از اسماعیل خان، به‌عنوان یکی از مقتدرترین چهره‌های جهادی افغانستان یاد می‌شود که نفوذ گسترده‌ای در زادگاه خود، ولایت هرات در غرب افغانستان دارد.
حامیان اسماعیل خان، از او به‌عنوان "امیر" یاد می‌کنند و به پیرویی از تصامیم و فیصله‌هایش در مورد مسایل کشوری، به شدت پابند هستند.
اسماعیل خان در سال ١٩۴٦ میلادی در ولسوالی شیندند ولایت هرات، در غرب افغانستان به دنیا آمد و مکتب را در شهر هرات به پایان رساند.
او پس از آن وارد دانشگاه نظامی کابل شد و آموزش‌های عالی خود را در رشته توپچی در این دانشگاه تکمیل کرد.
او عروسی کرده و پنج فرزند – سه پسر و دو دختر – دارد.
مخالفت مسلحانه
اسماعیل خان پس از تکمیل آموزش عالی خود در رشته نظامی، در فرقه/ لشکر هفده هرات آغاز به کار کرد. اما چند ماه پس از ورود ارتش شوروی سابق به هرات، در سال ١٩٧٩، به مخالفت مسلحانه با این نیروها شروع کرد.
او پس از آن به یکی از فرماندهان جهادی تبدیل شد که تا خروج شوروی سابق از افغانستان - حدود یک دهه بعد - کماکان علیه این نیروها می‌جنگید.
اسماعیل خان پس از خروج شوروی از افغانستان، کنترول هرات را به عهده گرفت.
اما هجوم گروه طالبان به هرات منجر به سقوط این ولایت به دست طالبان و فرار اسماعیل خان به ایران شد.
شش سال اسارت
اسماعیل خان حدود چهار ماه بعد، از ایران دوباره به افغانستان باز گشت و در ولایت بادغیس در غرب این کشور، به مبارزه علیه طالبان پرداخت.
در همین زمان بود که اسماعیل خان، در غورماچ ولایت فراه، به اسارت گروه طالبان درآمد و شش سال در اسارت این گروه ماند.
در این مدت، احمدشاه مسعود، فرمانده ارشد جبهه ضد طالبان، تلاشهایی را برای رهایی اسماعیل خان طالبان انجام داد اما طالبان حاضر نشدند در مورد رهایی او "معامله" کنند.
با این حال، یک سال قبل از فروپاشی رژیم طالبان در افغانستان، اسماعیل خان موفق شد، در همکاری با شماری از اعضای گروه طالبان، از زندان قندهار فرار کند.
اسماعیل خان شب هنگام از زندان طالبان بیرون شد و از طریق ولایت هلمند افغانستان، به ایران رفت.
او دوباره از ایران به ولایت غور افغانستان باز گشت و به جبهه متحد ضد طالبان پیوست، و تا زمان فروپاشی این گروه در افغانستان، علیه آنها جنگید.
والی مقتدر
اسماعیل خان پس از فروپاشی رژیم طالبان و ایجاد دولت به رهبری حامد کرزی در افغانستان، دوباره والی هرات شد و به بازسازی گسترده این ولایت آغاز کرد.
در این سالها هرات به شهری تبدیل شد که بازسازی در آن کاملا محسوس بود.
در شرایطی که کابل، پایتخت افغانستان برق کافی برای روشن کردن خانه‌های خود نداشت، هرات از انرژی بیست و چهار ساعته برق برخوردار بود، خیابانهای شهری آن با چراغهای ترافیکی مجهز شده و محلات ویژه برای تفریح خانواده‌ها فراهم بود.
بسیاری‌ها ادعا می‌کنند که پس از فروپاشی طالبان، هرات به شکل مستقلانه از سوی "امیر" اسماعیل خان رهبری می‌شده است.
گمرک هرات یکی از منابع مهم در آمد دولتی در اختیار او بود. شماری از مقام‌های دولتی مدعی اند که اسماعیل خان، حاضر نبود درآمد گمرکی این ولایت را به مرکز افغانستان منتقل کند.
با این حال، اسماعیل خان، برای بسیاری از هراتی‌ها چهره محبوبی به شمار می‌رود.
از امارت هرات به وزارت پایتخت
برکناری اسماعیل خان از سمت ولایت هرات و آوردن او به کابل از سوی حکومت حامد کرزی، اعتراض‌های گسترده‌ای را در هرات به همراه داشت که در نتیجه آن چندین نفر کشته شدند.
آقای کرزی برای برقراری آرامش دوباره در هرات مجبور شد از اسماعیل خان درخواست کند که مردم را به آرامش دعوت کند؛ موضوعی که به نظر بسیاری، حاکمیت دولت مرکزی افغانستان را در هرات زیر سوال برد و جایگاه ویژه اسماعیل خان را در این ولایت نشان داد.
آقای کرزی در عوض ولایت هرات، پست وزارت انرژی و آب را در کابینه خود به اسماعیل خان پیشنهاد کرد.
اسماعیل خان اگرچه از آن زمان تا حالا وزیر انرژی افغانستان است اما نفوذ خود را در میان مردم هرات، کماکان حفظ کـرده اســت و در هـرات هنـوز او را " امیــر" خواننــد.[۱]
جُستارهای وابسته
منابع
<برگشت به بالا><گفت و گو و نظر کاربران در بارهٔ مقاله>
