- زندگی‌نامه
- افتخارات
- فیلم‌های او
- يادداشت‌ها
- پيوست‌ها
- پی‌نوشت‌ها
- جُستارهای وابسته
- سرچشمه‌ها
- پيوند به بيرون
[...] [...]
الیزابت تیلور (به انگلیسی: Elizabeth Taylor) (زادۀ ۱۹۳۲ م - درگذشتۀ ۲۰۱۱ م)، یکی از مشهورترین ستارگان سینما در قرن بیستم[۱]، و در دهه ۱۹٦۰ از موفق‌ترین و محبوب‌ترین هنرپیشه‌های هالیوود[٢] و برنده دو جایزه اسکار بود[٣].
[↑] زندگی‌نامه
الیزابت تیلور در ٢٧ فوریه ۱۹۳۲ در یک خانواده آمریکایی در لندن به‌دنیا آمد[۴]. او از کودکی با دنیای بازیگری آشنا شد، چرا که مادرش بازیگر تئاتر بود. پس از آنکه خانواده‌اش به‌دلیل جنگ در اروپا به آمریکا رفتند، استعدادش توسط گروهی که در لس آنجلس به‌دنبال چهره‌های جدید برای سینما می‌گشتند، کشف شد[۵].
اولین حضور سینمایی تیلور زمانی اتفاق افتاد که او ۹ ساله بود. هر چند زمانی گفته می‌شد که تیلور در ۶ سالگی یکی از گزینه‌های بازی در نقش بنی بلو باتلر در فیلم بر باد رفته بوده است[٦].
الیزابت تیلور پس از ایفای چند نقش اولیه در فیلم‌هایی مانند وِلوِت ملی مشهور شد. همزمان زندگی خصوصی او نیز پرحادثه شد. در سال ۱۹۵۰ بود که او نخستین ازدواجش را با جان کنراد نیکی هیلتون، هتلدار معروف، تجربه کرد.
ازدواجش با هیلتون ادامه نیافت. در سال ۱۹۵۲ تیلور با مایکل وایلدینگ ازدواج کرد که ۱۹ سال از او بزرگتر بود. الیزابت تیلور از او دو فرزند به‌دنیا آورد، مایکل و کریستوفر. 
تا سال ۱۹۵۷ الیزابت تیلور و مایکل وایلدینگ طلاق گرفته و تیلور یهودی شده بود تا بتواند با مایک تاد، تهیه کننده فیلم، ازدواج کند، ولی او یک سال بعد در حادثه سقوط هواپیمای شخصی‌اش کشته شد.
ارتباط بعدی تیلور با "ادی فیشر" خواننده بود. این ارتباط سبب رسوایی این خواننده شد زیرا که وی هنوز همسر "دبی رینولدز" بود. تیلور و فیشر در سال ۱۹۵۹ ازدواج کردند و در سال ۱۹۶۴ طلاق گرفتند.
الیزابت تیلور، در سال ۱۹۶۲، هنگامی که با ریچارد برتون [ریچارد برتن (۱۹۲۵–۱۹۸۴ میلادی) از بهترین بازیگران سینما و تئاتر بریتانیا بود. او برای آخرین بار در فیلم سینمایی "۱۹۸۴" ظاهر شد.] در فیلم کلئوپاترا همبازی شد، با وی رابطه عاشقانه برقرار کرد. تیلور می‌گوید: "ما پس از ملاقات در رم دیوانه‌وار عاشق هم شدیم. از آن پس اوقات زیادی با هم گذراندیم، اما متأسفانه نه به اندازه کافی."
از آنجا که هر دوی آنها همسر داشتند، رابطه عاشقانه آنها با انتقاد فراوان روبرو شد، و حتی واتیکان آنها را به شدت نکوهش کرد.
الیزابت تیلور و ریچارد برتن پس از جدایی از همسران خود، در سال ۱۹۶۴ با هم ازدواج کردند. این رابطه ده سال دوام داشت، هرچند با ماجراها و زیر و بم‌های فروان همراه بود.
آنها در سال ۱۹۷۴ طلاق گرفتند و پس از یک سال جدایی، در سال ۱۹۷۵ برای بار دوم با هم ازدواج کردند. این بار زندگی زناشویی آنها ۹ ماه بیشتر دوام نداشت و دوباره در سال ۱۹۷۶ از هم جدا شدند.[*]
او در سال ۱۹۷۶ دوباره ازدواج کرد؛ این بار با جان وارنر که در آن زمان فرمانده نیروی دریایی آمریکا بود و سپس سناتور جمهوریخواه شد. این ازدواج تا سال ۱۹۸۲ دوام آورد.
