 |
|
باکرگی
فهرست مندرجات
◉ واژه‌شناسی
◉ پرده‌ی برکارت
◉ اهمیت فرهنگی
◉ روان‌شناسی اجتماعی
◉ آزمایش باکرگی
◉ يادداشت‌ها
◉ پيوست‌ها
◉ پی‌نوشت‌ها
◉ جُستارهای وابسته
◉ سرچشمه‌ها
◉ پيوند به بيرون
آزمایش باکرگی پرده‌ی بکارت
باکرگی (به انگلیسی: Virginity)، حالت شخصی می‌باشد که هیچگاه آمیزش جنسی نداشته است. به این اشخاص باکره گفته می‌شود. باکرگی در برخی از فرهنگ‌ها، ادیان و مذاهب از اهمیت خاصی برخوردار است و به‌ویژه برای دوشیزگان به‌معنای پاکدامنی، شرافت و شایستگی آن‌هاست.
| ▲ | واژه‌شناسی |
|
باکرگی یا بکارت، به‌معنای باکره‌بودن، دختری، دوشیزگی، عُذْرَت، تازگی و دست‌نخوردگی است. بکارت، از ریشه‌ی «ب - ک - ر» است و بکر در لغت به‌معنای هر چیز تازه و نو، ابتدا و آغاز هر چیز، هرکار جدید که مانند آن انجام نشده، فرزند نخستین، زن و مردی که با کسی همخوابی نکرده‌اند و... آمده است. برخی گفته‌اند: این ماده در اصل به‌معنای قرار داشتن در ابتدای یک برنامه یا آغاز جریان یک امر است؛ چه این جریان منسوب به انسان باشد یا حیوان، گیاه، جماد یا زمان، از این‌رو گفته می‌شود: زن بکر، شتر بکر، درخت بکر، زمان بکر و بر این اساس در قرآن این ماده گاه در برابر «فارض» به‌معنای سالمند و قدیمی: «لا فارِضٌ ولا بِکرٌ»، گاهی در مقابل «ثیّب» به‌معنای زن شوهر کرده: «ثَیِّبـت و اَبکارا»، گاه در برابر «عَشیّ» به معنای آخر و پایان روز: «بُکرَةً و عَشّیـا» و گاه در مقابل «اصیل» که معنایی نزدیک به عَشیّ دارد: «بُکرَةً و اَصیلا» به‌کار رفته است.
با این‌حال، بکارت در منابع فقهی بیش‌تر در مورد انسان به‌ویژه زنان به‌کار رفته و درباره‌ی مفهوم دقیق آن در موارد کاربردْ اقوال متعددی وجود دارد؛ دیدگاه نخست این‌که مقصود از بِکر زنی است که پرده‌ی بکارت او با آمیزش جنسی یا آمیزش جنسی حلال زایل نشده باشد. بر پایه‌ی این نظر، کسی که بکارت او به‌گونه‌ای دیگر زایل شده یا اصلاً فاقد آن بوده بکر است. بر طبق قولی دیگر، بکر زنی است که دارای پرده‌ی بکارت باشد، برخلاف «ثیّب» که فاقد آن است، بنابراین کسی که بکارت او به‌هر سببی از میان رفته یا در اصل آفرینش خود آن را نداشته، باکره به‌شمار نمی‌رود. به‌موجب رایی دیگر، بکر کسی است که ازدواج نکرده باشد، بنابراین، هر مرد و زنی که ازدواج کرده باشند، بکر به‌شمار نمی‌روند، هرچند مباشرت نکرده باشند، برعکس، کسانی که ازدواج نکرده‌اند، باکره‌اند، هرچند به‌سبب آمیزش حرام یا به‌سببی دیگر بکارت خود را از دست داده باشند؛ و نیز بر اساس نظری دیگر، باکره زنی است که با وی آمیزشی صورت نگرفته باشد. برخی از فقهای معاصر با استناد به‌معنای لغوی و عرفی بکارت و استدلال به برخی آیات و روایات نظریه صحیح و معنای اصلی بکارت را همین قول دانسته‌اند، بنابراین، کسی که بکارت او به‌گونه‌ای جز مباشرت زایل گردد یا در اصل خلقت بکارتی نداشته باشد، باکره به‌شمار می‌رود. بسیاری از فقها نیز همین معنا را مفهوم اصلی بکر دانسته و موارد دیگر را با توجه به تشابه در حکم بدان ملحق کرده‌اند.
