فهرست مندرجاتنامزدهای انتخابات ریاست جمهوری افغانستان
در سال ۱۳۹۳
- اشرف غنی احمدزی
- زلمی رسول
- عبدالرحیم وردک
- عبدالله عبدالله
- عبدالرب رسول سیاف
- عبدالقیوم کرزی
- قطب‌الدین هلال
- گل‌آغا شیرزی
- محمدداوود سلطان‌زوی
- محمدنادر نعیم
- هدایت امین ارسلا
- يادداشت‌ها
- پی‌نوشت‌ها
- جُستارهای وابسته
- سرچشمه‌ها
[قبل] [بعد]
[↑] اشرف غنی احمدزی
اشرف غنی احمدزی، پشتون، ۶۰ ساله، متولد ولایت لوگر در جنوب کابل است. او در دانشگاه‌های آمریکایی بیروت و کلمبیا در نیویورک تحصیل کرده و در رشته مردم‌شناسی دکتری گرفته است.
آقای احمدزی از طراحان اصلی «افغانی‌سازی» امنیت در حکومت حامد کرزی شمرده می‌شود. عبدالرشید دوستم و سرور دانش، معاونان اول و دوم آقای احمدزی در انتخابات هستند.
آقای احمدزی سال‌ها در بانک جهانی کار کرده و با رسانه‌ها به‌عنوان کارشناس و تحلیلگر مسایل افغانستان گفت‌وگو کرده است.
این نامزد انتخابات ریاست جمهوری افغانستان کار در دانشگاه‌های جان‌هاپکینز آمریکا و اروز دانمارک را هم در کارنامه خود دارد.
او از اکتبر ۲۰۰۱ مشاور اخضر ابراهیمی، نماینده ویژه‌ی سازمان ملل در افغانستان شد و کار در داخل افغانستان را آغاز کرد.
ولی چند ماهی از آغاز به کار آقای احمدزی در این پست نگذشته بود که مشاور ارشد حامدکرزی، رئیس جمهوری افغانستان شد. او همچنین رئیس اداره هماهنگ‌کننده کمک‌های بین‌المللی به افغانستان بود.
آقای احمدزی در ماه جون ۲۰۰۲ میلادی به‌عنوان وزیر مالیه (دارایی) عضو کابینه دولت انتقالی به‌رهبری حامدکرزی شد و تا دسامبر ۲۰۰۴ در این مقام بود.
او در وزارت مالیه دست به اصلاحات مالی زد و موفقیت‌هایی هم در این زمینه داشت؛ اما بعداً او در این کار با مخالفت‌هایی مواجه شد.
آقای احمدزی پس از انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۸۳ خورشیدی به کابینه حکومت منتخب راه نیافت و به ریاست دانشگاه کابل منصوب شد. او پس از دو سال کار از این مقام کناره گرفت و به‌یکی از منتقدان حکومت آقای کرزی بدل شد.
او موجودیت فساد در ادارات دولتی و عدم موفقیت برنامه‌های آقای کرزی برای مبارزه با فساد را ناشی از ضعف مدیریت او می‌دانست.
آقای احمدزی در سال ۲۰۰۶ میلادی از سوی افغانستان به‌عنوان نامزد دبیر کلی سازمان ملل برای جانشینی کوفی عنان معرفی شد، اما در برابر بان کی مون، دبیر کل کنونی این سازمان شکست خورد.
او در انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۸۹ با حامد کرزی رئیس جمهوری کنونی رقابت کرد، اما رای چندانی به‌دست نیاورد.
آقای کرزی، اشرف غنی احمدزی را در دور دوم ریاست جمهوری خود مسئول برنامه انتقال مسئولیت امنیتی از نیروهای خارجی به نیروهای امنیتی داخلی تعیین کرد و قرار است این برنامه تا زمان خروج نیروهای بین‌المللی از افغانستان در سال آینده به پایان برسد.
[↑] زلمی رسول
زلمی رسول، از ژانویه ۲۰۱۰ تا اوایل اکتبر ۲۰۱۳ وزیر امور خارجه افغانستان بود. آقای رسول هفتاد سال سن دارد و در سال ۱۹۴۳ در کابل متولد شده است. او پشتون و مربوط به قبیله محمدزایی است.
احمدضیا مسعود و حبیبه سرابی، معاونان اول و دوم آقای رسول در انتخابات هستند.
