کرد.


فوریه ۲۰۱۳

در نشست دو جانبه روسای جمهوری افغانستان و پاکستان در لندن که به میزبانی دیوید کامرون، نخست وزیر بریتانیا برگزار شده بود، دو طرف بر روی تلاش برای دست‌یابی به توافق صلحی با گروه‌های مسلح مخالف دولت افغانستان در مدت ۶ ماه موافقت کردند. آن‌ها همچنین از طرح گشایش دفتری از سوی دولت افغانستان در دوحه قطر که گفت‌وگوهای صلح را رهبری کند حمایت کرده و از گروه طالبان نیز خواستند تا اقدام به گشایش دفتری در دوحه کنند.


مارس ۲۰۱۳

شیرخان فرنود و خلیل‌الله فیروزی، از مدیران پیشین کابل بانک به اتهام اختلاس چند میلیون دلاری روانه زندان شدند. این اختلاس که ادعا می‌شد چند تن از افراد نزدیک به‌شماری از مقام‌های دولتی نیز در آن دست داشتند، در سال ۲۰۱۰ کابل بانک و تمام سیستم بانکی افغانستان را تا آستانه ورشکستگی و سقوط کامل پیش برد.


ژوئن ۲۰۱۳

ارتش افغانستان، فرماندهی تمام عملیات نظامی و امنیتی را از نیروهای ناتو تحویل گرفت.

در همین ماه، حامد کرزی، رئیس جمهوری افغانستان، گفت‌وگوهای امنیتی با آمریکا را به‌حالت تعلیق درآورد. این تصمیم کرزی به‌دنبال گشایش دفتر گروه طالبان در قطر و پس از آن اتخاذ شد که واشنگتن از برنامه خود برای گفت‌وگوی مستقیم با گروه طالبان خبر داد. افغانستان اصرار داشت تا هدایت گفت‌وگوهای صلح با گروه طالبان در قطر، در دست خود افغان‌ها باشد.


ژوئیه ۲۰۱۳

به‌دنبال اعتراض شدید دولت افغانستان به‌وجود لوحه و پرچم «امارات اسلامی افغانستان» بر فراز دفتر تازه گشایش یافته طالبان در قطر، این دفتر به‌صورت موقت بسته شد.


نوامبر ۲۰۱۳

لویه‌جرگه مشورتی در کابل، طرح امضای موافقت‌نامه دوجانبه امنیتی میان افغانستان و آمریکا را تصویب کرد. این موافقت‌نامه شرایط را برای باقی ماندن سربازان آمریکایی در افغانستان، پس از خروج نیروهای ناتو از این کشور در پایان سال ۲۰۱۴ میلادی مساعد می‌سازد. با این حال حامد کرزی تا به‌حال از امضای این موافقت‌نامه سر باز زده است.

در همین ماه باراک اوباما، رئیس جمهوری آمریکا با ارسال نامه‌ای به حامد کرزی گفت: «ﻣﺼﻮﻧﻴﺖ و ﻣﺤﺮﻣﻴﺖ ﺧﺎﻧﻪ‌های ﻣﺮدم اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن درﮎ می‌کنم. در ﮔﺬﺷﺘﻪ، ﻣﺨﺼﻮﺻﺎً در همین اواﺧﺮ، ﻣﺎ ﺗﻼش‌های ﺧﻮد را دو ﺑﺮاﺑﺮ ﺳﺎﺧﺘﻴﻢ ﺗﺎ ﻧﻴﺮوهای ﻣﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ‌های ﻣﺮدم اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن اﺣﺘﺮام ﮔﺬاﺷﺘﻪ و ﻋﻤﻠﻴﺎت ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻣﺎ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻗﻮاﻧﻴﻦ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن اﻧﺠﺎم ﺷﻮد.»


ژانویه ۲۰۱۴

گروهی از حمله‌کنندگان انتحاری به رستورانی در منطقه وزیر اکبر خان در مرکز کابل حمله کردند. در این حمله ۱۳ شهروند خارجی کشته شدند. این حادثه خون‌بارترین حمله به جان شهروندان خارجی در افغانستان از سال ۲۰۰۱ به این‌سو خوانده شده است. گروه طالبان مسئولیت این حمله را بر عهده گرفت.


فوریه ۲۰۱۴

مبارزات انتخاباتی نامزدان سومین دوره انتخابات ریاست جمهوری آغاز شد. هم‌زمان افغانستان شاهد افزایش حملات گروه طالبان بود.


مارس ۲۰۱۴

مارشال محمدقسیم فهیم، معاون اول ریاست جمهوری افغانستان، در اثر سکته قلبی درگذشت.


آوریل ۲۰۱۴

سومین دوره انتخابات ریاست جمهوری و شوراهای ولایتی افغانستان برگزار شد. ۸ نامزد در این رقابت‌ها اشتراک کرده بودند. بنابر اعلام کمیسیون مستقل انتخابات افغانستان، بیش از ۵۸ درصد مردم این کشور در انتخابات شرکت کردند.


مه ۲۰۱۴

نتیجه نهایی سومین دوره انتخابات ریاست جمهوری افغانستان اعلام شد. بر اساس این نتایج هیچ یک از ۸ نامزد انتخابات موفق به کسب بیش از ۵۰ درصد آرا نشدند. عبدالله عبدالله و اشرف غنی احمدزی، دو نامزدی که بیش‌ترین رای را به‌دست آورده بودند برای رقابت مجدد به دور دوم رفتند.

در همین ماه باراک اوباما، رئیس جمهوری آمریکا در یک سفر اعلام‌نشده وارد کابل شد و در پایگاه هوایی بگرام با نیروهای آمریکایی دیدار کرد. اوباما در سخنانی گفت که ۹۸۰۰ سرباز آمریکایی پس از سال ۲۰۱۴ در افغانستان باقی خواهند ماند که این تعداد نیز تا پایان سال ۲۰۱۶ میلادی به‌یک هزار نیرو کاهش خواهد یافت که وظیفه تامین اماکن دیپلماتیک آمریکا در افغانستان و آموزش نیروهای افغان را به دوش خواهند داشت.[۱]


[↑] يادداشت‌ها


يادداشت ۱: اين مقاله برای دانش‌نامه‌ی آريانا توسط مهدیزاده کابلی ارسال شده است.



[↑] پی‌نوشت‌ها

[۱]- افغانستان؛ از کنفرانس بن تا امروز، وب‌سایت فارسی بی بی سی برای افغانستان (صفحه ویژه: میراث حکومت سیزده ساله حامد کرزی): جمعه ٣٠ مه ٢٠۱۴ - ٠۹ خرداد ۱٣۹٣



[↑] جُستارهای وابسته

□ کنفرانس بن
□ از کنفرانس بن تا امروز
□ انتخابات افغانستان ۱۳۹۳



[↑] سرچشمه‌ها

□ وب‌سایت فارسی بی بی سی برای افغانستان



ارسال شده توسط ناشناس