جستجو آ ا ب پ ت ث ج چ ح
خ د ذ ر ز ژ س ش ص ض ط ظ
ع غ ف ق ک گ ل م ن و ه ی

۱۳۹۲ آذر ۲, شنبه

داوید بن گوریون

از: دانشنامه‌ی آریانا

فهرست مندرجات

[اسراییل][نخست‌وزیرهای اسراییل]


ديويد بن گورين (به عبری: דָּוִד בֶּן-גּוּרִיּוֹן‎؛ به انگلیسی: David Ben-Gurion) (زادۀ ۱۸۸٦ م - درگذشتۀ ۱۹۷۳ م)، اولین نخست‌وزیر کشور اسراییل بود[۱]. همچنین، وی رئیس کمیته اجرایی آژانس یهود و رهبری اقدامات سیاسی نظامی صهیونیست‌ها در فلسطین زیر قیومیت انگلستان را با هدف تشکیل کشور اسراییل را به‌عهده گرفت و همین‌طور نیز با گروه‌های شبه نظامی اشترن و ارگون و با سازمان هاگانا همکاری می‌کرد[٢].


[] زندگی‌نامه

داوید بن گوریون، در ۱٦ اکتبر ۱۸۸٦ میلادی، در شهر کوچکی (پوینسک = Płońsk) در لهستان، که در آن‌زمان بخشی از امپراتوری روسیه بود، به‌دنيا آمد[٣]. پدر او، آویگدور گرون (Avigdor Grün)، وکیل و رهبر جنبش «هووی زیون» (Hovevei Zion = عـاشــقان صــهیون) بـود. مـادرش، شــاینـدل (Scheindel) نام داشت و زمانی که داوید هنوز ۱۱ ساله بود، درگذشت. در ۱۴ سالگی، او و دو دوستش با تشکیل یک باشگاه جوانان، به ترویج مطالعۀ زبان عبری و مهاجرت به سرزمین مقدس پرداختند.[۴] در سال ۱۹٠۵، به‌عنوان یک دانشجو در دانشگاه ورشو، به حزب سوسیال دموکرات کارگران یهودی «پوال صهیون» (Poale Zion) پیوست[۵] و دو بار، در طول انقلاب روسیه، در همان‌سال دستگیر شد[٦].

در واقع، ریشه‌های ضد یهودی در محل زندگی‌اش او را به جنبش صهيونيسم نزديک کرد و تحت تأثير اهداف اين ايدئولوژی، در سال ۱۹٠٦ به فلسطين تحت حکومت امپراتوری عثمانی رفت[٧].

در سال ۱۹۱۵، او به‌علت فعاليت‌های ملی‌گرايانه و سوسيالیستی‌اش از فلسطين اخراج شد و در نيوريورک اقامت گزيد؛ جایی‌که خود را تماماً وقف صهیونيسم کرد. ايدئولوژی‌ای که برای او در یک چيز خلاصه می‌شد: «فتح ارض موعود توسط کارگران یهودی.»

در زمان خروج نيروهای بريتانيايی از فلسطين و متعاقب آن تقسيم فلسطين به‌دو کشور يهود و عرب، از سوی شورای عمومی سازمان ملل، بن گورين رياست موقت سازمان صهيونيست جهانی را برعهده داشت که مدت نيم قرن از زمان تأسیس، عمده‌ترين هدفش تشکیل کشوری مستقل برای يهوديان جهان بود.

سرانجام با پیروزی اسراییلی بر اعراب در جريان جنگی داخلی، در ۱۴ مه ۱۹۴٨ بن گورين رسماً موجوديت کشور اسرایيل را اعلام کرد و در پی آن در سال ۱۹۴۹ به‌عنوان اولين نخست‌وزير اين کشور تازه تأسیس، قدرت را در دست گرفت[٨].

او در سال ۱۹۵٣، از مقامش کناره گرفت، اما دو سال بعد، ابتدا در سال ۱۹۵۵ به‌عنوان وزیر دفاع اسراییل انتخاب شد[۹] و سپس، دوباره رياست دولت را بر عهده گرفت و اين پست را تا سال ۱۹٦٣ در اختيار داشت. او در سال ۱۹٧٠ در سن ٨۴ سالگی خود را بازنشسته کرد.