زلمی رسول، به‌زبان‌های فارسی دری، پشتو، فرانسه، انگلیسی و ایتالیایی صحبت می‌تواند و با زبان عربی هم آشنایی دارد.
او از اشتراک‌کنندگان نخستین اجلاس بن در مورد افغانستان در سال ۲۰۰۱ بود که به ایجاد دولت موقت در این کشور منجر شد.
او از افرادی بود که به همراه حامد کرزی پس از سقوط گروه طالبان به کابل آمد.
پس از رویکار آمدن دولت جدید، حامد کرزی، آقای رسول را در سال ۲۰۰۲ نامزد وزارت هوانوردی کرد که به اتفاق آرای کابینه به این سمت رسید.
در سال ۲۰۰۲ برای مدت کوتاهی وزیر هوانوردی شد، سپس مشاور امنیت رئیس جمهوری افغانستان شد و تا سال ۲۰۱۰ در این سمت باقی ماند. مسئولیت‌هایی چون «هماهنگی فعالیت‌های امنیت و سیاست خارجی» را به‌عهده داشته است.
در ژانویه ۲۰۱۰ حامد کرزی رئیس جمهوری افغانستان او را نامزد سمت وزارت خارجه این کشور کرد و به شورای ملی افغانستان معرفی کرد که با اکثریت آرای اعضای حاضر مجلس وزیر امور خارجه افغانستان شد.
آقای رسول در دوازده سال گذشته از افراد نزدیک به حامدکرزی در ارگ بوده و در بیشتر سفرهای مهم، حامد کرزی را همراهی کرده است.
[↑] عبدالرحیم وردک
ژنرال عبدالرحیم وردک، وزیر دفاع پیشین افغانستان، متولد ولایت وردک است و ۶۸ سال دارد. او در اکادمی نظامی افغانستان درس خوانده و بعدا برای تحصیلات بیشتر نظامی به آمریکا و مصر سفر کرد.
عبدالاحمد افضلی و سید حسین انوری، معاونان اول و دوم آقای وردک در انتخابات هستند.
در سال گذشته آقای وردک دکترای افتخاری در رشته علوم نظامی را از دانشگاه نظامی کانادا به‌دست آورد.
این ژنرال چهارستاره افغان دو بار از سوءقصد جان به‌سلامت برده است.
ژنرال وردک در سال ۲۰۰۴ بعد از انتخابات ریاست جمهوری، از سوی حامد کرزی، رئیس جمهوری افغانستان به‌عنوان وزیر دفاع افغانستان منصوب شد. او در سپتامبر ۲۰۱۲، بعد از استیضاح پارلمان رد صلاحیت شد و بعد از آن به کارش در وزارت دفاع پایان داد.
آقای وردک در یک سال گذشته به‌عنوان مشاور ارشد دفاعی و اصلاحات نظامی حامد کرزی کار کرد و هفته گذشته قبل از ثبت نام برای نامزدی انتخابات ریاست جمهوری افغانستان از این سمت استعفا داد.
در دوران جنگ علیه نیروهای شوروی سابق، ژنرال وردک عضو یکی از احزاب هفتگانه جهادی به نام محاذ ملی به‌رهبری پیر سید احمد گیلانی بود.
ژنرال وردک، در دهه ۸۰ میلادی رهبری یک سلسله عملیات نظامی علیه نیروهای شوروی را در نقاط مختلف افغانستان به‌عهده داشت.
بعد از روی کار آمدن دولت مجاهدین به‌رهبری برهان‌الدین ربانی، آقای وردک رئیس ستاد ارتش افغانستان شد.
در اخیر دهه ۹۰ میلادی آقای وردک عضو گروه سیاسی نزدیک به شاه سابق افغانستان موسوم به گروه رم شد و در کنفرانس بن در سال ۲۰۰۱ به‌عنوان نماینده این گروه شرکت کرد.
آقای وردک به زبان‌های فارسی، پشتو و انگلیسی صحبت می‌‌کند و از او مقالاتی در امور نظامی منتشر شده است.
ژنرال وردک، ازدواج کرده است و سه پسر دارد.
[↑] عبدالله عبدالله
عبدالله عبدالله، در دوره دوم ریاست جمهوری آقای کرزی به صف مخالفان سیاسی او پیوست و ائتلافی موسوم به «تغییر و امید» را تشکیل داد. آقای عبدالله در دومین انتخابات ریاست جمهوری، رقیب اصلی آقای کرزی بود.
