جستجو آ ا ب پ ت ث ج چ ح
خ د ذ ر ز ژ س ش ص ض ط ظ
ع غ ف ق ک گ ل م ن و ه ی

۱۳۹۲ آذر ۱۷, یکشنبه

انجیل برنابا: فصل ۱٧٠


انجیل برنابا

(برگردان فارسی از: حیدرقلی سردار کابلی)

[فصل ۱٦۹]فصل ۱٧٠[فصل ۱٧۱]


[۱] «خدای به مردی که او را به اخلاص عبادت می‌کند چنین می‌فرماید:»

[٢] «قدر خود را بشناس و این که تو برای من کار می‌کنی.»

[۳] «سوگند به هستی خودم که من ابدی هستم، همانا محبت چیزی بر جود من زیاد نمی‌کند.»

[۴] «زیرا تو مرا عبادت می‌کنی در حالتی که خدای آفریدگار توام، دانا به این که تو ساختهٔ من هستی.»

[۵] «از من نمی‌خواهی چیزی را جز نعمت و رحمت به واسطهٔ اخلاص خود در عبادت من؛ زیرا تو برای عبادت من حدی قرار نمی‌دهی؛ چه، تو راغبی که مرا همیشه عبادت کنی.»

[٦] «من هم این چنین می‌کنم؛ چه، من تو را پاداش می‌دهم که گویا تو خدایی و همسر من هستی.»

[٧] «زیرا من نه تنها نیکویی‌های بهشت را در دست‌های تو می‌نهم؛ بلکه خودم را نیز به تو می‌بخشم.»

[٨] «همان‌گونه که تو می‌خواهی همیشه بندهٔ من باشی، اجر تو را ابدی قرار می‌دهم و می‌خواهم همیشه خدای تو باشم.»


[] پی‌نوشت‌ها

[۱]-
[٢]-
[٣]-
[۴]-
[۵]-
[٦]-
[٧]-
[٨]-
[۹]-
[۱٠]-
[۱۱]-
[۱٢]-
[۱٣]-
[۱۴]-
[۱۵]-
[۱٦]-
[۱٧]-
[۱٨]-
[۱۹]-
[٢٠]-