متحد کردن نيروهای نظامی و تشکيل ارتش، عمليات فرش پرنده (انتقال یهوديان يمنی به اسرایيل) و حمله به مصر و جنگ صحرای سينا در پی ملی‌شدن کانال سوئز از سوی جمال عبدالناصر، رئيس جمهور مصر، از جمله رخدادهای مهمی است که در طول زمامداری او در اسرایيل رخ داد[۱٠].

هم‌چنين در اوايل تأسيس اسرایيل، کنست که اکثريت آن در اختيار حزب چپگرای ماپای[۱۱] به‌رهبری بن گورین بود، تصويب کرد که يهوديان از سراسر جهان می‌تواند به اين کشور مهاجرت کنند و به تابعيت آن در آيند. تصميمی که نتيجه آن افزايش جمعيت اين کشور نوپا بود که خیلی زود دشمن شماره یک کشورهای عرب خاور ميانه شد[۱٢].

در نهایت داوید بن گوریون، در اول دسامبر ۱۹۷۳ میلادی، درگذشت[۱٣]. او همواره عقیده داشت که باید بیابان نگب که قسمت اعظم خاک اسراییل را تشکیل می‌دهد، به‌تدریج آباد گردد و بخشی از جمعیت کشور به آن نقطه انتقال یابد و خود نیز محل سکونت خویش را، در سال‌های آخر عمر، در صحرای نگب انتخاب کرد و طبق وصیتش در همان‌جا به‌خاک سپرده شد. از این‌رو، دانشگاهی که در شهر بئرشبع برپا گردید، دانشگاه بن گوریون نام گرفت[۱۴].

گفته می‌شود، وی عاشق زبان‌های خارجی و یادگیری آن‌ها بود و به زبان‌های: عبری، روسی، ییدیش (عبری-آلمانی) فرانسوی، آلمانی، انگلیسی، و تاحدی ایتالیایی گفتگو می‌کرد. ضمناً وی قادر به خواندن متون یونانی، اسپانیایی و تا اندازه‌ای عربی نیز بود[۱۵].


[] يادداشت‌ها


يادداشت ۱: اين مقاله برای دانش‌نامه‌ی آريانا توسط مهدیزاده کابلی برشتۀ تحرير درآمده است.



[] پيوست‌ها

پيوست ۱:
پيوست ٢:
پيوست ۳:
پيوست ۴:
پيوست ۵:
پيوست ۶:



[] پی‌نوشت‌ها

[۱]- داوید بن گوریون، از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
[٢]- همان‌جا
[٣]- David Ben-Gurion, From Wikipedia, the free encyclopedia
[۴]- همان‌جا
[۵]- همان‌جا
[٦]- همان‌جا
[٧]- پوريا ماهرويان، شرح حال پنج نخست وزیر اسرائیل، وب‌سایت فارسی بی بی سی: دوشنبه ٢۱ مه ٢٠٠٧ - ٣۱ اردیبهشت ۱٣٨٦
[٨]- همان‌جا
[۹]- ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد (فارسی)
[۱٠]- پوريا ماهرويان، پیشین
[۱۱]- اين حزب بعدها با تغييراتی جزئی با نام حزب کارگر وارد صحنه سياسی اسراییل شد که همواره يکی از قوی‌ترين احزاب در اسرایيل بوده است.
[۱٢]- پوريا ماهرويان، پیشین
[۱٣]- ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد (انگلیسی)
[۱۴]- ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد (فارسی)
[۱۵]- همان‌جا



[] جُستارهای وابسته







[] سرچشمه‌ها

وب‌سایت فارسی بی بی سی
ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد



[] پيوند به بیرون

[۱ ٢ ٣ ۴ ۵ ٦ ٧ ٨ ٩ ۱٠ ۱۱ ۱٢ ۱٣ ۱۴ ۱۵ ۱٦ ۱٧ ۱٨ ۱۹ ٢٠]