در پی تلاش برای ترک اعتیاد در کلینیک بتی فورد، تیلور اعلام کرد که با لری فورتنسکی که قبلا بیمار همان کلینیک بوده، ازدواج می‌کند. آنها پنج سال بعد طلاق گرفتند.
مخارج این عروسی حدود دو میلیون دلار بود
الیزابت تیلور در مجموع هشت بار ازدواج کرده است. او در سال ۱۹۹۵ از آخرین همسر خود طلاق گرفت.
در دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰، تیلور در فیلم‌های چندانی بازی نکرد ولی همچنان یک ستاره بزرگ ماند. او، به‌همراه جولی اندروز یک بازیگر دیگر، در سال ۱۹۹۹ از سوی ملکه بریتانیا به لقب دیم (Dame) مفتخر شد.
وی در سال‌های اخیر به‌خاطر کمبود نقش‌های سینمایی و افول ستاره‌گی‌اش به بازی در تئاتر و تلویزیون روی آورد و در نمایش موفق روباهان کوچک لیلین هلمن در برادوی بازی کرد و بعد در زندگی‌های خصوصی اثر نوئل کاورد در مقابل ریچارد برتون.
تا سال ۲۰۰۷، تیلور دیگر فعالیت هنری نداشت هر چند یک بار برنامه‌ای برای کمک به بیماران مبتلا به ایدز اجرا کرد.
در سال‌های بعد، تیلور با مایکل جکسون خواننده آمریکایی رابطه دوستانه پیدا کرد.
علاوه بر مبارزه با اعتیاد به الکل و مواد مخدر، الیزابت تیلور سال‌ها درگیر بیماری بود. او دو بار مجبور شد استخوان لگنش را جراحی کند، تومور مغزی داشت، بار دیگر دچار نارسایی ریوی و مشکلات قلبی و انحراف ستون فقرات هم داشت.
الیزابت تایلور در سن ٦۵ سالگی در پی ابتلا به یک سرطان بدخیم راهی بیمارستان و تحت سخت‌ترین عمل‌های جراحی قرار گرفت و بهبودی نسبی یافت. وی با وجود مشکلات فراوان جسمی، قوه‌ی طنز و شوخی و اعتماد به نفس‌اش را هرگز از دست نداد.
الیزابت تیلور، که سال‌ها به عوارض قلبی و تنفسی مبتلا بوده و آخرین بار در سال ۲۰۰۹ تحت عمل جراحی قرار گرفته بود، روز چهارشنبه ٢٣ مارس در سن ٧۹ سالگی در لس آنجلس درگذشت و یک روز پس از مرگش در قبرستانی بیرون از لس آنجلس به‌نام "فورست لان گلندل" که مدفن بسیاری از چهره‌های هالیوود است، به خاک سپرده شد.
از او دو دختر به‌نام‌های ماریا برتون کارسون و لیزا تاد تیوی، دو پسر به‌نام‌های کریستوفر و مایکل ولدینگ و ۱۰ نوه به‌جای مانده است.[+]
هر چهار فرزند تیلور هنگام مرگ بر بالین او حضور داشتند، یکی از فرزندان او، مایکل در مصاحبه‌ای پس از مرگ تیلور درباره او چنین گفت: "مادر من زن فوق‌العاده‌ای بود که در کمال احساسات، شوخ طبعی و عشق زندگی کرد". او در ادامه گفت: "هر چند فقدان او برای ما که او را از ته قلب دوست داشتیم، اتفاق ویرانگری است اما کمک‌های مداوم او به دنیای پیرامون ما، همواره برای‌مان الهام‌بخش خواهد بود".[*]
[↑] افتخارات
اليزابت تيلور در بيش از ۵۰ فيلم هنرنمايی کرد و پنج بار نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اصلی زن شد و دو بار - در سال ۱۹۶۰ با فيلم "باترفيلد ۸" و در سال ۱۹۶۶ با فيلم "چه کسی از ويرجينيا وولف میترسد" - برنده جايزه اسکار شد.[*] افزون بر این، او در سال ۱۹۹۳ جایزه بشردوستانه جین هرشولت را از آکادمی اسکار دریافت کرد.