در اصطلاح عموم نیز بکارت به بافت یا غشای نازکی می‌گویند که از جنس مخاطی است و ورودی مهبل زن را به‌صورت ناقص می‌پوشاند. از این‌رو، باکرگی، صفت است و به‌معنای این است که فردی هنوز آمیزش جنسی نداشته است. هر دو جنس، پسر (جنس نرینه) و دختر (جنس مادینه)، ممکن است که باکره باشند.
این در حالی است که این واژه، از دیدگاه‌های مختلف دارای مفهوم متفاوت است. در اصطلاح پزشکی، به انواع پرده‌ها گفته می‌شود. از جمله پرده یا غشایی که قلب را احاطه می‌کند؛ ولی به‌دلیل کاربرد بیش‌تر آن در غشای واژن، این واژه، معادلی برای پرده‌ی بکارت واژن جا افتاده است. در این صورت، از نظر پزشکی به دختری باکره می‌گویند که پرده‌ی بکارتش سالم باشد. بنابراین، حتی اگر پرده او به‌یک علت طبیعی و بدون دخول آلت، مانند وارد شدن یک شی در واژن به‌صورت تصادفی، پاره شود، آن شخص دیگر باکره نخواهد بود.
از نظر فقهی، چنان‌که در بالا بیان شد، به دختری باکره می‌گویند که پرده‌ی بکارت او سالم باشد. با این توضیح که وقتی اولین نزدیکی و دخول صورت گرفت دیگر دختر باکره محسوب نمی‌شود، ولو پرده‌ی بکارت وی از نظر علمی سالم بماند و هیچ آسیبی نبیند.
از نظر قضایی و قانونی دختری باکره است که سابقه‌ی ازدواج ثبت‌شده نداشته باشد. بنابراین به‌محض این که اولین ازدواج وی ثبت شود، وی دیگر دوشیزه نخواهد بود، حتی اگر از نظر علمی و فقهی بکارت وی سالم باشد. هم‌چنین حتی اگر پرده‌ی بکارت دختری سالم نباشد و در عین حال سابقه‌ی ازدواج برای وی ثبت نشده باشد، از نظر قانونی باکره خواهد بود.
| ▲ | پرده بکارت |
در جنس زن، پرده‌ی واژینال لایه‌ی نازکی از جنس غشای داخلی فرج است که تا حدی می‌تواند مجرای واژن را مسدود کند. این پرده انعطاف‌پذیر است و می‌تواند در اولین تماس کشیده یا پاره شود. در طول تاریخ، حضور یک پرده سالم (دست نخورده) به وسیله‌ی بسیاری شواهد فیزیکی بکارت، مورد بررسی قرار می‌گرفته است و جاری‌شدن خون به‌علت پاره‌شدن آن پس از اولین مقاربت به معنای بکارت محسوب می‌شد.
زن دراز کشیده با پاهای باز. تأکید روی اندام‌های جنسی خارجی ست.
| ▲ | اهمیت فرهنگی |
در بسیاری از فرهنگ‌ها باکرگی دختر ارتباطی تنگاتنگ با حیثیت شخصی و حتی خانوادگی دارد، به‌ویژه آن‌هایی که جوامع شرم نامیده می‌شوند، جوامعی که در آن‌ها از دست دادن باکرگی باعث شرم عمیق است.
در طول تاریخ، آداب و رسوم و قوانینی وجود داشته، که بر اساس آن مردی که دختر باکره‌ای را اغوا می‌کند یا به او تجاوز می‌کند ملزم است که مسئولیت ازاله‌ی بکارت را با ازدواج با دختر یا پرداخت غرامت به پدرش بپذیرد. در برخی از کشورها تا اواخر قرن ۲۰ اگر مردی با زن که بکارت او را گرفته ازدواج نمی‌کرد، زن اجازه داشت از مرد تقاضای پول نماید. این پول در برخی از زبان‌ها «پول تاج گل» نامیده می‌شود.
