فهرست مندرجات
در ٢٧ نوامبر ٢٠٠١ برابر با ١۴ مهر ماه ١٣٨٠ کنفرانسی در منطقه پترزبورگ - بن در کشور آلمان برگزار گرديد که به کنفرانس بن شهرت یافت.[۱] در اين کنفرانس که مشخص‌کننده سرنوشت آینده افغانستان بود، نمايندگان گروه‌های مختلف افغانی، زیر نظر اخضر ابراهيمی، نماینده خاص سازمان ملل در امور افغانستان، به گفت‌وگو پرداختند.
در اين نشست که به مدت ۹ روز ادامه یافت، مواردی همچون زمان‌بندی دوره حکومت انتقالی و اعضای کابينه، چگونگی انتخاب نمایندگان لويه جرگه، نيروهای مسلح (اردوی ملی) و کمک‌های کشورهای ٦+٢ و جامعه جهانی و در بازسازی افغانستان مشخص شد.
[↑] شرکت‌کنندگان
در کنفرانس بن نمايندگان گروه‌های مختلف افغانی: ۱۱ نماينده از جانب جبهه متحداسلامی افغانستان (مجاهدين فارسی‌زبان شامل: يونس قانونی، حاجی عبدالقدير، عباس کريمی، عارف نورزی، حسين انوری، مصطفی کاظمی، محمد ناطقی، محمدقسیم فهيم، خانم آمنه افضلی، عبدالله عبدالله و ميرويس)، ۹ نماینده از جانب جريان صلح روم (طرفداران ظاهرشاه، پادشاه سابق افغانستان، شامل: عبدالستار سيرت، عزيزالله واصفی، هدايت امين ارسلا، محمداسحق نادری، زلمی رسول، محمدامين فرهنگ، مصطفی طاهری، خانم سيما ولی، خانم رنا منصوری)، ٣ نماینده از جانب جريان صلح قبرس (مجاهدين مورد حمايت ايران، سيد اسحاق گيلانی، همايون جرير داماد حکمتيار و ...)، ٣ نماینده از جانب جريان صلح پشاور (انورالحق احدی و دو نفر از گروه استاد سياف) به همراه ۴۴ مشاور زير نظر اخضر ابراهيمی نماينده سازمان ملل در امور افغانستان به همراه نمايندگان کشورهای ٦+٢ شرکت جستند و در مورد ساختار و چگونگی تشکيل دولت جديد افغانستان به بحث و گفتگو نشستند.
[↑] گفت‌وگوها و نتایج
در نخستين روزهای این نشست، در مورد رياست دولت انتقالی گفت‌وگو شد که در ابتدا پروفسور ربانی در مورد ادامه رياست جمهوری خود و عدم انصراف واکنش سخت نشان داد و حاضر به ترک مفام خود نبود. در ادامه کنفرانس با فشار کشورهای ٦+٢ استاد ربانی ترک اين مقام را به شرط آن که رييس جمهور از ميان مجاهدين تاجيک‌تبار انتخاب گردد، پذیرفت. اما نمایندگان آمريکا و پاکستان این پيشنهاد را رد کردند. در مقابل مجاهدين هم با بازگشت حکومت سلطنتی مخالفت نمودند. در اين ميان خواسته‌های قومی نيز هیمه‌ی بر آتش افروخته شده بود. سرانجام با پس از گفتگوهای بسيار پروفسور عبدالستار سيرت و حامد کرزی نامزد احراز رياست دولت انتفالی شدند:
در رای‌گيری پروفسور سيرت بيشترين رای را به‌دست آورد اما در اثر فشار نمایندگان مجاهدین انصراف خود را به نفع کرزی، رقيب نه‌چندان سرشناس خود، اعلام داشت.
پس از انتخاب کرزی به رياست دولت، مطابق ساختار توافق شده، اعضای کابينه با ترکیب آتی برگزیده شدند:
پشتون‌ها ۱۱ عضو، تاجيک‌ها ٨ عضو، هزاره‌ها (شيعيان) ۵ عضو، ازبک‌ها ٣ عضو ساير اقوام ٢ عضو. دولت انتقالی شامل ۵ نفر معاون رئیس دولت و ٢٣ نفر عضو کابينه بود که در اين ميان وزرای کشور، امور خارجه و دفاع ملی از ميان جبهه متحد شمال انتخاب گردیدند و مارشال فهيم معاون اول رييس دولت گماشته شد.
