سنگ بنای نشنال جئوگرافیک، به عنوان یکی از بزرگترین سازمان‌های علمی، آموزشی و غیرانتفاعی، برای اولین بار در آمریکا گذاشته شد. 
بنیاد نشنال جئوگرافیک يا انجمن جغرافیای ملی (به انگلیسی: The National Geographic Society) در ٢٧ ژوئن سال ١٨٨٨ (تیرماه ١٢٦٧) توسط ٣٣ دانشمند و جهانگرد که علاقه‌مند به تشکیل انجمنی برای افزایش و توسعه علم جغرافیا بودند، در واشنگتن دی‌سی تأسیس شد.
این ٣٣ نفر، بحث درباره تشکیل انجمن را دو هفته قبل، یعنی در ١٣ ژوئن ١٨٨٨، در گردهمایی باشگاه کاسموس (یک باشگاه خصوصی واقع در میدان جکسون نزدیک کاخ سفید) مطرح کرده بودند.
هابارد گرین گاردینر اولین رئیس آن و پس از او پسرخوانده‌اش "الکساندر گراهام بل" به این مقام نائل شد.
پس از بل، گیلبرت گراونر اولین سردبیر مجله نشنال جئوگرافیک شد و از آن زمان تاکنون اعضاء خانواده گراونر نقش مهمی را در اداره این مجله بعهده داشته اند.
بل و پسرخوانده‌اش گراونر، دو ایده موفقیت آمیز را در نشریه پایه گذاری کردند. ایده حق عضویت اعضاء انجمن و دوم استفاده از عکس در کنار مقالات و گزارش‌ها برای بازگویی هر چه بهتر مقالات.
از آن پس مؤسسه آمریکایی نشنال جئوگرافیک مسیر ترقی را در پیش گرفت. تا جایی که اینک از اعتباری جهانی در دانش جغرافیا برخوردار است.
مأموریت تاریخی
موارد پژوهشی مورد توجه این مؤسسه شامل جغرافیا، علوم طبیعی، پیشرفت‌های زیست محیطی و حفاظت از منابع تاریخی و مطالعه فرهنگ و تاریخ دنیا می‌باشد.
مأموریت تاریخی این مؤسسه "توسعه و افزایش معلومات جغرافیایی، تا متحول شدن حفاظت از منابع فرهنگی، تاریخی و طبیعی در بین جهانیان"، می‌باشد.
آقای جان ام. فاهی (John M. Fahey) رئیس نشنال جئوگرافیک می‌گوید: "منظور ما تشویق مردم برای علاقه‌مند کردن آنان جهت توجه و مواظبت از سیاره‌شان است."
جان ام. فاهی رئیس نشنال جئوگرافیک
هم‌اکنون رئیس هیات امناء بنیاد نشنال جئوگرافیک آقای گیلبرت گراونر می‌باشد که مدال "آزادی" سال ٢٠٠۵ دولت امریکا را برای "رهبری آموزش جغرافیا" دریافت کرده است.
همچنین نشنال جئوگرافیک در سال ٢٠٠٦ جایزه "ارتباطات و بشریت" را از طرف ولیعهد اسپانیا در اویدو (Oviedo) دریافت کرد.
بنیاد نشنال جئوگرافیک هم‌اکنون توسط ٢٣ عضو هیات مدیره متشکل از گروهی از معلمین برجسته، دانشمندان، مقامات سابق دولتی و طرفداران محیط زیست، اداره می‌گردد.
نشنال جئوگرافیک از پژوهش‌ها و اکتشافات علمی حمایت کرده و بر روی آنها سرمایه گذاری می‌کند. این بنیاد به دانشمندانی که مدت طولانی تحقیق کرده‌اند، کمک هزینه پرداخت می‌کند.
بنیاد اخیراَ ٩ هزارمین جایزه پژوهش علمی خود را به رسانه‌های با استعدادی که از حیات وحش گزارش تهیه کرده و آن را به خوبی شناسانده‌اند، اعطاء کرد.