تأکید بر ارزش پولی بکارت زن هنوز هم وجود دارد. برخی از زنان بکارت خود را برای فروش ارائه می‌کنند. در سال ۲۰۰۴، یک دانشجوی لزبین از دانشگاه بریستول آنلاین بکارت خود را ۸۴۰۰ پوند به فروش رساند، و لندن رویز رید، ۱۸ ساله، با مهندس مخابرات ۴۴ ساله در اتاق هتل Euston خوابید و در مقابل بکارتش پول دریافت کرد. در سال ۲۰۰۸، رافائلا فیکو، مُدل ایتالیایی، که در آن موقع ۲۰ ساله بود، ۱ میلیون یورو بکارت خود را فروخت. در همان‌سال، یک آمریکایی با استفاده از نام مستعار ناتالی دیلن اعلام کرد که بکارت خود را از طریق وب‌سایت یک فاحشه‌خانه در نوادا به حراج می‌گذارد.
برخی از مورخان و مردم‌شناسان ذکر کرده‌اند که در بسیاری از جوامع پیش از انقلاب جنسی که ارزش بالایی برای بکارت قرار داد، فعالیت‌های جنسی بدون دخول واژنی قبل از ازدواج رایج بوده است. به‌عنوان مثال، رابطه‌ی جنسی دهانی، رابطه‌ی جنسی مقعدی و استمنا متقابل. این را «بکارت جسمی» نامیده‌اند، به‌خاطر این‌که مقاربت از طریق واژن رخ نداده است، اما شرکت‌کنندگان از نظر جنسی فعال هستند. از اوایل دهه۱۹۹۰، مفهوم بکارت جسمی میان نوجوانان ایالات متحده متداول بوده است. علاوه بر این، ممکن است برای برخی از مردان هم‌جنسگرا رابطه‌ی جنسی دهانی به‌جای رابطه‌ی مقعدی بکارت جسمی باشد. در سال ۱۹۹۹، مطالعه‌ای در مجله‌ی انجمن پزشکی آمریکا منتشر شد که به بررسی تعریف سکس بر اساس نظرسنجی از ۵۹۹ دانشجو از ۲۹ ایالت آمریکا در سال ۱۹۹۱ پرداخته بود. این بررسی نشان داد که نظر ۶۰ درصد بر این بود که سکس دهانی رابطه‌ی جنسی تلقی نمی‌شود. به‌گفته‌ی استفانی ساندرز، مدیر مؤسسه‌ی پژوهش در سکس، جنسیت و تولیدمثل کینزی در دانشگاه ایندیانا، این نوع رابطه، «بکارت جسمی» است. ساندرز، نویسنده‌ی همکار مقاله، همراه با محققان دیگر، در تحقیقی دیگر با عنوان «شما می‌توانید بگویید رابطه جنسی داشتید اگر...؟» که در سال ۲۰۰۱ در مجله‌ی پژوهش جنس (Journal of Sex Research) منتشر شد، ذکر می‌کنند که بیش از نیمی از پاسخ‌دهندگان معتقدند که باکرگی تنها می‌تواند از طریق رابطه‌ی جنسی مبتنی بر رضایت طرفین از دست داده شود.
◼ نشانه‌های باکرگی: البته حضور پرده‌ی واژینال اغلب نشانه‌ای از باکرگی است، اما لزوماً این‌گونه نیست؛ چراکه ممکن است دخول بدون پارگی پرده‌ی واژینال انجام شود. از طرف دیگر با توجه به‌شکل پرده‌ی واژینال، ضخامت و پوشش فوق‌العاده متغیر آن، و بودن این پرده در محل ورود واژن، پرده‌ی واژینال ممکن است از طریق راه‌هایی علاوه بر فعالیت جنسی پاره شود. هم‌چنین گفته می‌شود برخی زنان، فاقد پرده‌ی واژینال هستند، اما برخی با توجه به تحقیقات اخیر، در این مورد شک دارند. درست است که تقریباً تمامی زنان با پرده‌ی واژینال به‌دنیا می‌آیند، ولی لزومی ندارد که حتماً بعد در اولین رابطه‌ی جنسی واژینالی‌شان تغییر قابل مشاهده‌ای در پرده‌ی بکارت تجربه کنند.