در این انتخابات هیچ یک از نامزدها نتوانستند آرا کافی برای پیروزی به‌دست آورند و کمیسیون انتخابات آقایان کرزی و عبدالله را به‌عنوان رقیبان دور دوم انتخابات اعلام کرد، اما آقای عبدالله با این استدلال که این انتخابات به‌صورت شفاف برگزار نمی‌شود، از شرکت در انتخابات انصراف داد. در نتیجه کمیسیون انتخابات، آقای کرزی را برنده انتخابات اعلام کرد.
در انتخابات قبلی برقراری نظام پارلمانی از شعارهای اصلی عبدالله عبدالله بود. او نظام ریاستی را باعث تمرکز قدرت و فساد در نهادهای دولتی می‌دانست. آقای عبدالله بر این امر تاکید داشت که اگر به‌قدرت برسد، قانون اساسی را تغییر می‌دهد.
بعد از انتخابات ۱۳۸۹ ائتلاف تغییر و امید به ائتلاف ملی تغییر نام داد و شماری از گروه‌ها و شخصیت‌های سیاسی عضو این ائتلاف شدند. تا زمانی که جبهه ملی با عضویت سه حزب جمعیت اسلامی، وحدت اسلامی مردم و جنبش ملی اسلامی تشکیل شد، ائتلاف ملی بزرگ‌ترین تشکل مخالف سیاسی حکومت بود.
در این انتخابات، محمد خان و محمد محقق، معاونان اول و دوم آقای عبدالله هستند.
آقای عبدالله از پدری پشتون و مادری تاجیک در ۱۳۳۸ خورشیدی در کابل به‌دنیا آمده است.
پدر او غلام محی‌الدین خان زمریانی، سناتور انتصابی از ولایت قندهار در آخرین دور کاری شورای ملی در زمان سلطنت محمدظاهر شاه بود.
او خیلی زود در قطار افراد نزدیک به احمدشاه مسعود، فرمانده مشهور مجاهدین در پنجشیر قرار گرفت و اعتماد او را جلب کرد.
آقای عبدالله پس از پیروزی مجاهدین و تشکیل دولت موقت، ۱۳۷۱ تا ۱۳۷۵، زمانی که آقای مسعود وزیر دفاع بود، در مقام رئیس دفتر و سخنگوی وزیر دفاع کار کرد.
در سال‌های ۱۳۷۵ تا ۱۳۸۰، که دولت به رهبری برهان‌الدین ربانی در شمال کشور مستقر بود، آقای عبدالله معاون و سرپرست وزارت خارجه بود.
او در این سال‌ها در تامین روابط خارجی دولت آقای ربانی نقش عمده‌ای داشت و در سفرهای متعدد خود به کشورهای مختلف حمایت بین‌المللی را برای این دولت جلب کرد.
دولت به رهبری آقای ربانی با آن که بیش از ۱۰ درصد خاک کشور را در دست نداشت، کرسی نمایندگی افغانستان در سازمان ملل و بسیاری از نمایندگی‌های این کشور در کشورهای مختلف جهان را در اختیار داشت.
عبدالله پس از قتل احمدشاه مسعود، در جریان جنگ علیه رژیم طالبان، سخنگوی جبهه متحد بود و در رسانه‌های بین المللی به نمایندگی از این جبهه حضور می‌یافت.
او بر اساس موافقت‌نامه بن آلمان به‌عنوان وزیر خارجه اداره موقت تحت رهبری حامد کرزی تعیین شد و در دولت انتقالی هم در همین مقام کار کرد.
اما پس از سال ۱۳۸۳، آقای عبدالله در کابینه دولت منتخب حامد کرزی راه نیافت و از کارهای رسمی کنار گذاشته شد.
در این انتخابات حزب اسلامی به‌رهبری عبدالهادی ارغنده‌وال، حزب وحدت اسلامی مردم، یک بخشی عمده حزب جمعیت اسلامی و چند نهاد و برخی از شخصیت‌های پرنفوذ سیاسی از آقای عبدالله حمایت می‌کنند.
[↑] عبدالرب رسول سیاف
عبدالرب رسول سیاف، از فرماندهان سابق جهادی، در دومین دوره انتخابات ریاست جمهوری از حامد کرزی، رئیس جمهوری کنونی افغانستان حمایت کرده بود. او همچنین با وجود درخواست‌های مکرر، حاضر نشد به جبهه ملی که مهم‌ترین اپوزیسیون سیاسی دولت کرزی به‌شمار می‌رود، بپیوندد.
