بينوا (be.na.vá)، عبدالرئوف فرزند عبدالله فرزند عبدالحق فرزند گلستان فرزند گلاب آخوند، قندهار ۱٢٩٢ - ٢١ جدی / دی ١٣٦٣ شمسی ١٩١٣-١٩٨۵ م، دولتمرد، ادب پژوه و شاعر افغانستانی. از خاندانی بلندآوازه و اهل دانش، از طايفۀ علی‌زايی و از موسی کلای هلمند، برآمد. دانش‌های دينی و ادبی متداول را نزد برادر خود مولوی حقانی آموخت. از جوانی به‌خدمت دستگاه ديوانی درآمد و سال‌هايی دراز در مؤسسات گوناگون علمی و فرهنگی دولتی، مانند پشتو تولنه / آکادمی پشتو، دانشگاه کابل، رياست مطبوعات وزارت اطلاعات کلتور، راديو افغانستان، روزنامه‌های مرکزی کشور و آکادمی علوم افغانستان، در سمت های گوناگون از کارمند و عضو عادی تا رياست و وزارت خدمت کرد. در ١٩٦٧ م، در دولت ميوندوال، وزير مطبوعات (اطلاعات و کلتور) بود. مدتی هم نمايندۀ مجلس شورا شد و در اواخر کارش در دستگاه دولتی نيز مقام‌هايی چون مشاور صدراعظم و سفير کبير داشت. بينوا از برجسته‌ترين دولتمردان اديب افغانستان در دورۀ معاصر به‌شمار می‌آيد و در نثر و نظم پشتو مقام برجسته‌ای دارد. وی اشعار نغز ملی و اجتماعی به اين زبان سرود و نثر شيوا و رسای هنری می‌نوشت. به فارسی هم می‌نوشت و از اردو و عربی نيز ترجمه می‌کرد. شمار مقالاتش را بيش از پانصد و تعداد آثارش را افزون از شصت نوشته‌اند.
[۱]
جُستارهای وابسته
منابع
<برگشت به بالا><گفت و گو و نظر کاربران در بارهٔ مقاله>
