ابوشعیب صالح بن محمد معروف به ابوشُعَیبِ هَرَوی

ابوشعیب صالح بن محمد معروف به ابوشُعَیبِ هَرَوی از افغانستان امروزی و خراسان دیروزی می باشد وی از شعراء قدیم دورهٔ سامانی و از سدهٔ سوم هجری قمری بود.از شاعران عصر سامانیان دراوخر سالهای رودگی زندگی می کرده ومنوچهره شاعر نامدار پارسی گو اورا از پیشگام های شعر پارسی دانسته در گنج سخن درص84 نوشته ابوشعیب طبع سلیم داشت از اواندکی شعر با قی مانده.

زندگی نامه ابوشعیب صالح بن محمد معروف به هَرَوی

درآریانا دایرة المعارف طبع کابل «ابوشعیب هروی : در بلخ زیست می نموده وبقول صاحب مجمع الفصاء آخر زمان رودکی را دریافته وگویا بعد از وفات رودگی زنده بوده است .

منجهره در ضمن ذکر شعرا پیشین از این شاعر نام ور هم متذگر می شود ومیگوید :

از خراسان بوشعیت وبودارآن ترک شی
وان صبور پارسی ورودگی چنگ زن

عوفی شعزذیل راکه درحق ترسابچه گفت است درلباب الباب ضبظ کرده .»

دوزخی کیشی بهشتی روی و قد
آهو چشمی حلقه زلفی لاله خد
لب چنان کز خامهٔ نقاش چین
برچکد از سیم بر شنگرف مد گر
ببخشد حسن خود بر زنگیان
ترک را بی‌شک ز زنگ آید حسد

منابع

1ــ آریانا دایرة المعارف سال 1328 مطبۀ دولتی کابل جلد اول ص 991

2ــ ص 84 گنج سخن شاعران بزرگ پارسی گوی تالیف داکترذبیح الله صفا انتشارات ققنوس سال 1374