[↑] اعضای دولت انتقالی
اعضای دولت انتقالی که در کنفرانس بن براساس توافقات گروهی معدودی از افغان‌ها گماشته شدند، عبارت بودند از:
- حامد کرزی رئيس دولت انتفالی
معاونين عبارت اند از:
- سيما ثمر (معاون رئیس دولت در امور زنان - نماينده روم)
- ژنرال محمدقسيم فهيم (معاون رئیس دولت در امور دفاع - نماينده جبهه متحد)
- حاجی محمد محقق (معاون رئیس دولت در امور برنامه‌ريزی - ائتلاف شمال)
- هدايت امين ارسلان (معاون رئیس دولت در امور اقتصادی - نماينده روم)
- شاکر کارگر (معاون رئیس دولت در امور آب و برق).
اعضای کابینه عبارت بودند از:
- دکتر عبدالله عبدالله (وزیر امور خارجه - نماينده جبهه متحد)
- ژنرال سهيلا صديقی (وزیر صحت عامه - نماينده مستقل)
- امين فرهنگ (وزیر بازسازی)
- حميد سلطانی (وزیر حمل و نقل)
- عباس کريمی (عبدالرحيم کريمی - وزیر عدليه)
- سيد حسين انوری (وزیر زراعت)
- انجنير عبدالرحيم (وزیر مخابرات)
- مصطفی کاظمی (وزیر تجارت)
- يونس قانونی (وزیر داخله - نماينده جبهه متحد)
- محمدعالم رزم (وزیر معادن و صنايع)
- عنايت الله نظری (وزیر امور مهاجرین و عودت کنندگان)
- عبدالله وردک (وزیر امور شهدا و معلولين)
- شريف فايض (وزیر تحصيلات عالی)
- استاد عبدالمالک انور (وزیر انکشاف و دهات)
- دکتر رحيم مخدوم (وزیر اطلاعات و فرهنگ)
- مولوی حنيف حنيف (وزیرامور حج و اوقاف)
- ژنرال محمد محمدی (وزیر فوايد عامه)
- دکتر عبدالرحمان (وزیر هوانوردی)
- امان‌الله زدران (وزیر امور سرحدات)
- ميرويس صادق (وزیر کار و امور اجتماعی)
- عارف نوری (وزیر صنايع خفيفه)
- سلطان حميد حامد (وزیر ترانسپورت)
- حاجی منگل حسين (وزیر امور آبياری)
[↑] :
[↑] :
[↑] :
[↑] :
[↑] :
[↑] :
[↑] :
[٢]
[٣]
[۴]
[۵]
[٦]
[٧]
[٨]
[۹]
[۱٠]
[۱۱]
[۱٢]
[۱٣]
[۱۴]
[۱۵]
[۱٦]
[۱٧]
[۱٨]
[۱۹]
[٢٠]
[٢۱]
[٢٢]
[٢٣]
[٢۴]
[٢۵]
[٢٦]
[٢٧]
[٢٨]
[٢۹]
[↑ ] يادداشت‌ها
يادداشت ۱: اين مقاله برای دانشنامهی آريانا توسط مهدیزاده کابلی برشتۀ تحرير درآمده است.
[↑] پيوست‌ها
پيوست ۱: از کنفرانس بن تا امروز (گزيده‌ای از گفتگوی عمر خطاب با دکتر زلمی خليل‌زاد)
پيوست ٢:
پيوست ۳:
پيوست ۴:
پيوست ۵:
پيوست ۶:
[↑] پی‌نوشت‌ها
[۱]- کنفرانس بن تقسيم افغانستان (قسمت اول): وبگاه hibod
[۲]-
[۳]-
[۴]-
[۵]-
[۶]-
[٧]-
[۸]-
[۹]-
[۱٠]-
[۱۱]-
[۱۲]-
[۱۳]-
[۱۴]-
[۱۵]-
[۱۶]-
[۱٧]-
[۱۸]-
[۱۹]-
[٢٠]-
[٢۱]-
[٢۲]-
[٢۳]-
[٢۴]-
[٢۵]-
[٢۶]-
[٢٧]-
[٢۸]-
[٢۹]-
[↑] جُستارهای وابسته
□
□
□
[↑] سرچشمه‌ها
□
□
□
□
[↑] پيوند به بیرون
□ [1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20]
□ [1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20]
□
[برگشت به بالا] [گفت و گو و نظر کاربران در بارهٔ مقاله]
