کریم خلیلی پس از کشته شدن عبدالعلی مزاری، رهبر حزب وحدت اسلامی افغانستان به وسیله طالبان، به چهره مطرح در میان احزاب و تنظیم‌های جهادی شعیی افغانستان که در ایران فعالیت داشتند، تبدیل شد.
او از سال ۱۳۷۴ هجری خورشیدی عملا رهبری این حزب را برعهده گرفت و به جبهه شمال تحت فرمان احمدشاه مسعود پیوست.
کریم خلیلی در سال ۱۳۲۹ در قریه برغستان قول خویش از توابع ولسوالی حصه اول بهسود ولایت میدان وردک دیده به جهان گشود.
آموزش دوره ابتدایی را در زادگاه خود و تحصیلات عالی را در علوم دینی و معارف اسلامی در شهر کابل به اتمام رساند.
بعد از کودتای هفت ثور ۱۳۵۷، مبارزات و فعالیتهای سیاسی را آغاز کرد و از سال ۱۳۶۰ به بعد، با اشتراک در سمینارها و کنفرانس‌های متعدد بین‌المللی در ایران، پاکستان، عربستان، مصر، آلمان، سویس و آمریکا نقش مهمی در این برهه از تاریخ افغانستان بازی کرد.
در سال ۱۳۶۶ به‌عنوان عضو و سخنگوی شورای ائتلاف اسلامی افغانستان با مسافرت‌های متعدد به پیشاور، اسلام آباد، تهران و مقر سازمان ملل متحد در نیویورک، برای نزدیک ساختن مواضع مجاهدین تلاش کرد.
آقای خلیلی بعد از شکست و خروج روس‌ها از افغانستان در نخستین دولت مجاهدین، به حیث وزیر مالیه گماشته شد.
پس از سقوط طالبان، با اعزام نماینده در کنفرانس بن، از روند جدید سیاسی به کمک جامعه جهانی حمایت کرد و از دوره‌های انتقالی و انتخابی تا کنون، به حیث معاون دوم رئیس جمهوری افغانستان ایفای وظیفه می‌کند.
آقای خلیلی از سوی برخی از نهادهای حقوق بشری به جرایم ضد بشری متهم شده و عمدتا در این مورد به سال‌های ۱۳۷۱ و ۱۳۷۴ هجری خورشیدی اشاره می‌شود که او در کنار عبدالعلی مزاری در کابل قرار داشت.
ولی این اتهامات همواره از سوی آقای خلیلی و حامیان او رد شده و این اتهامات هرگز در دادگاهی نیز رسما مورد بررسی قرار نگرفته است.
حامد کرزی، رییس جمهور افغانستان، آقای خلیلی را یک بار دیگر به‌عنوان معاون دوم خود در انتخابات دوم ریاست جمهوری تعیین کرده است.[۱]
جُستارهای وابسته
منابع
<برگشت به بالا><گفت و گو و نظر کاربران در بارهٔ مقاله>