به‌رغم این، از دست‌دادن بکارت در بسیاری از فرهنگ‌ها به‌عنوان رویداد مهم زندگی و یک آئین گذر، در نظر گرفته می‌شود. حذف بکارت هم‌چنین، نقطه‌ی عطفی در زندگی یک فرد قلمداد می‌شود. از این‌رو، برخی از جوانان برای حفظ پرده‌ی واژینال خود به روش‌های دیگر آمیزشی مثل سکس دهانی یا مقعدی روی می‌آورند و عمل‌های جراحی ترمیم پرده بکارت نیز اوضاع را پیچیده‌تر کرده‌است. این جراحی‌ها هم برای زنان فعال جنسی که قصد بازگرداندن بکارت خود را دارند و هم برای زنان باکره‌ای که نگران هستند که پاره‌شدن پرده‌ی واژینال آن‌ها خون کافی برای اثبات باکرگی آن‌ها فراهم نکند، انجام می‌شود. در اکثریت زنان پرده‌ی واژینال ساختار اولیه‌ای [به‌جا مانده از دوره‌های تکاملی قبلی] دارد به‌گونه‌ای که در آن‌ها هیچ‌گونه ممانعتی در راه ورودی واژن وجود ندارد و ممکن است از طریق فعالیت‌های فیزیکی پاره شود. در بسیاری از زنان چنان پرده‌ی واژینال نازک و آسیب‌پذیری دارند که به آسانی کشیده می‌شود یا اصلاً از ابتدای تولد دارای سوراخ است. پرده‌ی واژینال از این دست، ممکن است در دوران کودکی پاره شود بدون این‌که شخص حتی از آن آگاهی پیدا کند. گاهی یک لغزش سهوی در راندن دوچرخه ممکن است باعث شود که زین دوچرخه آن‌قدر به مدخل واژن فرو رود یا فشار بیاورد که برای پاره‌شدن پرده‌ی واژینال کافی باشد.
در موارد نادری پرده‌ی واژینال زن ممکن است بدون سوراخ باشد، به‌طوری‌که جلوی تخلیه خون در دوره‌ی قاعدگی را هم بگیرد. گاهی اوقات یک عمل جراحی مخصوص روی پرده‌ی واژینال مورد نیاز است که یک دهانه در آن ایجاد کند تا از اثرات زیان‌آور بر سلامتی نیز جلوگیری شود. یک نمایشنامه‌نویس به‌نام بن جانسون ادعا می‌کند که ملکه انگلستان الیزابت اول، معروف به ملکه باکره، دارای «آلت پوسته‌دار» ی بود که او را «ناتوان از ارتباط با مردان» ساخته‌بود و این‌که یکی از دوستانش که یک «جراح» بود، پیشنهاد داده بود که این مشکل را با تیغ جراحی‌اش برطرف کند؛ اما ملکه الیزابت تردید کرده بود. بعضی مطالعات نشان می‌دهد که انسان‌ها در نسل‌های پیشین در سنین پایین‌تری بکارت خود را از دست می‌دادند.
◼ تشخیص زمان پارگی بکارت: گزارش‌های آماری Durex Global sex در سال ۲۰۰۵ نشان داد که مردم جهان به‌طور متوسط در سن ۱۷،۳ سالگی برای اولین‌بار سکس را تجربه می‌کنند (این عدد بین ۱۵،۶ در ایسلند تا ۱۹،۸ در هندوستان متغیر است). با این‌حال، یک مطالعه میان‌فرهنگی، با این عنوان که «زنان و مردان در چه سنی نخستین رابطه جنسی خود را تجربه می‌کنند، به این نتیجه رسید که فرهنگ‌های معاصر در سه گروه عمده جای می‌گیرند.