نشریه رسمی این بنیاد، "نشنال جئوگرافیک" است، همچنین انواع مجلات، کتاب‌ها و نشریات گوناگون، وب و محصولات تصویری به زبان های مختلف در تمام کشورهای دنیا توسط نشنال جئوگرافیک، منتشر میشود.
نشنال جئوگرافیک یک مؤسسه آموزشی نیز دارد که کمک هزینه تحصیلی به دیگر مؤسسات آموزشی و افراد مختلف جهت افزایش معلومات جغرافیایی، اهداء می‌کند.
انتشارات نشنال جئوگرافیک
مجله نشنال جئوگرافیک يا مجله جغرافیای ملی (National Geographic Magazine) که بعدها بصورت اختصاری "نشنال جئوگرافیک" نامیده شد، ٩ ماه پس از تأسیس انجمن، برای استفاده از معافیت از مالیات بنیاد نشنال جئوگرافیک، بعنوان ارگان رسمی انجمن منتشر شد.
این مجله یکی از مشهورترین مجلات دنیا است که بوسیله علامت اختصاصی زرد رنگی که در حاشیه لبه جلد آن است، به سرعت قابل شناسایی است.
مجله نشنال جئوگرافیک از زمان تأسیس تاکنون یکی از محبوب‌ترین مجلات جهان بوده است. به طوری که این مجله هر ماه در اختیار حدوداً ٣٦٠ میلیون نفر در سرتاسر جهان قرار می‌گیرد.
مجله شامل مطالبی درباره جغرافی، معلومات عمومی، تاریخ جهان، فرهنگ، اتفاقات جاری جهان و عکاسی از اماکن و هر چیز دیگر در تمام گیتی، است.
مجله نشنال جئوگرافیک هم اکنون به "٣١ زبان" در کشورهای سرتاسر دنیا منتشر میشود.
سردبیر کنونی مجله، کریس جونز (Chris Johns)، همان عکاس معروفی است که بطور گسترده و وسیعی از آفریقا عکسبرداری کرده. مقدمه کتاب جان در مورد آفریقا، توسط نلسون ماندلا نوشته شده است.
"جان کیو گیرفین" معاون اجرایی انجمن و رییس دپارتمان مجله مسئول کلیه مجلات انگلیسی زبان نشنال جئوگرافیک است.
همچنین "تری آدامسن"، معاون اجرایی، مسئول ویرایش و انتشار مجلات بین المللی به سایر زبان‌ها می‌باشد.
بعلاوه به غیر از مجله اصلی، نشنال جئوگرافیک چهار مجله دیگر را به صورت گاهنامه منتشر می‌کند.
نشنال جئوگرافی بچه‌ها (National Geographic Kids): که از سال ١٩٧۵ همانند مجله "نشنال جئوگرافی جهان" (National Geographic World) شروع به چاپ شد و در سال ٢٠٠١ تغیر نام داد. نشنال جغرافی بچه ها به ١۴ زبان منتشر میشود.
نشنال جئوگرافیای گردشگری (National Geographic Traveler): که از ١٩٨۴ شروع به انتشار کرد و به غیر از زبان انگلیسی، به ۵ زبان دیگر منتشر میشود.
نشنال جئوگرافیک حوادث (National Geographic Adventure): که از سال ١٩٩٩ شروع به انتشار نمود.
نشنال جئوگرافیک سیاحان (National Geographic Explorer): یک مجله آموزشی جغرافیا همانند نشنال جئوگرافیک بچه‌ها، که در سال ٢٠٠١ شروع به انتشار کرد.
مستند‌های تلویزیونی
تاکنون صدها گزارش ساخته نشنال جئوگرافیک از تلویزیون‌های سراسر جهان نشان داده شده‌اند.
