- تاریخچه
- تركیبات شیمیایی
- خواص دارویی
- طرز استفاده
- مضرات
- يادداشت‌ها
- پيوست‌ها
- پی‌نوشت‌ها
- جُستارهای وابسته
- سرچشمه‌ها
- پيوند به بيرون
[سبریجات]
بادنجان (یا بادمجان[۱] = به انگلیسی: Eggplant؛ به آلمانی: Aubergine و به عربی: باذنجان)، گیاهی است خوراکی از تیرهٔ سیب‌زمینیان[٢]. به‌نظر می‌رسد که این گیاه بومی هندوستان بوده است.[٣]
[↑] تاریخچه
این گیاه كه به‌عربی باذنجان نامیده می‌شود گیاهی است یكساله و دارای ساقه نسبتاً ضخیم و پوشیده از كرك. ارتفاع ساقه آن تا ٧٠ سانتی‌متر می‌رسد. برگ‌های آن بیضی شكل با نوك باریك و گل‌های آن بنفش رنگ است. میوه این گیاه دراز و باریك و یا گرد، به‌رنگ‌های بنفش، سیاه، زرد و سفید دیده می‌شود.
بادنجان متعلق به خانواده سیب زمینی است که از زمان‌های بسیار قدیم در هند كشت می‌شده است و از آنجا به نقاط دیگر جهان راه یافته است. چین از قرن نهم هجری شروع به كشت و زرع آن كرد. تجار انگلیسی این گیاه را در قرن هفدهم میلادی از گینه وارد انگلستان كردند و آن را به‌نام كدوی گینه‌ای می‌نامیدند.
بادنجان در تمام مدت سال در بازار وجود دارد و در آمریكا، ایالات فلوریدا، تگزاس، لویزیانا و نیوجرسی بیشتر محصول بادنجان آمریكا را كشت می‌كنند[۴].
[↑] تركیبات شیمیایی
همانطور كه در جدول زیر دیده می‌شود بادنجان دارای ویتامین‌های A، B و C و مواد معدنی زیادی است. در صد گرم بادنجان مواد زیر موجود است:
| انرژی | ٣٠ كالری |
| آب | ۹٢ گرم |
| پروتئین | ۱/٣ گرم |
| چربی | ٠/٢ گرم |
| نشاسته | ۴/٦ گرم |
| كلسیم | ۱٢ میلی‌گرم |
| فسفر | ۱۵ میلی‌گرم |
| گوگرد | ۱۵ میلی‌گرم |
| منیزیم | ۱٢ میلی‌گرم |
| پتاسیم | ٢٢٠ میلی‌گرم |
| آهن | ٠/٧ میلی‌گرم |
| سدیم | ٣ میلی گرم |
| منگنز | ٠/٢ میلی‌گرم |
| روی | ٠/٣ میلی‌گرم |
| مس | ٠/۱ میلی‌گرم |
| ید | ٠/٠٠٢ میلی‌گرم |
| بتاكاروتن | ٠/٠۵ واحد بین‌المللی |
| ویتامین ب ۱ | ٠/٠۵ میلی‌گرم |
| ویتامین ب ٢ | ٠/٠۵ میلی‌گرم |
| ویتامین ب ٣ | ٧/٠ میلی‌گرم |
| ویتامین ث | ۵ میلی‌گرم |
از نظر طب قدیم بادنجان گرم و خیلی خشك است. بادنجان بر خلاف آنچه كه عوام اعتقاد دارند كه بی‌بو و خاصیت است دارای خواص زیادی است. مهم‌ترین خاصیت آن كم‌كالری بودن آن است كه غذای بسیار خوبی برای كسانی است كه می‌خواهند وزن كم كنند زیرا دارای ویتامین و مواد معدنی نیز می‌باشد.
- ۱) بادنجان را حتماً باید به‌حالت كاملاً رسیده مصرف كرد زیرا خام آن طعم تلخ دارد و در آنهائیكه آسم و برونشیت دارند باعث تحریك این بیماری‌ها می‌شود.
٢) بادنجان اثر نرم‌كننده دارد.
٣) بادنجان بعلت دارا بودن آهن در رفع كم‌خونی داروی موثری است.
۴) بادنجان را می‌توان برای از بین بردن ورم و التهاب روی عضو ملتهب گذاشت.
۵) دانه بادنجان ایجاد یبوست می‌كند.
٦) ریشه بادنجان و شاخه‌های خشك شده و برگ‌های آن اثر بندآورنده خون را داراست و قابض بوده و می‌توان در آن برای درمان انواع خونریزی‌ها استفاده كرد.
٧) بادنجان پادزهر خوبی برای مسمومیت‌های حاصل از خوردن قارچ سمی است.
٨) خوردن بادنجان گرفتگی رگ‌ها را باز می‌كند و شخص را از خطر سكته قلبی محفوظ می‌دارد.
۹) بادنجان برطرف‌كننده یبوست است.
۱٠) برگ‌ها و پوست سیاه بادنجان را اگر بجوشانند این جوشانده درمان اسهال خونی است.
۱۱) جوشانده ریشه بادنجان درمان بیماری آسم است.
۱٢) بادنجان مقوی معده است.