حالا آقای سیاف خود را برای انتخابات ریاست جمهوری نامزد کرده و اسماعیل خان، و عبدالوهاب عرفان، از چهره‌های سابق جهادی را به‌عنوان معاونان اول و دوم خود برگزیده است.
او پس از رهایی از زندان پلچرخی در سال ۱۳۵۸ هجری خورشیدی، به پاکستان رفت و به تنظیم‌های جهادی پیوست.
آقای سیاف مدتی را در تنظیم جمعیت فعالیت کرد ولی سپس راه خود را از این حزب جدا کرد و حزبی را به‌نام اتحاد اسلامی افغانستان اساس گذاشت که خود رهبری آن را به‌عهده داشت.
آقای سیاف از آن‌جایی که آموزش‌های دینی خود را در کشورهای اسلامی به پایان رسانده بود از حمایت خاص این کشورها و به‌ویژه عربستان سعودی برخوردار بود.
به‌دنبال سقوط رژیم دکتر نجیب‌الله در سال ۱۳۷۱، همراه با دیگر تنظیم‌ها و احزاب جهادی افغان وارد کشور شد و به مهم‌ترین حامی دولت به‌رهبری برهان‌الدین ربانی تبدل شد.
در میان سال های ۱۳۷۱ تا ۱۳۷۴ در درگیری‌های میان گروهی کابل نقش اساسی داشت و نبردهای حزب تحت فرمان او با حزب وحدت اسلامی که در آن زمان از سوی عبدالعلی مزاری رهبری می‌شد در غرب کابل شهرت فراوان دارد.
این دو حزب در آن سال‌ها جنگ‌های خونینی با هم داشتند که منجر به کشته و مجروح‌شدن صدها تن از افراد غیرنظامی شد و غرب کابل هم به ویرانه تبدیل شد.
وی بارها به‌دلیل حضورش در جنگ‌های داخلی افغانستان از جانب سازمان دیده‌بان حقوق بشر به جنایات جنگی متهم شده است.
به‌دنبال ورود طالبان به کابل، پایتخت، آقای سیاف همراه با احمدشاه مسعود، از فرماندهان ارشد مجاهدین، این شهر را ترک کرد و در شمال کابل مستقر شد؛ جایی‌که عمدتاً زیر کنترل فرمانده مسعود قرار داشت.
به‌دنبال سقوط طالبان آقای سیاف به کابل برگشت و در نقش‌های گوناگونی در ایجاد ساختارهای جدید قدرت در این کشور نقش بازی کرد. او در لویه‌جرگه (نشست بزرگ افغان‌ها) اضطراری و قانون اساسی شرکت کرد و بعداً هم به‌عنوان نماینده مردم کابل به پارلمان افغانستان راه یافت.
در حال حاضر، آقای سیاف یک دانشگاه خصوصی به‌نام «دعوت» در کابل ایجاد کرده است.
سیاف از رهبران جهادی است که موضع تندی علیه طالبان دارد و اخیراً در مراسم دومین سالگرد ترور برهان‌الدین ربانی، رئیس جمهوری پیشین تأکید کرد که حملات انتحاری حرام است.
[↑] عبدالقیوم کرزی
عبدالقیوم کرزی، برادر ارشد حامد کرزی، رییس جمهور کنونی افغانستان است. او در سال ۱۹۵۶ متولد شده و مربوط قوم پوپلزی است.
آقای کرزی، قبل از فروپاشی رژیم طالبان، در آمریکا زندگی می‌کرد و به‌دنبال ایجاد حکومت به‌رهبری حامد کرزی در افغانستان به این کشور بازگشت.
قیوم کرزی به‌عنوان نماینده مردم قندهار به مجلس نمایندگان راه یافت ولی به‌دنبال غیابت طولانی از مجلس و اعتراض شماری از اعضای مجلس نسبت به این غیابت، از عضویت در مجلس نمایندگان استعفا داد.
آقای کرزی در کنار فعالیت‌های سیاسی، به تجارت نیز مشغول بوده است.
گفته می‌شود در سال‌های اخیر، آقای کرزی نقش فعالی در سر و سامان دادن به گفتگوها میان حکومت افغانستان و گروه طالبان داشته است.
آقای کرزی، وحیدالله شهرانی و ابراهیم قاسمی را به‌عنوان معاونان اول و دوم خود در انتخابات ریاست جمهوری معرفی کرده است.
