- ریشه‌شناسی
- دیدگاه مسیحیان
- دیدگاه مسلمانان
- يادداشت‌ها
- پيوست‌ها
- پی‌نوشت‌ها
- جُستارهای وابسته
- سرچشمه‌ها
- پيوند به بيرون
[انجیل یوحنا] [محمد، پیامبر اسلام]
پاراقلیط یا پاراکلیتوس (به یونانی: παράκλητος؛ به لاتین: paracletus)، به‌معنای «حامی» یا «یاری‌دهنده»، در مسیحیت اغلب در اشاره به روح‌القدس به‌کار می‌رود[۱]. اما مسلمانان مدعی هستند که صورت اصلی این واژۀ پرقلیط یا پرکلیت به‌معنای «برگزیده شده» یا «ستوده شده» است که می‌تواند به واژۀ «احمد»، نام دیگر «محمد» در قرآن، ترجمه شود[٢].
[↑] ریشه‌شناسی
پاراقلیط برگرفته از واژۀ یونانی کهن «پاراکلیتوس» (παράκλητος) است. پاراکلیتوس (paráklētos) می‌تواند به‌معنای کسـی باشـد که تسـلی‌بخش یا کمـک‌کننـده و یـا وکیـل اسـت که این واژۀ خود بازتابی است از واژهٔ عبری «مناههم» (Menahem = מְנַחֵם) به‌معنای تسلی‌دهنده.
رنه جرارد، انسان‌شناس و فیلسوف مسیحی استدلال می‌کند که پارکلیت باید این چنین ترجمه شود: وکیل مدافعی که از بشر در برابر یورش اهریمن، دفاع می‌کند. اما بنابر فرهنگ لغت یونانی - انگلیسی عهد جدید و دیگر ادبیات مسیحی اولیهٔ ولتر بویر: معنی «وکیل» بسیار نادر است. این واژه چندبار در عهد جدید، به‌عنوان لقبی برای روح‌القدس آمده است که در مبحث روح‌القدس‌شناسی مسیحی و تثلیث الهی، استفاده می‌شود. این واژه به‌ویژه در انجیل یوحنا ذکر شده‌است (۱۴: ۱۶، ۱۴: ۲۶، ۱۵: ۲۶، ۱۶: ۷، ۲۰: ۲۲) که در پارسی می‌تواند: «مشاور، یاری‌رس، دلداری‌دهنده» ترجمه شود. کلیسای قدیم پاراکلیت (Paraclete)، را روح‌القدس می‌دانست (اعمال ۱: ۵، ۱: ۸، ۲: ۴، ۲: ۳۸) و مسیحیان هنوز این نام را برای روح‌القدس به‌کار می‌برند.
[↑] دیدگاه مسیحیان
[↑] دیدگاه مسلمانان
از همان صدر اسلام، برخی از مسلمانان، محمد را به‌عنوان پارقلیط موعود مسیح شناخته‌اند. چرا که مدعی تشابهی میان واژهٔ پاراکلتوس (parakletos) به‌معنای دلداری‌دهنده و پریکلوتوس (periklutos) به‌معنی "ستوده‌شده" هستند که در این صورت، پریکلوتوس می‌تواند به "احمد"، نام دیگر محمد در قرآن، ترجمه شود. آیهٔ قرآنی که مسلمانان به آن ارجاع می‌دهند این است.
- «و آنگاه که عیسی پسر مریم گفت: ای پسران اسرائیل! من فرستاده خداوند بر شمایم، تا تورات پیش از من را تصدیق کنم و مژده دهم شما را به پیامبری که پس از من خواهد آمد؛ که نامش احمد است. ولی آنگاه که او با نشان‌های روشن می‌آید، آنان می‌گویند که این جادویی آشکار است.»[قرآن ۶۱ :۶]
مسلمانان هم‌چنین بر این باور هستند که محمد میانجی یا شفیع در روز جزاست. و او را «شفیع هذه الامه» (میانجی‌گر این امت) می‌نامند.
[٣]
[۴]
[۵]
[٦]
[٧]
[٨]
[۹]
[۱٠]
[۱۱]
[۱٢]
[۱٣]
[۱۴]
[۱۵]
[۱٦]
[۱٧]
[۱٨]
[۱۹]
[٢٠]
[↑] يادداشت‌ها
يادداشت ۱: اين مقاله برای دانشنامهی آريانا توسط مهدیزاده کابلی برشتۀ تحرير درآمده است.
[↑] پيوست‌ها
پيوست ۱: پيوست ٧: مراد اورنگ، پارا کلیتوس در انجیل «برابر احمد در قرآن»
پيوست ٢:
پيوست ۳:
پيوست ۴:
پيوست ۵:
پيوست ۶:
[↑] پی‌نوشت‌ها
[۱]-
[٢]-
[٣]-
[۴]-
[۵]-
[٦]-
[٧]-
[٨]-
[۹]-
[۱٠]-
[۱۱]-
[۱٢]-
[۱٣]-
[۱۴]-
[۱۵]-
[۱٦]-
[۱٧]-
[۱٨]-
[۱۹]-
[٢٠]-
[↑] جُستارهای وابسته
□
□
□
[↑] سرچشمه‌ها
□
□
□
□
[↑] پيوند به بیرون
□ [1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20]
□
□