۱٣) آب زرد رنگی كه در موقع نمك‌زدن و گذاشتن بادنجان از آن خارج می‌شود برای خشك كردن عرق دست و پا بهترین دارو است و اشخاصی كه دست و پایشان مرتب عرق می‌كند باید دست و پای خود را با آن چند بار در روز بشویند تا از شر این مرض آسوده شوند.
۱۴) اگر بادنجان را بسوزانند و خاكستر آن را با سركه خمیر كنند و به زگیل بمالند زگیل كنده خواهد شد.
۱۵) از بادنجان می‌توان به‌عنوان مسكن برای تسكین درد استخوان شكسته و ضرب‌خورده استفاده كرد بدین طریق كه باید بادنجان را در فر بگذارید كه نیم‌پز شود و سپس آب آن را با فشار بگیرید و بعد به‌مقدار نصف این مقدار آب به آن شكر قهوه‌ای اضافه كنید آن را هم بزنید و بنوشید.
۱٦) با تحقیقاتی كه جدیداً روی موش‌های آزمایشگاهی انجام شده نتیجه گرفته‌اند كه بادنجان دارای یك ماده ضد تشنج است كه در درمان بیماری صرع اثر بسیار خوبی درد. بنابراین اشخاصی كه تشنج دارند و یا مبتلا به این بیماری می‌باشند بهتر است كه از بادنجان استفاده كنند.
بادنجان دارای آلكالوئیدی به‌نام سولانین (Solanine) می‌باشد كه ممكن است در معده‌های ضعیف ایجاد آلرژی و مسمومیت كند. بنابراین برای طبخ بادنجان باید ابتدا این ماده را از بادمجان خارج كرد و بهترین طرز پخت آن این است كه بادنجان را باید پوست كند و سپس ورقه ورقه نمود و لابلای آن را نمك پاشید تا آب آن كه زردرنگ و محتوی سولانین است، خارج شود؛ سپس آن را فشار داده و پخت.
البته بهترین طریقه پخت بادنجان آب‌پز كردن و یا پختن در فر است زیرا سرخ شده آن سنگین شده و برای معده‌های ضعیف مناسب نیست.
[↑] مضرات
بادنجان با همه خواصی كه گفته شد نباید مورد استفاده اشخاصی كه بواسیر و یا درد چشم دارند قرار گیرد زیرا بیماری آن‌ها را تشدید می‌كند. اینگونه اشخاص اگر می‌خواهند بادنجان بخورند بهتر است آن را با گوشت و روغن و یا سركه بپزند و بخورند.
[۵]
[٦]
[٧]
[٨]
[۹]
[۱٠]
[۱۱]
[۱٢]
[۱٣]
[۱۴]
[۱۵]
[۱٦]
[۱٧]
[۱٨]
[۱۹]
[٢٠]
[٢۱]
[٢٢]
[٢٣]
[٢۴]
[٢۵]
[٢٦]
[٢٧]
[٢٨]
[٢۹]
[٣٠]
[٣۱]
[٣٢]
[٣٣]
[٣۴]
[٣۵]
[٣٦]
[٣٧]
[٣٨]
[٣۹]
[۴٠]
[۴۱]
[۴٢]
[۴٣]
[۴۴]
[۴۵]
[۴٦]
[۴٧]
[۴٨]
[۴۹]
[↑] يادداشت‌ها
يادداشت ۱: اين مقاله برای دانشنامهی آريانا توسط … برشتۀ تحرير درآمده است.
[↑] پيوست‌ها
پيوست ۱:
پيوست ٢:
پيوست ۳:
پيوست ۴:
پيوست ۵:
پيوست ۶:
[↑] پی‌نوشت‌ها
[۱]- در افغانستان به‌صورت "بادنجان" تلفظ و نگاشته می‌شود، که ایرانیان آن را بادمجان می‌نویسند! اما به‌نظر می‌رسد که صورت درست‌تر همان "بادنجان" است.
[۲]-
[۳]-
[۴]- بادنجان، پایگاه اطلاع‌رسانی علمی دانش ما
[۵]-
[۶]-
[٧]-
[۸]-
[۹]-
[۱٠]-
[۱۱]-
[۱۲]-
[۱۳]-
[۱۴]-
[۱۵]-
[۱۶]-
[۱٧]-
[۱۸]-
[۱۹]-
[٢٠]-
[٢۱]-
[٢۲]-
[٢۳]-
[٢۴]-
[٢۵]-
[٢۶]-
[٢٧]-
[٢۸]-
[٢۹]-
[۳٠]-
[۳۱]-
[۳۲]-
[۳۳]-
[۳۴]-
[۳۵]-
[۳۶]-
[۳٧]-
[۳۸]-
[۳۹]-
[۴٠]-
[۴۱]-
[۴۲]-
[۴۳]-
[۴۴]-
[۴۵]-
[۴۶]-
[۴٧]-
[۴۸]-
[۴۹]-
[↑] جُستارهای وابسته
□
□
□
[↑] سرچشمه‌ها
□
□
□
□
[↑] پيوند به بیرون
□ [1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20]
□
□
[برگشت به بالا] [گفت و گو و نظر کاربران در بارهٔ مقاله]
