- تغییر سطح آب دریاها
- اولین مهاجران
- سفر از راه دریا
- خلق یک فرهنگ
- تکامل انسان
- يادداشت‌ها
- پی‌نوشت‌ها
- جُستارهای وابسته
- سرچشمه‌ها
[پيدايش انسان] [تکامل انسان]
مطابق یک فرضیه علمی معاصر، سیر تکاملی نخستین میمون‌های انسان‌نما (اجداد انسان) در حدود ۴ میلیون سال پیش در آفریقا آغاز گردید. سپس، میل دگرخواهی مهاجرت این میمون‌های انسان‌نما را به آسیا و اروپا جایی که آنها تکامل خود را پی گرفتند، منتقل نمودند. آنهایی که در آفریقا باقی ماندند به روند تکامل خود ادامه دادند و به‌صورت انسانهای امروزی در آمدند و سرانجام آنها به همه نقاط جهان مهاجرت کردند و جای همه میمون‌های انسان‌نمای اولیه (hominids) را گرفتند.
مردم در حدود ۴٠٠٠٠ سال پیش برای اولین بار وارد استرالیا شدند. تا قبل از ٣٠٠٠٠ سال پیش آنها در سراسر قاره پراکنده شده بودند و از سرزمین‌های خطرناک عبور کرده بودند. چنین مهاجرتی در آن زمان می‌توانست همانند سفر بشر به کره ماه در قرن بیستم، اهمیت داشته باشد.
[↑] تغییر سطح آب دریاها
در بیشتر ۵/۱ میلیون سال گذشته، زمانی که سطح آب دریاها در دوران یخبندان، پایین بود، استرالیا از طریق خشکی به جزایر گینه نو و تاسمانی، متصل بود. اما حتی هنگامی که سطح آب دریاها در پایین‌ترین حد خود قرار داشت، هیچ گذرگاه زمینی که خاک استرالیا را به قاره آسیا وصل کند، وجود نداشت. این به آن معنی است که مردم از راه دریا و پیمودن حداقل ۹٠ کیلو متر (۵٦ مایل) در آبهای آزاد، وارد استرالیا شدند.
[↑] اولین مهاجران
به‌طور دقیق مشخص نیست که اولین مهاجران از کجا آمدند و در کجا ساکن شدند. احتمال می‌رود مردمی که در طول سواحل جزیره‌هایی مثل تیمور (Timor)، زندگی می‌کردند، دارای قایق‌هایی بودند که برای سفر در طول سواحل و دیدن جزایر نزدیک، آنها را مورد استفاده قرار می‌دادند. 
توانایی هومونیدها، میمون‌های انسان‌نما، در ساختن ابزار، شکار جانوران و جمع‌آوری غذا این موجودات را قادر ساخت تا بر سراسر جهان مسلط شوند
[↑] سفر از راه دریا
در فصول بارانی، بادهای موسمی شمال غربی به‌همراه امواج و جریان‌های دریایی، می‌توانستند یک کلک یا ناوگانی از کلک‌ها را به‌آسانی در امتداد خط افق به‌حرکت درآورند و ظرف مدت یک هفته، به سواحل شمالی استرالیا برسانند. تعداد مناسبی از انسان‌ها به‌طور تصادفی یا از روی طرح و نقشه قبلی، توانستند خود را به آنجا برسانند و زنده بمانند و نسل جدیدی بوجود بیاورند.
[↑] خلق یک فرهنگ
از آنجایی که استرالیا برای مدت طولانی با جهان خارج ارتباطی نداشت، دارای مجموعه‌ای منحصر به‌فرد از گیاهان و حیوانات بود که برای افراد تازه واردها بسیار ناآشنا می‌نمود. تازه واردان برای هماهنگی با محیط جدید و شرایط جوی متغیر دوران یخبندان، ابزارهای جدید ساختند. آنها، با ساختن بعضی از قدیمی‌ترین آثار هنری در جهان کنده‌کاری‌های برجسته بر روی صخره‌های پانارامیتی، واقع در جنوب استرالیا یک فرهنگ جالب توجه و پیچیده را خلق کردند. این مردم همچنین جزو اولین اقوامی بودند که مردگان خود را می‌سوزانند، و این امر نشان می‌دهد که آنها دارای اعتقادات مذهبی بودند.
[↑] تکامل انسان
باستان‌شناسان می‌توانند درباره تکامل انسان با مطالعه باقیمانده اسکلت‌های انسانهای نخستین، مطالب زیادی را کشف کنند. انسان در طول سیر تکاملی خود، به‌تدریج دارای جمجمه‌های بزرگتری شد. فک‌ها و دندان‌ها کوچکتر شدند و این به‌خاطر تغییر برنامه غذایی انسان بود. 
