 |
|
عبدالغفور روان فرهادی
فهرست مندرجات
دیپلمات‌های افغانستان زبان‌شناسان افغانستان
دکتر عبدالغفور روان فرهادی (به انگلیسی: Abdul Ghafoor Ravan Farhâdi) (زاده‌ی ۱۳۰۸ خ -)، شاعر، ادیب، مترجم، پژوهشگر، زبان‌شناس و دیپلمات اهل افغانستان است که بین سال‌های ۱۹۹۳-۲۰۰۶ میلادی، نماینده‌ی دائمی افغانستان در سازمان ملل متحد بود.
| ▲ | زندگی‌نامه |
 |
عبدالغفور روان فرهادی فرزند مولانا عبدالباقی، در اول شهریور ۱۳۰۸ خورشیدی (۲۳ اوت ۱۹۲۹ م)، در شهر کابل زاده شد. پدرش آموزگار در دبیرستان استقلال بود و خود نیز پس از فراگیری آموزه‌های دینی از پدر، در دبیرستان استقلال درس خواند. هنوز شانزده سال داشت که ترجمه‌های او از زبان فرانسوی به زبان دری در روزنامه انیس به نشر می‌رسید. در سال ۱۹۴۸ میلادی، آموزش دوره‌ی دبیرستان را، در رشته‌ی ریاضی، به پایان برد و وارد دانشکده‌ی حقوق و علوم سیاسی دانشگاه کابل شد و پس از گذراندن یک‌سال تحصیل در این دانشگاه، در سال ۱۳۲۸ خورشیدی (۱۹۴۹ میلادی)، از جانب وزارت امور خارجه، برای خواندن رشته‌ی علوم سیاسی و روابط بین‌المللی، به پاریس رفت.
او در سال ۱۹۵۲ لیسانس خود را از انستیتوی علوم سیاسی پاریس دریافت کرد. سپس، در دانشگاه سوربون زبان‌شناسی خواند و در سال ۱۳۳۴ خورشیدی (۱۹۵۵ میلادی) دکترایش را از همان دانشگاه گرفت. او خود می‌نویسد:
- «چون در سال ۱۹۵٠، زمانی که بیست ساله بودم، در پاریس به خدمت استاد فقید خویش امیل بنونیست در سوربون (مدرسه مطالعات عالی «هوت‌اتیود») حاضر شدم... در تابستان ۱۹۵٣ برای تکمیل مطالعات زبان‌شناسی به محضر استاد گرانقدر نروژی پروفسور گیورگ مورگنستیرن از پاریس به اسلو سفر کردم، و روزهای دراز، به تحصیل قاموس ریشه‌های لغات پشتو، که اثر برجسته‌ی استاد است، سرگرم شدم. بعد از عودت به پاریس، دو سال مابعد، تحصیلات اوستا را در محضر استاد بنونیست با توجه به ریشه‌های پشتو، دری و دیگر زبان‌های افغانستان ادامه می‌دادم.»
پس از پایان تحصیل، به افغانستان بازگشت و در شعبه‌ی سیاسی وزارت خارجه آغاز به کار کرد و همزمان نیز در دانشکده‌ی حقوق دانشگاه کابل به تدریس پرداخت. بین سال‌های ۱۹۵٦ و ۱۹۵۸، در کراچی به‌عنوان دبیر اول سفارت افغانستان گماشته شد و نیز، سه سال پی‌هم در جلسات سالانه‌ی مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نیویورک شرکت ورزید.
دکتر فرهادی، در سال ۱۹٦۱، مدیر روابط فرهنگی وزارت خارجه و مدیر سازمان ملل متحد آن وزارت شد. در سال ۱۹٦۲، به‌عنوان مستشار در سفارت افغانستان، در واشنگتن خدمت کرد، و در سال ۱۹٦۴، در دوران صدارت دکتر محمدیوسف، مدتی مدیر عمومی سیاسی وزارت خارجه بود. در زمان صدرات محمدهاشم میوندوال افزون بر این‌که در وزارت خارجه کار می‌کرد، دبیر مجلس عالی وزرأ نیز بود. در سال ۱۹۷۲، به‌سمت سفیر افغانستان در پاریس منصوب شد. مدتی هم معین سیاسی در وزارت خارجه بود.
پس از کودتای ۲٦ سرطان ۱۳۵۲، دکتر فرهادی مدتی خانه‌نشین شد. در آن زمان، از سوی دانشگاه رباط المغرب دعوت شد تا به‌عنوان استاد تاریخ شرق اسلامی، در آن دانشگاه، تدریس کند، اما او نپذیرفت و به کشور بازگشت و به کارهای فرهنگی و ادبی پرداخت. یکی از ثمرات این کارها، ترتیب، تنظیم و تدوین همه‌ی مقالات سراج‌الاخبار بود که در چند صد صفحه زیر عنوان «مقالات محمود طرزی»، در سال ۱۳۵۵، به‌مناسبت هشنتادمین سالگرد درگذشت سید جمال‌الدین افغانی، در کابل به نشر رسید.
وی، پس از کودتای هفتم ثور ۱۳۵۷، در جوزای همان‌سال توسط رژیم حزب دمواکراتیک خلق، دستگیر و در پلچرخی زندانی شد. اما با اشغال افغانستان توسط نیروهای ارتش سرخ شوروی در ۱۳۵۸، از زندان آزاد شد. در این زمان، مشاور وزیر امور خارجه بود. اما در سال ۱۹۸۱، به بهانه حج از افغانستان بیرون رفت و در کشور فرانسه پناهنده شد و در دانشگاه پاریس سوم به تدریس تاریخ ادب فارسی دری پرداخت.