[↑] قطب‌الدین هلال
قطب‌الدین هلال، از اعضای فعال حزب اسلامی به رهبری گلبدین حکمتیار بوده است.
او در سال ۱۹۹۳، زمانی که آقای حکمتیار به‌حیث نخست وزیر حکومت مجاهدین تعیین شد، آقای هلال سمت معاونت او را به‌دست آورد. او همچنین در بخش ارتباطات خارجی حزب اسلامی کار کرده است.
آقای هلال در سال ۲۰۰۳، در حومه شهر پیشاور پاکستان در ارتباط به همکاری او با حزب اسلامی به رهبری گلبدین حکمتیار بازداشت شد. متولد سال ۱۳۳۱ در ولایت خوست است.
پس از بازگشت او به کابل، اعلام کرد که رابطه‌ای با حزب اسلامی ندارد، با این حال، گزارش‌ها می‌رساند که در تلاش‌های دولت افغانستان برای مذاکره با حزب اسلامی به‌رهبری گلبدین حکمتیار حضور داشته است.
آقای هلال متولد سال ۱۳۳۱ در ولایت خوست در شرق افغانستان است. او در بخش‌های نظامی و مهندسی ساختمانی درس خوانده و مدتی را در وزارت دفاع افغانستان کار کرده است.
عنایت‌الله عنایت و محمدعلی نبی‌زاده، معاونان اول و دوم آقای هلال در انتخابات ریاست جمهوری هستند.
[↑] گل‌آغا شیرزی
گل‌آغا شیرزی، از چهره‌های اصلی اداره ولایتی در تیم کاری حامد کرزی بوده است. او بین سال‌های ۲۰۰۱ و ۲۰۰۳ والی قندهار در جنوب افغانستان بود و مدت کوتاهی را هم در سمت وزارت فواید عامه کار کرد.
آقای شیرزی در سال ۲۰۰۴، به‌عنوان والی ننگرهار در شرق افغانستان تعیین شد. او در این سمت، فعالیت زیادی در عرصه بازسازی ولایت ننگرهار از خود نشان داد. این فعالیت‌ها در حدی بود که آقای شیرزی به «بولدوزر» معروف شد.
آقای شیرزی متولد سال ۱۳۳۳ خورشیدی در ولایت جنوبی قندهار است. او در همین ولایت درس خوانده است. آقای شیرزی بعدتر در صفوف گروه‌های مجاهدین علیه حکومت دکتر نجیب‌الله قرار گرفت. آقای شیرزی همچنین از اعضای حزب محاذ ملی بوده است.
در کنار کارهای دولتی و سیاسی، آقای شیرزی در سال‌های اخیر به تجارت نیز مشغول بوده است.
سید حسین عالمی بلخی و محمدهاشم زارع، معاونان اول و دوم آقای شیرزی در انتخابات ریاست جمهوری هستند.
[↑] محمدداوود سلطان‌زوی
محمدداوود سلطان‌زوی، متولد سال ۱۹۵۳ در ولایت غزنی است. آقای سلطان‌زوی مدتی در کشور آلمان زندگی کرده است و از قوم پشتون است.
او در دور قبلی مجلس نمایندگان افغانستان به‌عنوان نماینده ولایت غزنی به این مجلس راه یافت و به‌عنوان رییس کمیسیون اقتصادی مجلس نمایندگان کار کرد.
اما پس از آن‌که نتوانست وارد مجلس دوم شود، گردانندگی یک برنامه بحث به‌نام «داوود سلطان‌زوی» را در تلویزیون خصوصی طلوع بر عهده گرفت.
آقای سلطان‌زوی در سال‌های اخیر به‌عنوان صاحب‌نظر، حضور پررنگی در رسانه‌های داخلی و بین‌المللی داشته است. او قبلاً خلبان در شرکت هواپیمایی آریانای افغانستان بود.
[↑] محمدنادر نعیم
محمدنادر نعیم، نوه (نواسه) محمدظاهر، شاه سابق و برادرزاده محمدداوود خان، رییس جمهور سابق افغانستان است.
او بیشتر عمر خود را در بیرون از افغانستان سپری کرده است. در سال ۱۹۷۷ و یک سال قبل از کودتای ثور به‌رهبری حزب دموکراتیک خلق، به لندن رفت و آموزش‌های خود را در آن‌جا ادامه داد.
آقای نعیم در سال ۲۰۰۳ و پس از فروپاشی طالبان به افغانستان بازگشت و در همکاری با ظاهرشاه که آن زمان لقب بابای ملت را کسب کرده بود، در موقف‌های مختلف دولتی کار کرد.