ساخته‌های تلویزیونی نشنال جئوگرافیک که به همان کیفیت سریالهای تلویزیونی است از شبکه PBS و دیگر شبکه های ایالات متحده و در سرتاسر جهان طی سالیان سال نمایش داده شدند.
سریالهای جغرافیایی در ایالات متحده از سال ١٩٦۴ در کانال CBS و سپس در سال ١٩٧٣ به کانال ABC راه یافت و در ١٩٧۵ هم به PBS منتقل شد. این سریال‌ها داستان‌ها را در یک قالبی علمی بیان می‌کرد مانند لوییس لیکی و جیکس کاستئو. (Louis Leakey and Jacques Cousteau)
در سال ١٩٩٧ بنیاد بصورت بین المللی از طریق بخش اخبار NBC و شبکه تلویزیونی و کانال نشنال جئوگرافیک (NGS) اقدام به پخش ماهواره‌ای برنامه برای بیننده‌های خود در سرتاسر جهان نمود.
از ساخته‌های برجسته نشنال جئوگرافیک می‌توان از فیلمی با شرکت هریسون فورد (Harrison Ford) که براساس یادداشتهای روزانه یک فرمانده نیروی دریایی روسی بود، نام برد.
همچنین مستند بی نظیر و به یاد ماندنی "رژه پنگوئن‌ها" که با كارگردانی لوک ژاک و صدای مورگان فریمن (Morgan Freeman) در سال ۲۰۰۶ به روی پرده رفت اثر ماندگار دیگری از نشنال جئوگرافیک است.
فیلم مستند "رژه پنگوئن‌ها" رکورد فروش ٧٧ میلیون دلار فروش گیشه در ایالات متحده را داشته و بیش از ۴ میلیون DVD از این مستند فروخته شد.
همچنین وب‌سایت نشنال جئوگرافیک شامل تولیدات چند رسانه‌ای (مولتی مدیا)، فیلم‌های کوتاه، و بهترین موزیک‌های می‌باشد.
مقالات علمی
سال پیش پرطرفدارترین مقالات، مقالاتی انتقادی راجع به محیط زیست، قطع درختان جنگلی، گرم شدن کره زمین و انقراض انواع گونه‌ها بودند.
مجموعه مقالات اکثراً روی موضوعاتی از قبیل: فلزات خاص، جواهر، محصولات غذایی یا محصولات کشاورزی، اکتشافات باستانشناسی پرداخته بودند.
هر از چند گاهی یک شماره از مجله فقط روی یک موضوع مثل یک کشور، تمدن گذشته، منابع طبیعی و از این قبیل تمرکز و بحث می‌کند.
همچنین در دهه‌های اخیر، نشنال جئوگرافیک مجلات دیگری با مراکز مختلف نیز افتتاح کرده است.
در طول جنگ سرد، نشریه خود را به ارائه مقالاتی متعادل از نقطه نظرات فیزیکی و جغرافیای انسانی مربوط به ملل متعهد کرد. موضوعات اغلب مربوط به برلین،اتریش، اتحاد جماهیر شوروی و چین کمونیست که بیشتر روی موضوعات کم اهمیت سیاسی و فرهنگ متمرکز شده بود، چاپ می‌شد.
عکاسی حرفه‌ای
همچنین برای درک بهتر مقالات و گزارش‌ها درباره مناظر، تاریخ و گوشه کنار دنیا، مجله از سالیان پیش تصمیم گرفت عکس‌هایی با استانداردهای مخصوص خود داشته باشد.
این استاندارد مجله را یکی از باکیفیت‌ترین مجله عکاسی در دنیا می‌سازد.
مجله در اوایل قرن بیستم، زمانی شروع به انتشار عکسهای رنگی کرد که هنوز این تکنولوژی نادر و کمیاب بود.