۱٠٦ م.س.پ ۴٠۴ م.س.پ[۱]
شواهدی دال بر وجود "استرالو پیته‌کوس" (میمون جنوبی) در جنوب و شرق آفریقا به‌دست آمده است استرالو پیته‌کوس دارای دو گونه مشخص - یکی با جثه‌ای لاغر و سبک و دیگری درشت اندام و سنگین وزن – می‌باشد هر دوی آنها دارای مغزی کوچک شبیه به مغز میمون، هستند هر دو گونه احتمالاٌ می‌توانند بر روی دو پایشان بایستند و راه بروند استرالو پیته‌کوس همچنین ابزارهای سنگی ابتدایی می‌سازند.
۲ م.س.پ – ۵/۱ م.س.پ
شواهدی مبنی بر وجود "هومو هبیلی" (انسان چالاک) در نواحی جنوبی صحرای شمال آفریقا به‌دست آمده است هومو هبیلی‌ها دارای مغزی بزرگ با حجمی در حدود ۵٠٠ تا ٨٠٠ سی سی (سانتیمتر مکعب) و دندان‌هایی نسبتاٌ کوچک هستند. این موجودات که نخستین ابزارساز واقعی محسوب می‌گردد قادر است دست‌های خود اشیا را به‌دقت جا به جا کند و بخوبی روی دو پایش باستد و راه برود.
۱٠٦ م.س.پ -۲۵٠٠٠٠ سال پیش
در این زمان "هومو ایرکتوس" (انسان راست قامت) احتمالاٌ در جاوه، چین و و نواحی شرقی و شمالی آفریقا و همچنین در اروپا زندگی می‌کرده است او یک ابزارساز ماهر و دارای مغزی به بزرگی ۱٠٠٠ سی سی (سانتیمتر مکعب) بوده، که مستقیم و روی دو پا راه می‌رفته در غارها زندگی می‌کرده حیوانات را شکار می‌کرده و به آتش تسلط پیدا کرده بود. امروزه اعتقاد بر آن است که هومو ایرکتوس اجداد مستقیم بشر امروزی و یا انسان نئاندرتال، بوده‌اند.
۱٠٠٠٠٠ سال پیش
قدمت فسیل‌های باقیمانده از نئاندرتال‌ها که در اروپا، خاورمیانه، شمال آفریقا و آسیا پیدا شده‌اند به این تاریخ باز می‌گردد. انسان نئاندرتال با هیکل کوتاه، ستبر و نیرومندش دارای مغز بزرگی به‌اندازه ۴۵٠/۱ سی سی بود. او مانند انسان امروزی راه می‌رفت و در غارها زندگی می‌کرد. و ابزارهای سنگی و نیزه‌های چوبی استفاده می‌کرد و احتمالاٌ مردگان خود را دفن می‌کرد (امروزه، نسل نئاندرتال نه به‌عنوان نیای بشر امروزی، بلکه تنها به‌عنوان یکی از اعقاب "هومو ایرکتوس" شناخته می‌شود). نخستین شواهد دال بر پیدایش بشر امروزی "هومو ساپینز ساپینز" (انسان هوشمند)، به این زمان باز می‌گردد. "هومو ساپینز ساپینز" در آفریقا همزمان با انسان نئاندرتال خاورمیانه، زندگی می‌کرد. اولین آثار هنری از این دوره باقی مانده است
۴۵٠٠٠-۳۵٠٠٠ سال قبل
انسان امروزی به اروپا قدم می‌گذارد.
۴٠٠٠٠ سال پیش
انسان امروزی به استرالیا قدم می‌گذارد.
۳۵٠٠٠ سال پیش
طبق مدارک باستان‌شناسی، انسان نئاندرتال در این تاریخ از روی کره زمین، محو می‌گردد.
۱۵٠٠٠ سال پیش
انسان امروزی در آمریکای شمالی حضور دارد.[٢]
[↑] يادداشت‌ها
يادداشت ۱: اين مقاله برای دانشنامهی آريانا توسط مهدی خراسانی ارسال شده است.
[↑] پی‌نوشت‌ها
[۱]- م-س-پ یعنی یک میلیون سال پیش
[۲]- انسانهای اولیه، دانشنامۀ رشد
[↑] جُستارهای وابسته
□ [1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20]
□
□
[↑] سرچشمه‌ها
□ برگرفته از: دانشنامۀ رشد
