رمضان بشردوست از نامزدام انتخابات ریاست جمهوری افغانستان می‌گوید که پیروزی او در انتخابات به‌معنای پایان جنگ در افغانستان خواهد بود. وی می‌افزاید که شورشیان طالبان و مخالفان مسلح، دشمن والی‌های فاسدند و نه سربازان آمریکایی.
آقای بشر دوست که وزیر برنامه‌ریزی دولت حامد کرزی بود، پس از چند ماه در این مقام، تصمیم به انحلال نزدیک به دو هزار سازمان غیردولتی گرفت که با مخالفت‌هایی روبرو شد و او را وادار به کناره گیری از این مقام کرد.
خبرنگار ما، هارون نجفی‌زاده، در آغاز گفتگویی با آقای بشردوست از او پرسیده که فکر نمی‌کرده تصمیمش در این زمینه اشتباه بوده باشد:
■ منحل کردن ان جی اوها به معنای این نیست که ما مخالف این سازمانها هستیم. ما از ان جی او تا ان جی او داریم. یکی None-Governmental Organizations (سازمانهای غیر دولتی) است موسوم به ان جی او است و دیگر هم No-Good Organization (سازمانهای غیر مفید) است؛ دو نوع ان جی او هستند.
ما بعد از شش ماه تحقیقات از ۲۳۵۵ ان جی او، ۱۹۳۵ ان جی او را ملغا اعلام کردیم. به ۴۲۰ ان جی او در افغانستان، که مورد حمایت ما قرار گرفتند، اجازه کار داده شد، این تعداد برای همه افغانستان کافی است و حتی زیاد است.
- اما استدلال این است که به دلیل ضعف نهادهای دولتی، موجودیت این سازمانها مهم است.
- شما در مورد کار موسسه‌ای در لغمان صحبت می‌کنید، وظیفه این موسسات فراهم کردن تجهیزات طبی نیست و نه هم گذاشتن خشت روی خشت.
- شما متهم به تک محوری و ناسازگاری می‌شوید. وقتی وزیر پلان (برنامه ریزی) دولت افغانستان بودید در زمینه لغو این ان جی اوها با همکاران‌تان اصلاً مشورت کردید؟
- آقای بشر دوست! فکر نمی‌کنید که فرقی بین گرفتن یک دزد یا لغو کردن یک ان جی او یا لغو کردن فعالیت نزدیک به دو هزار ان جی او، که عملاً در افغانستان کار می‌کنند، وجود داشته باشد و این یک تصمیم بزرگ بوده و باید مشوره می‌شد و با رئیس دولت هماهنگی می‌شد؟
- طرح شما برای بهبود امنیت چیست؟
من به طالبان می‌گویم که حالا که شما با آمریکا نمی‌جنگید، چرا عسکرش را می‌کشید؟ می‌گویند آقای بشردوست! به خاطر این که بر سر شانه این سرباز، آن والی، آن وزیر و آن فرمانده است، به خاطری که عسکر آمریکایی و انگلیسی فلان وزیر، فلان والی و فلان فرمانده را تحت حمایت قرار داده است. اصل جنگ ما با اینها است.
- در بخش اقتصادی، شما مخالفت طرحها و تصامیم اجلاس توکیو هستید، چرا؟
در حالی که ما هفتاد میلیارد متر مکعب آب جاری داریم. ده میلیاردش را استفاده می‌کنیم، شصت میلیارد آن به ایران، پاکستان و آسیای مرکزی می‌رود. ده میلیون هکتار زمین قابل کشت داریم، دو میلیون آن را قسماً کشت می‌کنیم. غنی ترین و جوانترین خاک دنیا به دلیل این که استفاده نشده در افغانستان است. شما که از کابل به هر ولایت دیگر بروید، در مسیر تان چیزی که می‌بینید همه دشت است و کوه.
گفتم ساختن سه چهار تا بند ذخیره آب اولویت اصلی ما باشد. ما با این کار دشت‌های خود را زیر کشت می‌گیریم. ۸۵ درصد مردم افغانستان زراعت پیشه هستند، بی‌کار شده اند و به کابل ریخته اند و بی سرنوشت به سر می‌برند.
با این کار، این ۸۵ درصد (جمعیت کشور) صاحب کار می‌شوند. بند بزرگ ذخیره آب داشته باشیم، برق داریم. برق داشته باشیم، می‌توانیم کارخانه فعال کنیم.تحقیقات آخر مهندسان آمریکایی و افغانی، که چهار ماه پیش آن را اعلام کردند، نشان می‌دهد که چهار صد نوع معدن داریم. یک معدن ما به صورت حرفهای مورد بهره برداری قرار نگرفته.
- اما آقای بشردوست! استخراج معادن، زراعتی و صنعتی ساختن افغانستان نیاز به یک همکاری گسترده بین المللی دارد. با توجه به سابقه برخوردتان با موسسات غیردولتی و سازمانهای بین المللی، بعضی‌ها تردید دارند که شما چنین همکاریی را جلب بتوانید.
- اگر در انتخابات پیروز شوید، سیاست خارجی‌تان را چه شکلی خواهید داد؟
پی‌نوشت‌ها
جُستارهای وابسته
منابع
<برگشت به بالا><گفت و گو و نظر کاربران در بارهٔ مقاله>
