اجلاس بن، که در واقع سنگ بنای نظام جدید در آن گذاشته شد، بارزترین مشخصه‌اش این بود که قدرت سیاسی را میان اقوام تقسیم کرد، یعنی در "بن" رهبران جهان و افغانستان در واقع معضل قومی در افغانستان را به رسمیت شناختند و با توافق بر مشارکت اقوام عمده در قدرت، طرح نظام دموکراتیک و مبتنی بر ارزشهای پذیرفته شده جهانی را در انداختند.
از همان آغاز نگرانی‌های وجود داشت که سیستم تایید شده در بن "کهنه" و غیر دموکراتیک است و نمی‌توان انتظار داشت که با چنین دیدی نسبت به قدرت و نظام سیاسی، نظام جدید و مدرن ساخت. اما این صدای ضعیف در میان هیاهوی بازسازی و نوسازی آن سالها چندان شنیده نشد.
حامد کرزی بعنوان رئیس دولت انتقالی رهبری کابینه‌ای را بعهده گرفت که همه اعضایش قبلا انتخاب شده بودند و خودش شاید آخرین نفر در تیم کاری‌اش بود [که از قبل انتصاب شده بود]. دولت موقت نیز کابینه‌ای مصلحتی داشت و مجاهدین در دولت انتقالی همه پست‌های کلیدی را در اختیار داشتند.[*]
آغاز به کار دولت موقت به دنبال شکست طالبان در افغانستان صورت گرفت. حامد کرزی رياست دولت موقت ۳۰ نفره را به عهده داشت. دولت موقت به دنبال دستيابی به موافقتی در کنفرانس بن در آلمان در پنجم دسامبر ٢۰۰۱ ميان گروههای مختلف افغان، قدرت را در افغانستان به دست گرفت.[*]
كابينهٔ دولت موقت در سال ۱۳۸۱ تعيين گرديده بود. اين كابينه بعد از انتخابات پارلمانى در ۲۷ ماه سنبله سال ۱۳۸۴ لغو گرديد.[۱]
اعضای اداره موقت افغانستان
حامد کرزی، رييس دولت موقت
سيما ثمر، معاون رئيس دولت در امور زنان
ژنرال فهيم، وزير دفاع
يونس قانونی، وزير داخله
امين ارسلا، وزير ماليه
رحيم وردک، وزير هوانوردی
عبدالرحمان، وزير هوانوردی
سهيلا صديق، وزير صحت عامه
دکتر عبدالله عبدالله، وزير امور خارجه
ميرويس صادق، وزير کار و امور اجتماعی
عبدالخالق فاضل، وزير خدمات عمومی
سید مصطفی کاظمی، وزير تجارت
محمدیوسف پشتون، وزیر شهرسازی و مسکن
دکتر سید مخدوم رهین، وزیر اطلاعات و فرهنگ
محمدحنیف اتمر، وزیر احیاء و انکشاف دهات
...
__________________________________________
جُستارهای وابسته
__________________________________________
□
□
□
□
□
□
□
منابع
__________________________________________
پيوند به بیرون
__________________________________________
