 |
|
فَرْج
فهرست مندرجات
◉ واژه‌شناسی
◉ آناتومی
◉ يادداشت‌ها
◉ پيوست‌ها
◉ پی‌نوشت‌ها
◉ جُستارهای وابسته
◉ سرچشمه‌ها
◉ پيوند به بيرون
کالبدشناسی بدن دستگاه تناسلی زن
فَرْج یا کُس (به انگلیسی: Vulva)، به بخش بیرونی اندام تناسلی زن گفته می‌شود[۱] که دارای قسمت‌های مختلفی است از آن جمله می‌توان به برجستگی عانه که با موهای شرمگاهی (زهار) پوشیده می‌شود، لب‌های کوچک، لب‌های بزرگ و چوچوله (کلیتوریس) که حساس‌ترین قسمت جنسی فرج است اشاره کرد[٢]. بخش درونی این اندام مهبل (Vagina) نام دارد[٣].
| ▲ | واژه‌شناسی |
فرج (جمع: فروج) واژهی عربی است که در زبان فارسی دری به‌معنای سوراخ، شکاف، سوراخ پس یا پیش آدمی، عورت زن، شرمگاه[۴] و کُس یا کوس آمده است که معادل واژهی انگلیسی «vulva» به‌کار می‌رود. واژهی وولوا بر گرفته از واژۀ لاتین قرون وسطا «volva» یا «vulva» است که به معنای «رحم یا اندام تناسلی زن». احتمالاً این واژه نیز از واژهی قدیمی لاتین «volvere» گرفته شده است که شبیه به کلمه‌ی سانسکریت «ulva» به‌معنای «رحم» است[۵].
در فقه اسلامی، واژۀ عربی «بُضع» بر «شرمگاه زن»، به لحاظ آن که از آن بهره جُسته می‌شود و نیز بر عقد نکاح به لحاظ سبب بودن آن برای حلّیت استمتاع (بهره جستن)، اطلاق شده است. از این عنوان، در کتاب‌های فقهی، در باب‌های حج، جهاد، صلح، عاریه، نکاح، طلاق، غصب و حدود سخن رفته است.[٦]
| ▲ | آناتومی |
اندام تناسلی زن از دو بخش خارجی و داخلی تشکیل شده است: دستگاه تناسلی اندام «فرج» (= Vulva) و اندام تناسلی داخلی «واژن» یا «مهبل» (= Vagina) نامیده می‌شود[٧].
ساختار تشریحی فرج (بخش بیرونی اندام تناسلی زن) عبارتند از: لب‌های کوچک، لب‌های بزرگ، تپه‌ی ونوس، چوچوله (کلیتوریس)، دهانه‌ی مهبل (واژن)، میاندوراه و هشتی[٨].
لب (Labia)، ساختار آناتومیک بخشی از دستگاه تناسلی زنان است که بخش عمده‌ی خارجی و قابل رویت فرج تشکیل می‌دهد. در اطراف فرج دو جفت لب وجود دارد: لب بیرونی یا لب بزرگ (labia majora) و لب کوچک (labia minora) که اغلب در زیر لب بیرونی پنهان است. لب‌های فرج، چوچوله و دهانه‌ی واژن و میزراه را احاطه کرده و محافظت از آن‌ها را انجام می‌دهد[۹].
تپه ونوس (Mons Veneris)، که بر گرفته از واژهی لاتین «hill of Venus» (به‌معنای: الهه عشق رومی) است، برآمدگی مدوری در جلو شرمکاه و انباشته از بافت چربی در زیر پوست است که «عانه» (استخوان شرمگاه که استخوان لگن را می‌سازد) یا محل رستنگاه موی در زیر ناف (زهار) را می‌پوشاند و بالاتر از لب‌های بزرگ و کوچک (Labia) قرار دارد. تپه‌ی ونوس، از لحاظ روابط جنسی در برخی از زنان بسیار حساس است و وظیفۀ محافظت از استخوان شرمگاه در برابر ضربه، به‌ویژه در زمان مقاربت جنسی را به‌عهده دارد[۱٠].
چوچوله یا خروسه (Clitoris)، اندام جنسی اسفنجی قابل تحریکی است که دارای رگ‌ها و اعصاب فراوان می‌باشد که فقط در زنان وجود دارد. بخش دکمه مانند و قابل رویت این اندام، نزدیک اتصال لب‌های کوچک به‌هم، در بالای خروجی پیشابراه و مهبل قرار دارد. می‌توان گفت چوچوله تحریک‌پذیرترین اندام جنسی در دستگاه تولید مثل زنان بوده و هنگام اوج لذت جنسی با تجمع خون به اندازه‌ای تا دو برابر اندازه‌ی همیشگی نیز خواهد رسید[۱۱]. از این روی، این اندام، برای آغاز برانگیختگی جنسی زنان، نقش کلیدی دارد[۱٢].
دهانه‌ی مَهبَل یا واژن (Vagina)، در واقع همان سوراخ فرج (کُس) است که بخش بیرونی اندام تناسلی زن را با بخش درونی آن ارتباط می‌دهد و قطر بیرونی آن در حدود ۲ سانتی متر است. این سورخ، محل ورود و خروج آلت تناسلی مردانه و احساس لذت جنسی زن می‌باشد و هم‌چنین خون عادت ماهانه از این سوراخ خارج می‌گردد[۱٣].
