ابن ایمین فریومدی، فخرالدین محمود

فخرالدین محمود پسرامیر یمین الدین طغرایی متخلص به ابن یمین ازناحیه جوین مربوط ولایت فرابوده مرد دهقان پیشه واز ثروت پدراسفاده کرده
ادیب شاعرتوانا عمیق سخن وگران مایه گرچه دیوان یمین درجنگ از بین
رفته همه تذکره نویسان درقسمت سال تولد وفوت یمین به یک نظرهستند بهتر است ازماخذی استفاده شود که از نزدیکترین تذکره نویس حیات ایمن گرفته شده باشد درجلداول ص ٩٠١ و٩٠٢ آریانادایرة المعارف طبع ١٣٢٨ مطبۀ دولتی از روی نزدیگترین تذکره نویس زمان یمین چنین می‌نویسد

زندگی نامه ابن ایمین فریومدی

«امیرفخرالدین محمودبن امیریمین الدین طغرایی فریومدی معروف ومتخلص به ابن ایمن متولد در حدودسال٦٨۵ هجری ومتوافی در روزشنبه هشتم جمادی الاخرسال ٧٦٩ هجری یکی از سرایندگان معروف زبان دریست مخصوصاًمقطعات بسیارشیوا، دل انگیز، روان وپرمغز وی از زمان خود اش تا کنون همواره در میان دری زبانان شهرت ورواج بسیار داشته است چنانچه دولت شاه سمرقندی در تذکره معروف خود که ١٢٠ سال بعد مرگ وی تالیف کرده در حق وی چنین نوشته الحق امیر محمود از فضلای عهد بوده اخلاق حمیده وسیرت پسندیده داشت طبع ظریف وسخن دل پذیردارد.
این ربایی را در روزمرگ خود در روزشنبه هشتم جمادی الاخر٧٦٩ هجری در وقت وفات این رباعی را انشا کرده»

منکر که دل ابن ایمن پر خون شد
بنگر که از این سرای فانی چون شد
مصعف بکف وچشم بره روزی بدوست
با پیک اجل خنده زنان بیرون شد