در نخستین گروه خانواده‌ها ازدواج دختران‌شان را تا حد ممکن نزدیک به بلوغ جنسی آن‌ها و با مردانی که به‌طور قابل ملاحظه‌ای از آن‌ها بزرگ‌ترند، ترتیب می‌دهند. سن مردان در شروع روابط جنسی، در این جوامع، از زنان بالاتر است، اما اغلب صورتی خارج از ازدواج دارد. این گروه مناطق جنوب صحرای بزرگ آفریقا (در مطالعه‌ی مذکور مالی، سنگال و اتیوپی ذکر شده‌اند) را شامل می‌شود، شبه‌ی قاره هند نیز در این گروه قرار گرفته است، اگرچه که تنها اطلاعاتی در مورد نپال در دست است.
در گروه دوم خانواده‌ها دختران‌شان را در به تعویق انداختن ازدواج و خودداری از فعالیت‌های جنسی پیش از آن، تشویق می‌کردند. هرچند پسران به تجربه‌اندوزی با زنان مسن‌تر یا روسپیان، پیش از ازدواج، تشویق می‌شدند. سن مردان در شروع روابط جنسی، در این جوامع، از سن زنان پایین‌تر است. این گروه فرهنگ‌های لاتین، هم از اروپای جنوبی (پرتغال، یونان و رومانی ذکر شده‌اند) و هم از آمریکای لاتین (برزیل، شیلی و جمهوری دومینیکن) را در بر می‌گیرد. این مطالعه بسیاری از جوامع آسیایی را نیز عضوی از این گروه تلقی می‌کند، اگرچه که داده‌های تطبیقی تنها در مورد تایلند موجود است.
در سومین گروه، سن مردان و زنان در شروع روابط جنسی به یکدیگر نزدیک‌تر است. اگرچه در این‌جا دو زیرگروه وجود دارد. در جوامع کاتولیک غیرلاتین (لهستان و لیتوانی ذکر شده‌اند)، سن شروع روابط جنسی بالاتر است که به ازدواجِ دیرتر و ارزش نهادنِ متقابل به بکارت زن و مرد اشاره دارد. الگوی مشابهی از ازدواج در سنین بالا و ارزش متقابل بکارت زن و مرد در سنگاپور و سری‌لانکا نیز مشاهده شده است. این مطالعه چین و ویتنام را نیز در این گروه لحاظ می‌کند، اگرچه که اطلاعاتی در این زمینه موجود نیست. در نهایت، در کشورهای اروپای شرقی و شمالی، سن شروع روابط جنسی پایین‌تر است و هم زنان و هم مردان پیش از هرگونه شکل‌گیری پیوندی به فعالیت‌های جنسی می‌پردازند. در این مطالعه کشورهای سوییس، آلمان و جمهوری چک به‌عنوان اعضای این گروه در نظر گرفته شده‌اند. هم‌راستا با یافته‌های به‌دست آمده در مورد اروپای شمالی در بالا، تحقیقی که اخیراً در رابطه با آموزش‌های جنسی از نوجوانان انگلیسی در سنین بین ۱۴ تا ۱۷ سال، در سال ۲۰۰۸ (توسط یوگاو برای شبکه۴) به‌عمل آمده است، نشان می‌دهد که تنها ۶٪ از این نوجوانان برآنند پیش از برقراری رابطه جنسی تا ازدواج منتظر بمانند.
◼ روش‌های تشخیص باکرگی:
در قرون وسطی، از روش‌های بسیاری، به‌منظور آن‌که بکارت یک شخص تشخیص داده شود، به‌کار می‌رفت؛ از جمله، آزمایش ادرار (تمیز و گازدار بودن ادرار) و حالت پستان‌ها از موارد تشخیص برای باکرگی بود.
امروزه نیز روش‌های متفاوتی در تست باکرگی وجود دارد. اگرچه در مورد پسران تست دقیق علمی وجود ندارد، اما وجود خط در پشت زانو، سفت‌بودن محل ختنه و توانایی پسر برای پاشیدن ادرار خود بالاتر از یک سیم با فاصله یک متر از سطح زمین از مواردی است که در برخی فرهنگ‌ها برای آزمایش باکرگی مورد توجه قرار می‌گیرد.