میاندوراه (Perineum)، در کالبدشناسی، چه در مورد جنس مؤنث و چه مذکر، به محدوده میان منطقه تناسلی و مقعد گفته می‌شود.[۱۴]
پرده‌ی بکارت (Hymen)، بافت نازکی است از جنس مخاطی مشابه با دیواره واژن که ورودی مهبل را به‌صورت ناقص می‌پوشاند. این پرده در بخش خارجی دستگاه تناسلی دختران قرار دارد و در دهانه‌ی مهبل واقع شده است. این پرده، در اکثر موارد با اولین دخول آلت تناسلی مردانه به فرج زن پاره می‌شود که عمداً با اندکی درد و خون‌ریزی همراه است. اما در برخی دختران با دخول آلت تناسلی مردانه به فرج آنان، این پرده پاره نمی‌شود، در این موارد، این پرده با زیمان به‌کلی از بین می‌رود و یا پارگی آن با دستگاه انجام می‌شود.
[▲] يادداشت‌ها
[▲] پيوست‌ها
مهدیزاده کابلی، فرج (نسخه‌ی جدید)
...
[▲] پی‌نوشت‌ها
[۱]-
[٢]-
[٣]-
[۴]- شرمگاه، واژه مرکب از ترکیب شرم و پسوند مکان گاه، آلت تناسل و شرم مرد و زن. به‌معنی عورت است. مرادف شرمجای، خربت، معرنفط، آن‌جا که آلت تناسل جای دارد. محل عورت مرد یا زن از قبل و دبر، عورت، قبل و دبر، شرم، فرج، نهانگاه، سوآت، هر یک از دو قسمت پوشیدنی از پیش و پس اعم از مرد و زن.
[۵]-
[٦]- رجوع شود به: لسان العرب، واژهی «بضع» ج ۸، ص ۱۴
در فقه اسلامی، «بضع» به‌معنای «شرمگاه زن»، کاربرد دارد. در واقع، «عقد نکاح، ملک یمین و تحلیل اسباب حلّیت انتفاع از بضع (فرج) هستند» (تذکرةالفقهأ (ق) ج ۲، ص ۲۱۰.). بضع زن، مال شمرده نمی‌شود. ازاین‌رو، نه به ورثه منتقل می‌شود (تذکرةالفقهأ (ق) ج ۲، ص ۱۹۲) و نه قابل اجاره و عاریه دادن و فروختن است (جامع المقاصد، ج ۱۳، ص ۱۸۴). بنابراین اگر کسی کنیزی را غصب کند و مولا را از استمتاع او محروم سازد، ضامن منافع استیفا نشده نیست (تذکرةالفقهأ (ق) ج ۲، ص ۳۸۲)، ولی انتفاع از بضع ضمان‌آور است. ازاین‌رو، اگر غاصب، کنیز را وطی کند ضامن مهرالمثل او است (جامع المقاصد، ج ۶، ص ۲۴۸) و نیز اگر مردی زنی را به شبهه وطی نماید مهرالمثل او را باید بپردازد. (جواهر الکلام، ج ۳۲، ص ۳۷۹)مهری را که شوهر به زن می‌پردازد در حقیقت عوض حقّ انتفاع از بضع وی می‌باشد (جواهر الکلام، ج ۳۱، ص ۱۰۷). ازاین‌رو، شرط عدم مهر برای زن در عقد باطل است و بنابر نظر مشهور موجب بطلان عقد نیز می‌شود (جواهر الکلام، ج ۳۱، صص ۴۹-۵۱). ذکر نکردن مهر در عقد نکاح - که از آن به تفویض بضع تعبیر می‌شود - جایز است و موجب بطلان عقد نمی‌شود (جواهر الکلام، ج ۳۱، ص ۴۹). مهر قرار دادن بضع که در جاهلیت مرسوم بوده باطل است و آن بدین‌گونه بوده که مردی دختر یا خواهر خود را به ازدواج دیگری در می‌آورد به شرط آنکه او نیز دختر یا خواهرش را به عقد وی در آورد. نفس این مبادله مهر قرار داده می‌شد (جواهر الکلام، ج ۳۰، صص ۱۲۸-۱۳۰).دفاع از بضع همسر و کنیز همچون دفاع از جان، جایز بلکه واجب است (الدروس الشرعیة، ج ۲، ص ۶۰). از شرایط استطاعت، عدم خوف بر بضع است و در صورت خوف، حج ساقط می‌شود (جامع المقاصد، ج ۳، ص ۱۳۳).[٧]-
[٨]-
[۹]-
[۱٠]- »Female Sexual Anatomy«, The Sexual Anatomy of Woman, The SACRED SEX Web site[۱۱]- چوچوله، از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
[۱٢]- آناتومی دستگاه تناسلی زنان، مشاور زناشویی توسط زوج شاد، اولین سایت بررسی مسایل جنسی و زناشویی مسیحیان فارسی زبان
[۱٣]-
[۱۴]- میاندوراه، از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
[▲] جُستارهای وابسته
□
□
□
[▲] سرچشمه‌ها
□
□
□
□
[▲] پيوند به بیرون
□ [۱ ۲ ۳ ۴ ۵ ٦ ۷ ۸ ۹ ۱۰ ۱۱ ۱٢ ۱٣ ۱۴ ۱۵ ۱٦ ۱٧ ۱٨ ۱۹ ٢٠]
رده‌ها │ کالبدشناسی │ اندام جنسی │ اندام جنسی زنانه
