افغانستان و خطر زرد
فهرست مندرجات
[ايران و افغانستان] [دکتر محمود افشار]
اين مقاله نسبت به ترک‌ها کاملاً جانبدارانه نگاشته شده است و صرفاً ديدگاه دکتر محمود افشار يزدی را منعکس می‌کند. با چنین ديدگاه‌ها می‌بایست با احتیاط بسیار برخورد کرد.
البته اطلاعاتی که در قسمت پيوست‌ها ارائه می‌شود، آگاهی از ديدگاه‌های مختلف دربارۀ مطالب يک مدخل خاص است. مسئوليت این ديدگاه‌ها به عهده نويسندۀ يا نويسندگان آن است و نشر اين ديدگاه‌ها در دانشنامه به منزله تایید نظرات ارائه شده در آنها نیست.
[↑] افغانستان و خطر زرد
ايران و افغانستان اگر از حيث سياست دو مملکت و دو ملت مستقل را تشکيل می‌دهند، از حيث نژاد و زبان و روحاً و اخلاقاً يک خانواده بزرگ هستند و ما افتخار داريم بداشتن همسايگانی که با ما برادر و مهربان می‌باشند... برادری و دوستی و مصالح مشترک ملتين و دولتين افغان و ايران طوری است که به گمان نويسنده اين سطور خلل‌ناپذير بايد باشد؛ فقط چيزی که تا يک اندازه موجب نگرانی است نفوذ بی‌تناسب است که دولت عثمانی در افغانستان دارا شده است. همان‌طور که در فوق اشاره کرديم خطر زرد به همان اندازه که ايران را تهديد می‌کند، تهديد کننده افغانستان نيز می‌باشد. چه اولاً در قسمتی از افغانستان نيز مانند ايران زبان ترکی معمول است و ثانياً خطر تورانی خطر سياسی نيست که فقط ايران را تهديد کند، بلکه يک خطر نژادی است که تمام ملل ايرانی نژاد را (به‌معنای اعم) تهديد می‌نمايد. شايد ترک‌ها روزی برای اغفال افاغنه به آنها بگويند که اگر قسمتی از افغانستان برای تکميل وحدت ترک لازم است، آنها حاضرند از ممالک فارسی‌زبان ايران برای جبران نقصان به آنها بدهند. همچنان که شايد با ما هم همين حرف‌ها را بزنند که شما ايالت آذربايجان را به عثمانی بدهيد، عثمانی‌ها حاضرند که جبران آن را به ضرر افغانستان بنمايند! البته اگر چنين سياست‌هايی از طرف ترک‌ها تعقيب شود و به‌فرض آن که از طرف انگليسی‌ها نيز به ملاحظه سد بندی مقابل هجوم روس‌ها تقويت گردد، برای نفاق انداختن ميان دو ملت دوست و هم‌نژاد و همزبان است که منافع ملی آنها حکم به وحدت نظر و اشتراک مساعی می‌نمايد.
ايرانيان نهايت خوشوقتی را دارند که اعليحضرت امان‌الله خان پادشاه افغان به معيت آقای محمود خان طرزی وزير خارجۀ خود از مسافرتی که به خارج نموده و اينک به وطن بر می‌گردند، آخرين منزل‌شان ايران است. ما صميمانه مقدم‌شان را تبريک گفته منتظريم اوليای امور ما در اين مورد غفلت نکرده و روابط حسنه را بطور خيلی خصوصی بين دولتين تشييد نمايند، به‌نحوی که اگر خدای نخواسته در لندن يا انقره در زمينۀ سياست‌هايی که فوقاً اشاره کرديم طرح‌هايی ريخته شده خنثی گردد؛ زيرا همانطوری که مکرر نوشتيم خطرهای زرد و آبی ايران و افغانستان هر دو را تهديد می‌نمايد و هيچ‌يک از دو دولت نبايد فريفتۀ چرب‌زبانی‌هايی ديپلوماسی فريبنده بشوند. ملت ايران نيز بايد مقدم مهمان‌های محترم خود را گرامی داشته صميمانه پذيرايی نمايد.[۱]
[↑ ] يادداشت‌ها
يادداشت ۱: اين مقاله بخشی از رشته نوشته‌های شادروان دکتر محمود افشار يزدی زير عنوان خطرهای سياسی است که در ماهنامه آينده (جلد دوم، شماره ١٢) به نشر رسيده است.
[↑] پی‌نوشت‌ها
[۱]- افشار، محمود، افغانستان و خطر زرد، آینده، سال دوم، اسفند ١٣٠٦ - شماره ١٢، صص ٩٢٨ تا ٩٢٩
[↑] جُستارهای وابسته
□
□
□
[↑] سرچشمه‌ها
□ ماهنامه آينده
[برگشت به بالا] [گفت و گو و نظر کاربران در بارهٔ مقاله]