گنجینه جوایز الیزابت تیلور، همچنین جوایزی از جمله یک جایزه بفتا، خرس نقره‌ای بهترین بازیگر از جشنواره برلین، جایزه گلدن گلوب و جایزه انجمن ملی نقد آمریکا را شامل می‌شود، به‌همین سان، باری، تیلور در سال ۱۹۹۵، نامزد تمشک طلایی بدترین بازیگر زن مکمل سال شده است.[*]
تیلور اولین بازیگر زنی بود که برای بازی در فیلم "کلئوپاترا"، در سال ۱۹۶۳، یک میلیون دلار دستمزد گرفت. گذشته از این، نشریه امپایر او را به‌عنوان هفتاد و دومین ستاره بزرگ تاریخ سینما برگزید.[همان‌جا]
[↑] فیلم‌های او
الیزابت تیلور با بازی در نقش اصلی فیلم "National Velvet" (کلارنس براون، ۱۹۴۴) در کنار میکی رونی به‌شهرت دست یافت و پس از آن در طیف متنوعی از فیلم‌های خوب بازی کرد، اوج کارنامه هنری تیلور در دهه‌های ۵۰ و ۶۰ رقم خورد، اوجی که با بازی در آثاری چون زنان کوچک (مروین لروی ، ۱۹۴۹) و پدر عروس (وینسنت مینه لی، ۱۹۵۰) آغاز شد و با تعداد زیادی از شاهکارهای آن دوران ادامه یافت.
فیلم‌هایی از قبیل مکانی در آفتاب (جرج استیونس، ۱۹۵۱)، غول (استیونس، ۱۹۵۶)، گربه روی شیروانی داغ (ریچارد بروکس، ۱۹۵۸)، ناگهان، تابستان گذشته (جوزف ال. منکیه ویتس، ۱۹۵۹) ، باترفیلد ۸ (دانیل مان، ۱۹۶۰)، کلئوپاترا (جوزف ال. منکیه ویتس، ۱۹۶۳)، چه کسی از ویرجینیا ولف میترسد؟! (مایک نیکولز، ۱۹۶۶) و انعکاس در چشمان طلایی (جان هیوستن، ۱۹۶۷)
تیلور همچنین در فیلم‌های مطرحی از جوزف لوزی، مایکل کورتیز، جک کانوی، استنلی دانن، ویلیام دیترله، فرانکو زفیرلی و جرج کیوکر را داشت. در کارنامهٔ هنری این هنرمند سرشناس، فیلم‌هایی زیر ثبت هستند.
- The Taming of the Shrew (1967)
- Who's Afraid of Virginia Woolf?
- Cleopatra (1963)
- Suddenly, Last Summer (1959)
- Cat on a Hot Tin Roof (1958)
- Giant (1956)
- Ivanhoe (1952)
- A Place in the Sun (1951)
- Father of the Bride (1950)
- Little Women (1949)
- Jane Eyre (1944)
- Lassie Come Home (1943)
[٧]
[٨]
[۹]
[۱٠]
[۱۱]
[۱٢]
[۱٣]
[۱۴]
[۱۵]
[۱٦]
[۱٧]
[۱٨]
[۱۹]
[٢٠]
[٢۱]
[٢٢]
[٢٣]
[٢۴]
[٢۵]
[٢٦]
[٢٧]
[٢٨]
[٢۹]
[٣٠]
[٣۱]
[٣٢]
[٣٣]
[٣۴]
[٣۵]
[٣٦]
[٣٧]
[٣٨]
[٣۹]
[۴٠]
[۴۱]
[۴٢]
[۴٣]
[۴۴]
[۴۵]
[۴٦]
[۴٧]
[۴٨]
[۴۹]
[↑] يادداشت‌ها
يادداشت ۱: اين مقاله برای دانشنامهی آريانا توسط مهدیزاده کابلی تهیه و گردآوری شده است.
[↑] پيوست‌ها
پيوست ۱:
پيوست ٢:
پيوست ۳:
پيوست ۴:
پيوست ۵:
پيوست ۶:
[↑] پی‌نوشت‌ها
[۱]-
[۲]-
[۳]-
[۴]-
[۵]-
[۶]-
[٧]-
[۸]-
[۹]-
[۱٠]-
[۱۱]-
[۱۲]-
[۱۳]-
[۱۴]-
[۱۵]-
[۱۶]-
[۱٧]-
[۱۸]-
[۱۹]-
[٢٠]-
[٢۱]-
[٢۲]-
[٢۳]-
[٢۴]-
[٢۵]-
[٢۶]-
[٢٧]-
[٢۸]-
[٢۹]-
[۳٠]-
[۳۱]-
[۳۲]-
[۳۳]-
[۳۴]-
[۳۵]-
[۳۶]-
[۳٧]-
[۳۸]-
[۳۹]-
[۴٠]-
[۴۱]-
[۴۲]-
[۴۳]-
[۴۴]-
[۴۵]-
[۴۶]-
[۴٧]-
[۴۸]-
[۴۹]-
[↑] جُستارهای وابسته
□
□
□
[↑] سرچشمه‌ها
□
□
□
□
[↑] پيوند به بیرون
□ [1 2 3 4 5 6 7 8 [9] 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20]
□
□
[برگشت به بالا] [گفت و گو و نظر کاربران در بارهٔ مقاله]