اصلی‌ترین روش اطمینان از سالم‌بودن بکارت در دختران، در فرهنگ‌های گوناگون بشری متفاوت است. در کشور هند رسمی به‌نام «مراسم نخ» وجود دارد که در آن از کلافی از نخ برای اطمینان از سالم‌بودن بکارت استفاده می‌شود. اگر دختری در این آزمایش رد شود مجبور به افشای عشاق خود شده و عشاق نیز مجبور به پرداخت پول به خانواده عروس می‌شوند. در آفریقای جنوبی دیدن نقطه سفید با پرده شبکه‌ای سفید در عمق کانال مهبل، داشتن چشمان معصوم، داشتن پستان‌ها و شکم‌های محکم و شق و ماهیچه‌های محکم و صاف در پشت زانو از نشانه‌های وجود باکرگی شناخته می‌شود.
| ▲ | روان‌شناسی اجتماعی |
روان‌شناسی اجتماعی ارتباط بین اندیشه و رفتار را بررسی می‌کند. جستجو برای فهم رفتارهای اجتماعی (و ضد اجتماعی) رفتار جنسی را نیز شامل می‌شود. «خوئن کان» و «کاترین لاندن» به مطالعهٔ زنان آمریکایی که بین سال‌های ۱۹۶۵ و ۱۹۸۵ ازدواج کرده بودند پرداختند تا دریابند آیا باکرگی هنگام ازدواج بر میزان جدایی‌ها تأثیر دارد یا نه.
این مقاله به بررسی رابطه‌ی بین فعالیت جنسی پیش از ازدواج و درصد جدایی در درازمدت در بین زنانی از آمریکا می‌پردازد که بین سال‌های ۱۹۶۵ تا ۱۹۸۵ ازدواج کردند. یک جدول‌بندی ساده از آمار ملی رشد خانواده در سال ۱۹۸۸ نشان می‌دهد که زنانی که پیش از ازدواج از نظر جنسی فعال بودند، در مقایسه با زنانی که باکره بودند، به‌شکل قابل توجهی با ریسک بالاتری از اختلال در ازدواج روبه‌رو بودند. یک مُدل قیاسی و دو متغیری به‌کار گرفته می‌شود تا سه تبیین ممکن برای این رابطه‌ی مثبت را بررسی کند:
- الف: وجود رابطه‌ی علی مستقیم بین این عامل
ب: وجود رابطه‌ی غیرمستقیم از طریق مداخله‌ی رفتارهای «پرخطر» (نظیر داشتن حاملگی پیش از ازدواج یا ازدواج در سن پایین) و
ج: وجود یک رابطه‌ی انتخابی که نشان‌دهنده‌ی وجود تفاوت‌های پیشین بین افراد باکره و غیرباکره است (نظیر پیشینه‌ی خانوادگی یا نگرش‌ها و ارزش‌ها).
پس از آن‌که تنوعی از مختصات قابل مشاهده کنترل می‌شود، معلوم می‌شود که افراد غیرباکره در مقایسه با باکرگان هم‌چنان احتمال بسیار بالاتری برای جدایی دارند. با این وجود، هنگامی که عوامل غیرقابل مشاهده هم تحت کنترل قرار می‌گیرند، یعنی عواملی که هم بر احتمال داشتن سکس پیش از ازدواج و هم احتمال جدایی تأثیر دارند)، تفاوت‌ها بین افراد باکره و غیرباکره دیگر معنادار نیست. این نتایج نشان می‌دهد که رابطه‌ی مثبت بین سکس پیش از ازدواج و خطر جدایی به‌جای آن‌که به اثر علی مستقیم نسبت داده شود، می‌تواند به تفاوت‌های غیرقابل مشاهده‌ی پیشینی (نظیر تمایل به شکستن عرفیات سنتی) نسبت داده شود.
این مطالعه هیچ توصیه‌ای نمی‌کند. بلکه تنها یادآور می‌شود که بین زنانی که بیش‌ترین احتمال را دارد تا وارد یک رابطه‌ی جنسی پیش از ازدواج شوند، با زنانی که بیش‌ترین احتمال را برای خارج‌شدن از رابطه پس از ازدواج دارند، هم‌پوشانی قابل توجه و معناداری وجود دارد. این مطالعه بر روی مردان صورت نگرفت.
| ▲ | آزمایش باکرگی |
آزمایش باکرگی، مجموعه‌ای از روش‌ها برای تشخیص باکره بودن و عدم تجربه رابطه جنسی در دختران است. در مورد پسران، راهی برای تشخیص باکرگی وجود ندارد و روش‌هایی که در برخی اقوام به این منظور به‌کار گرفته می‌شود، مبنای علمی ندارد.