در سال ۱۹۸۵، به امریکا رفت و در دانشگاه برکلی واقع کلیفورنیا شمالی استاد تاریخ ادب فارسی دری شد و مدت شش سال در آن‌جا تدریس کرد. در سال ۱۹۸۹، به‌عنوان نماینده‌ی نخبگان افغان‌های مقیم در کشورهای غربی، در کمیسیون شورای مشورتی که در راولپندی پاکستان برگزار شد، شرکت ورزید و در سال ۱۹۹۱، برای یک‌سال در انستیتیوی مطالعات عالی تمدن فرهنگ اسلامی در کوالالمپور پایتخت مالیزیا، تاریخ فرهنگ اسلام را تدریس می‌کرد و سپس به امریکا بازگشت.
دکتر عبدالغفور روان فرهادی با کوفی عنان دبیر کل سازمان ملل متحد
دکتر روان فرهادی، پس سقوط دولت دکتر نجیب‌الله، بر اساس تقاضای برهان‌الدین ربانی، رئیس دولت اسلامی افغانستان، از ۱٠ اردیبهشت ۱۳۷٢ خورشیدی (٣٠ آوریل ۱۹۹۳ میلادی)، نماینده‌ی دایمی این دولت در سازمان ملل متحد بود و در ۱٨ دسامبر ٢٠٠٦، از سوی وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی افغانستان، از این سمت برکنار و بازنشسته شد. او اکنون در پاریس زندگی می‌کند.
| ▲ | آثار |
دکتر عبدالغفور روان فرهادی، دولتمردی فرهیخته و در وادی شعر و نویسندگی نیز چهره‌ای بلندآوازه است. وی در حوزه‌ی شعر در شمار آن گروه از شاعران نوپرداز افغانستان است که خود را از پای‌بندی به وزن و ردیف رهانیده‌اند و بر آن هستند تا از مفاهیمی نوین در سروده‌هایشان بهره گیرند. در راستای پیروی از چنین نگرشی وی گیت آنجلی از سروده‌های رابیندرانات تاگور سخنور به‌نام هندی را پس از مطابقت با ترجمه‌ی فرانسه‌ی این اثر از آندره ژید و نیز متن انگلیسی آن در قالب شعرامروز به‌نام سرود نیایش به پارسی برگردانیده است (کابل، ۱۳۵۴ خ، دهلی ۱۳۷۷ خ). وی هم‌چنین سروده‌های بانو پرب جوتهه را نیز با نام لاله به پارسی ترجمه کرده است. وی افزون بر نگارش مقاله‌های ادبی، مقدمه‌ها و تقریط‌های فراوانی نیز بر کتاب‌ها و آثار دیگر نویسندگان افغان نوشته است. از دیگر آثار او می‌توان به شرح زیر یاد کرد:
- زبان تاجیکی ماوراءالنهر
- تاریخ تلفظ و صرف زبان پشتو، چاپ دانشکده‌ی ادبیات در سال ۱۳۵۶ خورشیدی
- یاری شاهنامه فردوسی در پژوهش واژه‌های فارسی، چاپ تهران
- مقالات محمود طرزی، چاپ کابل، ۱۳۵۵ خورشیدی
- جنبش قانون‌گذاری در آغاز استقلال افغانستان، کابل، ۱۳۴۷ خورشیدی
- حسین بن منصور حلاج، اثر اسلام‌شناس فرانسوی لویی ماسینون، ترجمه‌ی دکتر فرهادی
- منازل‌السایرین، اثر خواجه عبدالله انصاری، ترجمه دکتر فرهادی
- سرود نیایش (گیت آنجیلی)، اثر تاگور، ترجمه‌ی دکتر فرهادی، چاپ کابل و دهلی جدید
- ابن‌سینا و عرفان، چاپ کابل
- خواجه عبدالله انصاری هروی، چاپ تهران، ۱۳۷۷ خورشیدی
- سرگذشت پیر هرات، اثر سرژ دو بور کوی، ترجمه دکتر فرهادی، چاپ کابل ۱۳۵۰ خورشیدی
- زندگی و آثار امیر خسرو دهلوی
- ترجمه‌ی نمایشنامه مارسل پانیول (توپاز)
- سوءتفاهم، اثر البر کامو، ترجمه‌ی دکتر روان فرهادی، چاپ کابل، سال ۱۳۵۴ خورشیدی
- احوال عاشقان در شعر عارفان، شامل معنی عشق در نزد اقبال، مولانا، حکیم سنایی غزنوی و امیر خسرو، چاپ شده در جریده میزان ارگان نشرانتی سفارت افغانستان در دهلی جدید.
- جملات کوتاه انگلیسی در کنفرانس‌های بین‌المللی.
[▲] يادداشت‌ها
[▲] پيوست‌ها
...
[▲] پی‌نوشت‌ها
...
[▲] جُستارهای وابسته
□
□
□
[▲] سرچشمه‌ها
□
□
□
□
[▲] پيوند به بیرون
□ [۱ ٢ ٣ ۴ ۵ ٦ ٧ ٨ ٩ ۱٠ ۱۱ ۱٢ ۱٣ ۱۴ ۱۵ ۱٦ ۱٧ ۱٨ ۱۹ ٢٠]
رده‌ها: │ افغانستان‌شناسی │ چهره‌های سیاسی افغانستان
