گفتگو از: علی سلیمی
تامین امنیت از برنامه‌های مهمی است که تمامی نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری افغانستان روی آن تاکید می‌کنند، اما هر یک از آنها راه حل‌های خاص خودشان را در این زمینه دارند.
میرویس یاسینی، از نامزدهای ریاست جمهوری می‌گوید که مردم باید سلاح داشته باشند تا خودشان در تامین امنیت شان سهم بگیرند.
او می‌گوید با تطبیق قانون در افغانستان می‌توان از پیوستن افراد بیشتر به گروه طالبان و دیگر گروههای مسلح مخالف دولت جلوگیری کرد.
- آقای یاسینی با شعار "تغییر" و "نجات" وارد مبارزات انتخاباتی شده و علی سلیمی در ابتدای یک گفتگوی اختصاصی بی‌بی‌سی با آقای یاسینی، از او پرسیده که نجات از چه چیزی و تغییر برای رسیدن به چه چیزی؟
■ تغییر وضع کنونی. می‌خواهم از حالت کنونی که مردم را تهدید می‌کند، عدالت وجود ندارد، مصونیت وجود ندارد، سر و مال و جان مردم ما در امان نیست، این وضع تغییر کند و ما مردم خود را نجات دهیم.
- راهکار شما برای برون رفت از وضع فعلی چیست؟
■ ساختن یک تیم شایسته، ساختن یک تیم متعهد، ساختن تیمی که از خود فداکاری نشان دهد، کارهایش در برابر مسولیت‌هایش شفاف باشد و چیزی از مردم پنهان نداشته باشد.
- فکر می‌کنید که یافتن چنین افرادی در تیم شما یا خارج از آن کار آسانی است؟
■ ضروری نیست که تیم فعلی ما برای پیش بردن کارها در افغانستان کافی باشد. ما می‌توانیم برای پیشرد کارها از کسانی که در تیم من نیستند، اما شخصیت‌های متعهد و مستعد هستند استفاده کنیم.
- آقای یاسینی شما در گذشته رئیس اداره مبارزه با مواد مخدر بودید، از نظر شما روند مبارزه با مواد مخدر در چند سال گذشته چگونه بوده؟
■ در سالهای ١٣۸٣ و ١٣۸۴ که من رئیس اداره مبارزه با مواد مخدر بودم گراف کشت خشخاش در افغانستان ٢٠–٢٣ درصد کاهش یافته بود. بعد از آن دوره موضوع شکل دیگری به خود گرفت. کشت خشخاش در افغانستان افزایش یافت.
- اما بعدا یک وزارت برای مبارزه با مواد مخدر تأسیس شد که شما معاون آن بودید. فکر نمی‌کنید که خودتان هم در این ناکامی‌ها و مشکلات نقش دارید؟
■ من معین (معاون) بودم و جناب وزیر صاحب مسولیت اساسی را به دوش داشت. به همین علت من از وزارت استعفا دادم و رفتم به پارلمان که با ملت خود باشم.
- یعنی وزیر حرف شما را نمی‌شنید؟
■ اصلا حرف شنیدن در آنجا مطرح نبود.
- اگر شما به قدرت برسید، طرح‌های خودتان برای مبارزه با مواد مخدر و از بین بردن آن چیست؟
■ دهقانان ما باید معیشت بدیل داشته باشند. اداره تنفیذ قانون باید شفاف و متعهد باشد، اداراتی که دست اندرکار مبارزه با مواد مخدر هستند، باید از فساد پاک شوند.
- موضوع مهم دیگر امنیت در افغانستان است. طرح شما برای تامین امنیت در کشور چیست؟
■ ایجاد ارگانهای موثر. ایجاد ارگانهای مستعد و کارا. گماشتن افراد متخصص، متعهد و با تقوا در راس ارگانهای امنیتی کشور. در کل مردمی سازی امنیت. ریش سفیدان، علمای کرام، جوانها و تمام اتباع کشور عزیز ما باید در تامین امنیت سهم داشته باشند.
- منظورتان از مردمی سازی امنیت چیست؟
■ مردم باید احساس کنند که حکومت خادم آنهاست. بنابراین حفاظت و نگهداری از آن را وظیفه خودشان بدانند. قراء و قصبات باید توسط خود مردم حفاظت شود. علما و متنفذین باید در این زمینه نقش تبلیغاتی داشته باشند و حتی مردم باید در این زمینه نقش فیزیکی داشته باشند تا قراء و قصبات خودشان را از هجوم مخالفین مسلح و باندهای تبهکار حفاظت کنند.
- اما لازمه نقش فیزیکی مردم در تامین امنیت این است که آنها سلاح داشته باشند؟
■ ما هیچ وقت نمی‌توانیم مردم افغانستان را غیر مسلح کنیم. من حتی در فکر قانونی شدن مسلح بودن مردم افغانستان هستم و یک مثال واضح در این زمینه ایالات متحده آمریکاست.
- فکر نمی‌کنید که پراکنده بودن سلاح در دست مردم باعث افزایش نا امنی‌ها شود و زمینه پیوستن افراد بیشتری را به گروههای شبه نظامی فراهم کند؟
■ من روی این موضوع فکر می‌کنم و در صورت قانون گذاری قوی و منظم در کشور می‌توانیم به مردم اجازه بدهیم که سلاح داشته باشند.
- آیا شما آماده اید که در صورت پیروزی در انتخابات با طالبان و دیگر گروهها مسلح مخالف دولت مذاکره کنید؟
■ من معتقدم که گفتگوی واقعی با گروههای مسلح مخالف دولت حتمی و ضروری است. لیکن با کی، در کجا و توسط چه کسی. این کار باید توسط یک تیم قوی صورت بگیرد.
- آیا شما کسی از رهبران درجه اول یا درجه دوم گروه طالبان را می‌شناسید که با آنها تماس گرفته و مذاکره جدی را با آنها شروع کنید؟
■ من شناخت ندارم. لیکن مطمئنم وقتی که کار به اهل کار سپرده شود، شناخت هم پیدا می‌شود.
- نظر شما در مورد حضور نیروهای خارجی در افغانستان چیست؟
■ تا زمانی که یک حکومت مستحکم در افغانستان بوجود نیامده، حضور نیروهای خارجی را در خاک خودمان ضروری می‌دانم.
- برای چند سال؟ آیا معتقد به یک جدول زمانی برای حضور این نیروها در کشور هستید؟
■ نخیر. سخن من این است که تا زمان بوجود آمدن یک حکومت قوی و اعاده امنیت کلی در افغانستان حضور آنها لازم است. پس از آن می‌توان جدول زمانی برای حضور این نیروها در کشور تعیین کرد.
- اگر مخالفین مسلح شرط مذاکره با شما را خروج نیروهای خارجی از کشور تعیین کنند، در آن صورت چه خواهید کرد؟
■ اگر شرط به قیمت از بین بردن مردم و کشور افغانستان باشد، اگر شرط به قیمت از بین بردن قانون اساسی باشد، اگر شرط به قیمت از بین بردن روند دموکراسی و سیستم موجوده باشد من فکر نمی‌کنم که برای هیچ افغانی قابل قبول باشد.[
۱]
پی‌نوشت‌ها
جُستارهای وابسته
منابع
<برگشت به بالا><گفت و گو و نظر کاربران در بارهٔ مقاله>
