جستجو آ ا ب پ ت ث ج چ ح
خ د ذ ر ز ژ س ش ص ض ط ظ
ع غ ف ق ک گ ل م ن و ه ی

۱۳۹۲ آذر ۱۶, شنبه

بنیاد آرمان شهر

از: دانشنامه‌ی آریانا

فهرست مندرجات

[...][...]


بنیاد آرمان شهر یا سازمان آسیای آزاد (به انگلیسی: Open Asia Organisation یا Armanshahr Foundation OPEN ASIA)، یک نهاد مستقل و غیر انتفاعی شهروندی است که به‌هیچ دسته‌ی اقتصادی، سیاسی، مذهبی‌، قومی، و هیچ دولتی وابستگی‌ ندارد. آرمان این نهاد ایجاد بستر‌های مناسب برای تامین خواست‌های اجتماعی برای دموکراسی، حقوق بشر، عدالت و قانون مداری است و نیز دست‌زدن به ابتکارات فرهنگی‌ و نشر کتاب در خدمت به شکل‌گیری آگاهی‌ جمعی‌ شهروندان. این بنیاد، در راستای تبادل اندیشه و گفتگو در قلب آسیا با هدف ایجاد همبستگی‌، پیشرفت و صلح، می‌کوشد[۱].

بنیاد آرمان شهر عضو فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر (FIDH) است[٢].


[] تاریخچه

«سازمان آسیای آزاد»، دهم دسامبر ۱۹۹۵ میلادی، در پاریس تأسیس شد[٣]. این سازمان، که تشکیلات مستقلی است و به‌هیچ گروه سیاسی و یا نهاد دولتی تعلق ندارد، در زمان جنگ داخلی تاجیکستان و به‌همت نمایندگان جامعه مدنی ایرانی و تاجیک و افغان پایه‌گذاری شد و مدیریت منطقه‌ای آن‌را «مبارک شریپوا»، جامعه‌شناس تاجیک، بر عهده داشت[۴]. اکنون، «گیسو جهانگیری»، مدیر فرانسوی این سازمان است[۵]. او می‌گوید:

    «در روزهایی که دولت و نهادهای دولتی پاسخی به نیازهای جامعه نمی‌دادند. هدف ما و تمام دغدغه ما این بود که چگونه از خطرات جنگ نجات پیدا کنیم. فعالیت‌هایمان را روی چه چیزهایی متمرکز کنیم تا بتوانیم قدم‌های اولیه را به‌سوی دموکراسی برداریم.»[٦]

این نهاد، در نخستین سال‌های پس از سقوط طالبان فعالیت خود در افغانستان را آغاز کرد.

در سال‌های گذشته سازمان حضور مستمر و فعال در چندین نهاد بین‌المللی داشته است، از جمله در آخرین جلسه «پکن به علاوه ده» سازمان آسیای آزاد به‌عنوان نماینده آسیای مرکزی در آن‌جا سخنرانی داشت و در کارگاه‌ها شرکت کرد و حضورش تاثیرگذار بود.

جشن دهمین سال تأسیس، در سال ٢٠٠۵، در تالار بزرگ هنرستان صنعتی پاریس برگزار شد. وسط تالار یک کلبه قرقیزستانی - «یورت» (Yourte) - برپا کرده بودند، چادری به قطر چهار – پنج متر که سطح بیرونی آن‌را با نمد می‌پوشانند تا ساکنان این کلبه روستایی را در برابر سرمای شدید منطقه بهتر حفظ کند.

در تالار همه چیز جلوه‌ای از کشورهای آسیای میانه داشت: نقاشی‌ها و سوزن‌دوزی‌هایی از قرقیزستان و قزاقستان با نقش گل و پرنده و دخترکان سرخ‌گونه، دیوارها را پوشانده بود. گلیم‌ها و جاجیم‌های افغانی و تاجیکی را کف تالار و روی نیمکت‌ها پهن کرده بودند و غرفه‌های متعددی صنایع دستی، نقاشی، مجله و کتاب‌های مصور برای فروش عرضه می‌کردند.