با این حال، نادر نعیم در بیشتر از ده سال اخیر، عمدتاً بدور از فضای سیاسی، در بخش‌های تجارتی فعال بوده است. او اما در سال ۲۰۱۳ و قبل از ثبت نام به‌عنوان نامزد انتخابات ریاست جمهوری، به‌عنوان رئیس حرکتی به‌نام تحریک صدای مردم انتخاب شد.
آقای نعیم، تاج‌محمد اکبر و عزیزالله پیام را که هر دو چهره‌های کمتر شناخته شده در عرصه سیاسی در افغانستان هستند، به‌عنوان معاونان اول و دوم خود در انتخابات معرفی کرده است.
[↑] هدایت امین ارسلا
هدایت امین ارسلا ۶۸ ساله، پشتون و در کابل به‌دنیا آمده است.
او در دوران ریاست جمهوری حامد کرزی در دولت‌های موقت و انتقالی افغانستان عضویت داشت. در دور قبلی انتخابات ریاست جمهوری افغانستان به‌عنوان نامزد انتخابات ریاست جمهوری این کشور با حامد کرزی رقابت کرد، ولی با کسب کمتر از سه هزار رای در ردیف سی‌ام قرار گرفت.
در این انتخابات، ژنرال خداداد، وزیر پیشین مبارزه با مواد مخدر افغانستان و صفیه صدیقی، عضو سابق مجلس نمایندگان، معاونان اول و دوم آقای ارسلا هستند.
هدایت امین ارسلا لیسه (دبیرستان) را در کابل خواند و آموزش‌های عالی را در دانشگاه الینویز جنوبی در آمریکا در رشته اقتصاد به پایان رساند. آقای ارسلا مدرک دکتری خود را هم در همین رشته از دانشگاه جورج واشنگتن به‌دست آورد.
او در سال ۱۹۶۹ به‌عنوان نخستین افغان کارمند بانک جهانی شد و ۱۸ سال در این بانک کار کرد.
آقای ارسلا در سال ۱۹۸۷ از کار در بانک جهانی دست کشید و به صفوف مجاهدین پیوست. در سال‌های ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۲ آقای ارسلا به وزارت مالیه (دارایی) دولت مجاهدین در پاکستان منصوب شد.
در سال ۱۹۹۳ آقای ارسلا عهده‌دار وزارت خارجه در دولت مجاهدین در کابل شد اما برای مدت کوتاهی در این سمت باقی ماند.
بعد از سقوط طالبان هدایت امین ارسلا در اجلاس بن به‌عنوان وزیر تجارت و معاون رئیس اداره موقت به رهبری حامد کرزی معرفی شد.
بعد از برگزاری لویه‌جرگه اضطراری که در آن لویه‌جرگه حامد کرزی را برای دو سال به‌عنوان رئیس دولت انتقالی برگزیدند، هدایت امین ارسلا در کابینه جدید آقای کرزی عهده‌دار وزارت مالیه شد.
آقای ارسلا در کابینه حکومت منتخب آقای کرزی راه نیافت، اگرچه حامد کرزی آقای ارسلا را به‌عنوان «وزیر ارشد» به مجلس نمایندگان معرفی کرد اما مجلس نمایندگان به‌دلیل این‌که چنین پستی در قانون اساسی افغانستان پیش‌بینی نشده است او را رد کرد.
اما آقای ارسلا با وجود نظر مخالف مجلس نمایندگان، به‌کار خود به‌عنوان «وزیر ارشد» ادامه داد. آقای ارسلا اگرچه سمت اجرایی نداشت ولی در نشست‌های هفتگی کابینه شرکت می‌کرد.
بعد از انتخابات نیز کرزی او را به‌عنوان وزیر ارشد خود اعلام کرد.[۱]
[↑] يادداشت‌ها
يادداشت ۱: اين مقاله برای دانشنامهی آريانا توسط مهدیزاده کابلی ارسال شده است.
[↑] پی‌نوشت‌ها
[۱]- نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۹۳ افغانستان، وب‌سایت فارسی بی بی سی (بخش افغانستان): چهارشنبه ٢٠ نوامبر ٢٠۱٣ - ٢۹ آبان ۱٣۹٢
[↑] جُستارهای وابسته
□
□
□
[↑] سرچشمه‌ها
□ وب‌سایت فارسی بی بی سی (بخش افغانستان)