غالباً خونی‌بودن تخت در هنگام آمیزش جنسی در شب ازدواج مشخصه پاره‌شدن بکارت است. اما تشخیص هم مبنای علمی ندارد.
در مورد دختران، غالباً خونی‌بودن تخت در هنگام آمیزش جنسی در شب ازدواج مشخصه پاره‌شدن بکارت است و به‌عنوان نشانه‌ای برای باکره‌بودن شناخته می‌شود. معمولاً روش‌های متفاوتی در تست باکرگی وجود دارد. اما بیش‌تر این روش‌ها از اعتبار علمی برخوردار نیستند. اصلی‌ترین روش اطمینان از سالم‌ماندن بکارت در دختران، روش تشخیص پزشک قانونی، در کشورهای پیشرفته‌ی جهان است. اما این آزمایش در موارد خاص انجام می‌شود، مثلاً اگر پای تجاوز جنسی در میان باشد. در غیر این صورت، بر اساس ماده ۷ کنوانسیون بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی و نیز ماده ۱۶ کنوانسیون منع شکنجه، آزمایش بکارت در قوانین بین‌المللی به‌عنوان نقض حقوق‌بشر شناخته شده و عملی غیرانسانی، بی‌رحمانه و اهانت‌آمیز تلقی می‌شود.
در کشورهای اسلامی عمدتاً از معاینه با دو انگشت برای تشخیص بکارت استفاده می‌شود، که به گفته سازمان ملل متحد، روشی علمی نیست. در ترکیه تا سال ۲۰۰۱ تست باکرگی از دانشجویان خوابگاه‌های دانشجویی و پرستاران رشته مامایی گرفته می‌شد. در آفریقای جنوبی این تست برای دختران و پسران به اجرا در می‌آید؛ اما تست باکرگی برای افراد زیر ۱۶ سال و هم‌چنین این عمل در مدارس ممنوع است. در افغانستان و ایران، آزمایش بکارت گاه به دلایل مذهبی، عرفی یا حقوقی انجام می‌شود. در مواردی افراد به میل خود یا با فشار خانواده، با مراجعه به پزشک معتمد یا پزشکی قانونی یا متخصص زنان و زایمان برای کسب گواهی بکارت اقدام می‌کنند. آزمایش بکارت در مواردی هم با حکم قضایی و تنها از سوی پزشکی قانونی صادر می‌شود. در این موارد مثلاً اگر شخص شکایتی در مورد تجاوز تنظیم کند، این آزمایش صورت می‌گیرد، یا اگر شوهر و خانواده شوهر در مورد باکره نبودن عروس پرونده تشکیل دهند به تشخیص قاضی، دستور آزمایش بکارت صادر می‌شود. با این حال، ر گزارش سازمان ملل آزمایش اجباری بکارت به‌طور کلی امری اهانت‌آمیز به کرامت انسانی تلقی شده است.
با این‌حال، در مورد امکان تشخیص زمان پارگی بکارت گفته می‌شود، معمولاً تا ۲ هفته پس از پارگی بکارت از روی نشانه‌های ظاهری می‌توان تاریخ دقیق آن را حدس زد و بعد از ۱ ماه به‌هیچ‌وجه زمان پارگی پرده معلوم نمی‌شود.
[▲] يادداشت‌ها
[▲] پيوست‌ها
...
[▲] پی‌نوشت‌ها
...
[▲] جُستارهای وابسته
□
□
□
[▲] سرچشمه‌ها
□
□
□
□
[▲] پيوند به بیرون
□ [۱ ٢ ٣ ۴ ۵ ٦ ٧ ٨ ٩ ۱٠ ۱۱ ۱٢ ۱٣ ۱۴ ۱۵ ۱٦ ۱٧ ۱٨ ۱۹ ٢٠]
رده‌ها │ کالبدشناسی │ واژگان کالبدشناسی │ آمیزش جنسی