در این تالار، فیلم کوتاهی «یازده هزار کیلومتر دورتر از نیویورک» نمایش داده شد، که به افغانستان بعد از یازده سپتامبر و حضور ارتش آمریکا اشاره دارد و این‌که کودکان افغان از مراقبت‌های بهداشتی و امکانات تحصیلی هرچند اندک برخوردار شده‌اند.

از جمله برنامه‌های دیگر نمایش اسلاید از مناظر مختلف کشورهای آسیای میانه و اجرای موسیقی ایرانی با آواز ستاره عطار، نی محمدرضا صفایی و دف و تمبک حیدر صفایی بود و رقص دلنشین «دل افروز ابراهیموا» رقصنده جوان تاجیک بود.

این شاید برای نخستین‌بار بود که چنین محیطی زیر یک سقف در فرانسه فراهم شده بود و همان‌گونه که خانم جهانگیری گفت: این برای ما هدف عمده‌ای بوده که گروه‌های جوامع مختلف را متوجه کنیم که نگاهی دقیق‌تر و همسویی بیشتری داشته باشند. ما باید فراتر از احساسات اولیه و ناسیونالیستی خودمان برویم «همدلی از هم‌زبانی بهتر است.»[٧]


[] پروژه‌ها

آن‌گونه که مسئولان آرمان‌شهر می‌گویند، کمک به شکل‌گیری آگاهی جمعی شهروندان، از اهداف این نهاد است.

برگزاری جلستات گفت‌وگو میان مسئولان، نخبه‌گان و شهروندان، چاپ کتاب و برگزاری سمینارها و کنفرانس ها از کارهای عمده این نهاد است. از مهم‌ترین کارهای انجام‌شده - این سازمان - در سال‌های گذشته، یک مطالعه سراسری در رابطه با خشونت در جامعه و خشونت در خانواده بود که قربانیان آن اکثراً زنان و دختران جوان هستند.

به گفته خانم جهانگیری «این پروژه دو ساله حدود هزار نفر آدم را جمع کرد، چندین انجمن از دل آن متولد شد و جامعه احساس کرد که این یک قضیه جدی است که باید به آن پاسخ داده شود و حتی در تأیید آن یک قانون جدید در تاجیکستان وضع شد.»

پروژه «موفقیت‌آمیز» دیگر در رابطه با افغانستان بود و آن دعوت بین‌المللی شاعران جوان بود که به «کاروان هزار و یک شعر» برای صلح و دموکراسی در افغانستان به پیوندد.

در پاسخ بیش از نهصد شعر از چهار گوشه جهان به سازمان آسیای آزاد رسید که آن‌ها را در پنج جلد فارسی و فرانسه چاپ و منتشر کردند و به مناسبت آن نمایش مفصلی در یونسکو برگزار شد چرا که هدف اصلی جلب توجه جهانیان به افغانستان بود.[٨]


[] يادداشت‌ها


يادداشت ۱: اين مقاله برای دانش‌نامه‌ی آريانا توسط مهدیزاده کابلی برشتۀ تحرير درآمده است.



[] پيوست‌ها

پيوست ۱:
پيوست ٢:
پيوست ۳:
پيوست ۴:
پيوست ۵:
پيوست ۶:



[] پی‌نوشت‌ها

[۱]-
[٢]-
[٣]-
[۴]-
[۵]-
[٦]-
[٧]-
[٨]-



[] جُستارهای وابسته







[] سرچشمه‌ها








[] پيوند به بیرون

[۱ ٢ ٣ ۴ ۵ ٦ ٧ ٨ ٩ ۱٠ ۱۱ ۱٢ ۱٣ ۱۴ ۱۵ ۱٦ ۱٧ ۱٨ ۱۹ ٢٠]