بوداگرايی

بوداگرايی راهی به سوی خوشبختی

بوداگرایی از لحاظ شمار پیروان، پس از مسیح باوری، اسلام و هندوگرایی چهارمین دین جهان است. بوداگرایی به سه شاخه اصلی بخش می‌گردد. راه بزرگ یا مهراه و راه کوچک یا کهراه و الماسراه (وَجرَیانا). بوداییان شاخه مهراه را مهایانا و شاخه راه کوچک را تیره واده یا هینایانا (هینه یانه) می‌نامند. کهراه، بوداگرایی سنتی است که بر اهمیت واپسین بیداردل تاریخی یعنی سیدارتا گوتما (Siddhartha Gautama) تأکید دارد. مهراهی‌ها گوتما را به‌عنوان بودا پذیرا هستند اما به شمار زیادی بوداهای دیگر نیز باور دارند. بوداگرایی در پی رویدادهای تاریخی از هند و نپال رخت بربست و به سوی سرزمینهای شرقی کوچید. کشورهای جنوبی‌تر مانند سری لانکا پیرو شاخه کهراه و شمالی‌ترها مانند چین و ژاپن پیرو گونه‌هایی از کیش مهراه هستند. بیشترین گسترش بوداگرایی زمانی رخ داد که آشوکا شاه بدین دین گروید و به گستراندن آن کمر بست[*] در اين زمان بود که آيين بودا وارد سرزمين افغانستان امروزی شد.

ماهنامۀ "نشنال جيوگرافی" (National Geograghic)، در شمارۀ ماه دسامبر ٢٠٠۵ (به زبان آلمانی)، مقاله‌ی از الوژ شميت گينت سر (Helwig Schmidt Glintzer) زير عنوان "بودا راهی به سوی خوشبختی" به نشر سپرد که در آن آمده است:

جمعيت کل جهان در سال ٢٠٠۵ ميلادی ٦,۵ ميليارد است که ٣٧٩ ميليون نفر يا ٦ % جمعيت کل جهان بودايی هستند. ٣٧٣ ميليون بودايی در آسيا در کشورهای سريلانکا، چين، نيپال، تبت، کامبوج، ويتنام، تايلند، لاوس، برما، چين، تايوان، ژاپن، کوريای شمالی و جنوبی، منوگوليا، و بخشی در هند و حتی روسيه زندگی می‌کنند و ٦ ميليون (٢ %) در قاره‌های ديگر به شرح زير زيست دارند:

• ٣,١١ ميليون در ايالات متحده آمريکا و کانادا
  
• ١,٦۴ اروپا
  
• ٠,٧١ آمريکايی لاتين
  
• ۵,٠ آسترليا و نيوزلند
  
• ٠,١۵ آفريقا
  

[1][2][3][4][5][6][7][8][9][10][11][12][13][14][15][16][17][18][19][20][21]