در دهه‌های ١٩٣٠، لوئیز ماردن (٢٠٠٣- ١٩١٣)، نویسنده و عکاس برجسته نشنال جئوگرافیک، نشریه را متقاعد کرد که اجازه دهند عکاس‌هایش دوربین های ٣۵ میلیمتری کوچک را بر روی دوربین‌های حجیم‌تر با شیشه‌های روکش‌دار و سه پایه دار سوار کرده و عکس بیاندازند. همچنین در ١٩۵٩، مجله به انتشار عکسهای پوشش دار اقدام کرد.
عکسهای نشنال جئوگرافیک به سرعت جایش را با عکسهای دیجیتالی هم در صفحات مجله و هم در وب سایت عوض کرد و این پاداش موفقیت او بود.
در سالهای بعدی، همان زمانی که هنوز جلد مجله علامت زرد داشت، عکسی بزرگی که بسیار واضح و شفاف و بر روی کاغذ بلوطی چاپ شده بود، بهترین عکس ماه امریکا شناخته شد.
نشنال جئوگرافیک اغلب اوقات بیش از سایر مجلات جایزه دریافت کرده و مورد توجه مشترکین قرارگرفته و بعضی اوقات فروشگاه‌ها کم هم می‌آورند.
نقشه‌های جغرافیایی
بعضی اوقات مجله برای بازدیدکنندگان از مناطق، نقشه‌هایی را ضمیمه مقالات می‌کند.
حکومت ایالات متحده، در مواردی که منابع کارتوگرافی شان ناقص بود، آرشیو نقشه های نشنال جئوگرافیک را استفاده می‌کردند. (لازم است گفته شود) که اتاق نقشه فرانکلین روزولت در کاخ سفید پر از نقشه‌های نشنال جئوگرافیک بوده است.
همچنین یک نقشه نشنال جئوگرافیک از اروپا در موزه وینستون چرچیل در لندن نمایش داده شده که چرچیل را در کنفرانس یالتا جائیکه رهبران روسیه و متحدانش اروپای بعد از جنگ را با علامت گذاری، تقسیم می‌کنند، نشان می‌دهد.
در سال ٢٠٠١، نشنال جئوگرافیک مجموعه هشت تایی CD-ROM که شامل نقشه‌هایی از ١٨٨٨ تا دسامبر ٢٠٠٠ می‌باشد، منتشر کرد.
در سال ٢٠٠۴ نشنال جئوگرافیک در اطلس تازه‌ای که از جهان منتشر کرده بود، نسبت به اطلس پیشین خود حدود هفده هزار مورد تغییر اعمال کرد. از جمله این تغییرات، گنجاندن نام "خلیج عربی" در داخل پرانتز در مقابل نام خلیج فارس است که موجی از اعتراض ایرانیان را بر انگیخت.
آلن کارول، رئیس گروه تدوین کنندگان نقشه‌های اطلس نشنال جئوگرافیک در این رابطه گفته بود گذاشتن نام "خلیج عربی" در نسخه تازه اطلس نشنال جئوگرافیک به این دلیل است که برخی کشورها این نام را به صورت رسمی بر خلیج فارس نهاده و استفاده می‌کنند و نشنال جئوگرافیک بر کاربرد این نام در این کشورها اذعان دارد.
اعتراضات گستردۀ ایرانیان در سراسر دنیا به اقدام نشنال جئوگرافی سبب شد این مؤسسه نقشه‌های آنلاین خود را اصلاح کند.[۱]
يادداشت‌ها
يادداشت ۱: اين مقاله برای دانشنامۀ آريانا توسط مهدی خراسانی براساس مقالۀ زير عنوان "نشنال جئوگرافیک، پیشرو در علم جغرافیا"، از سايت پرشين ژئو (نشريۀ الکترونيکی جغرافيای ايران) بازنويسی شده است.
پی‌نوشت‌ها
جُستارهای وابسته
منابع
<برگشت به بالا><گفت و گو و نظر کاربران در بارهٔ مقاله>
