صوفی غلام‌نبی عشقری فرزند محمدرحیم به سال ١٣١٢ هجری قمری، برابر به سال ١٢٧٠ خورشیدی در چهلتن پغمان چشم به جهان گشود. در آغاز تاسیس معارف نوین چندی به آموزگاری پرداخت و سپس وظیفه آزاد صحافی را مشغله خویش قرار داد و از این راه گردونه زنده‌گانی خود را به پیش راند.
عشقری در میان سخنوران و سخن‌سنجان سه (پنج دهه اخیر، نعمت) پسین از احترام بیکران بهره‌ور بود و طنین شعرش از حلقه صوفیان وارسته و سخن‌شناسان چیره‌دست تا دورترین روستاها و کشت‌زاران و کارگاه‌های کشور روان‌ها را می‌نواخت و واراسته‌گی، فقر، تواضع، قناعت و پرهیز از نامجویی، حلفه‌های زرین شخصیت والای او را می‌ساختند.
عشقری در شب نهم سرطان ١٣۵٨ خورشیدی در سن هشتاد و هفت هفت ساله‌گی جهان را پدرود گفت. غزل‌هایش به نام (گزیده غزل‌های عشقری) از سوی انجمن نویسنده‌گان افغانستان در کابل چاپ گردید.[۱]
جُستارهای وابسته
منابع
